ಡಾ. ಅಶೋಕ್. ಕೆ. ಆರ್.
ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ಬೆಳಗಿನವರೆಗೂ ವಾರ್ಡಿನಿಂದಾಗಲೀ ಕ್ಯಾಷುಯಾಲ್ಟಿಯಿಂದಾಗಲೀ ಯಾವುದೇ ಕರೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಮಗಳು ಹುಟ್ಟಿದ ಮೇಲೆ ಎಚ್ಚರವಿಲ್ಲದಂತೆ ನಿದ್ರೆ ಮಾಡಿದ್ದಿವತ್ತೇ! ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಐದೂವರೆಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿತ್ತು, ಅಲಾರಾಂ ಇಲ್ಲದೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿತ್ತು. ಸೊಂಪಾದ ನಿದ್ರೆ ಹೊಡೆದು ಎದ್ದ ಕಾರಣ ಮನಸ್ಸೂ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದಿತ್ತು. ಅಭ್ಯಾಸಬಲವೆಂಬಂತೆ ಬಲಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಮಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡಿದ್ದೆ. ಮಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಅರೆಕ್ಷಣ ಗಾಬರಿಯಾಗಿ ಡ್ಯೂಟಿ ಡಾಕ್ಟರ್‌ ರೂಮಲಲ್ಲವಾ ನಾ ಇರೋದು ಅಂತ ನೆನಪಾಗಿ ನಕ್ಕೆ. ಮಗಳು ರಾತ್ರಿ ಮಲಗಿದ್ಲೋ ಇಲ್ವೋ? ಅಮ್ಮನಿಗೆ ನಿದ್ರೆ ಆಯ್ತೋ ಇಲ್ವೋ? ಇಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಮಗಳು ಎದ್ದುಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾಳೋ ಏನೋ? ಸಾಮಾನ್ಯ ಅವಳು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಏಳೋದು ಆರೂವರೆ ಏಳರ ನಂತರವೇ. ಹಂಗಾಗಿ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ.
ನೈಟ್‌ ಡ್ಯೂಟಿ ಇದ್ದಾಗ ಮಾರನೇ ಬೇಳಿಗ್ಗೆ ರೌಂಡ್ಸ್‌ ಮುಗಿಯುವವರೆಗೆ ಇರಬೇಕಾಗ್ತದೆ. ಅಂದಾಜು ಹನ್ನೊಂದು ಹನ್ನೆರಡರವರೆಗೆ. ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚೇ ಸಮಯವಾದರೂ ಅಚ್ಚರಿಯೇನಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿವರೆಗೂ ಇಲ್ಲೇ ಇದ್ದುಬಿಟ್ಟರೆ ಮಗಳಿಗೆ ಹಾಲುಣಿಸೋದೇಗೆ? ಹಂಗಾಗಿ ಸುಮಾಳಿಗೆ ಆರೂವರೆಯಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಬರುವಂತೆ ಕೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಹೋಗಿ ರಾಧಳಿಗಾಲು ಕುಡಿಸಿ ರೆಡಿಯಾಗಿ ಎಂಟರ ಮೇಲೆ ಬಂದರೆ ಸಾಕಿತ್ತು. “ಅದಕ್ಕೇನ್‌ ಅಷ್ಟೊಂದ್‌ ಕೇಳ್ಕೋತಿ? ಬರ್ತೀನಿ ಬಿಡು" ಅಂದಿದ್ದಳು ಸುಮ.
ಆರುಮುಕ್ಕಾಲಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಸುಮ ಬಂದಳು. “ಸಾರಿ ಧರಣಿ. ಎಚ್ಚರವಾಗೋದೊಂದಷ್ಟು ತಡವಾಯ್ತು”
ʼಅಯ್ಯೋ ಅದಕ್ಯಾಕ್‌ ಸಾರಿ ಕೇಳ್ತಿ. ಲೆಕ್ಕ ನೋಡೋದಾದ್ರೆ ನಾ ಸಾರಿ ಕೇಳ್ಬೇಕು. ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ತೊಂದರೆ ಕೊಡ್ತಿರೋದಿಕ್ಕೆʼ
“ಓಹೋ! ಬಹಳ ದೊಡ್‌ ತೊಂದರೆ ಕೊಡ್ತಿದ್ದಿ ಬಿಡಪ್ಪ"
ಒಂದೊಂದೇ ಎಪಿಸೋಡು ಹುಡುಕುಡುಕಿ ಓದೋಕೆ ಬೇಸರವಾ? ಪೂರ್ತಿ ಇ - ಪುಸ್ತಕ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಇಲ್ಲಿ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿ.
ಒಂದೊಂದೇ ಎಪಿಸೋಡು ಹುಡುಕುಡುಕಿ ಓದೋಕೆ ಬೇಸರವಾ? ಪೂರ್ತಿ ಇ - ಪುಸ್ತಕ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಇಲ್ಲಿ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿ.
