ಡಾ. ಅಶೋಕ್. ಕೆ. ಆರ್.
ಸಾಗರ ಬಂದಿದ್ದಾಗ ರಾಜೀವ ಮನೆಯಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಪ್ಪನೂ ಹೊರಹೋಗಿದ್ದರು. ತಮ್ಮ ಸೋನಿಯಾಳೊಡನೆ ಹೊರಗೋಗಿದ್ದ. ಇದ್ದಿದ್ದು ನಾನು ಅಮ್ಮ ರಾಧ. ಸಾಗರ ಒಳಬಂದಾಗ ಮಗಳು ಮಲಗಿದ್ದಳು. ಸಾಗರನ ಜೊತೆ ಅಮ್ಮ ಎರಡು ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ಕುಶಲೋಪರಿ ಮಾತನಾಡಿ ಕಾಫಿ ಮಾಡಲು ಒಳಗೋದರು. ʼಇರು ಮಗಳನ್ನ ಎತ್ಕೊಂಡ್‌ ಬರ್ತೀನಿʼ ಎಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ "ಇರಲಿ ಬಿಡೆ. ಮಲಗಿರಲಿ. ಸುಮ್ನ್ಯಾಕೆ ಏಳಿಸ್ತಿ. ಎದ್ದಾಗ ನೋಡಿದರಾಯಿತಲ್ಲ” ಎಂದ.
ʼಮತ್ತೆ…ಇನ್ನೇನ್‌ ಸಮಾಚಾರʼ ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ “ವಿಶೇಷವೇನಿಲ್ಲ” ಎಂದು ತಲೆಯಾಡಿಸಿದ.
ʼಹುಡುಗಿ ಏನಾದ್ರೂ ನೋಡಿದ್ಯಾʼ
“ಮ್. ಒಂದೆರಡ್‌ ಫೋಟೋ ತೋರಿಸಿದ್ರು. ಇನ್ನೂ ಹೋಗಿಲ್ಲ ನೋಡೋದಿಕ್ಕೆ. ಹೋಗ್ಬೇಕು”
ʼಮ್. ಏನ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ ಆ ಹುಡ್ಗೀರುʼ
“ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ವೇ. ನಾ ಕೇಳೋಕ್‌ ಹೋಗಿಲ್ಲ"
ʼಅಯ್ಯೋ ನಿನ್ನ…. ವಿಚಾರಿಸಬೇಕಲ್ವೇ…..ʼ ಮಾತು ಮುಗಿಯುವುದಕ್ಕೆ ಮುನ್ನ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ತೂರಿ ಬಂದ ಅವನ ತೀಕ್ಷ್ಣ ನೋಟ ಈ ವಿಷಯ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಮಾತನಾಡು ಎನ್ನುವಂತಿತ್ತು.
ʼಹೋಗ್ಲಿ ಬಿಡು. ಮತ್ತೆ ಬೇರೆ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ಯಾರಾದ್ರೂ ಸಿಕ್ಕಿದ್ರಾ ಮೈಸೂರಲ್ಲಿʼ
“ಇಲ್ವೇ. ಯಾರೂ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಎಲ್ರೂ ಬ್ಯುಸಿಯಲ್ವ ಈಗ. ಯಾರೂ ಸಿಗೋದಿಲ್ಲ”
ಅದೇನು ಅವನ ಗೆಳೆಯರ ಕುರಿತಾಗಿ ಹೇಳಿದನೋ, ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದನೋ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮ ಕಾಫಿ ತಂದರು. ಜೊತೆಗೊಂದು ಪ್ಲೇಟಿನಲ್ಲಿ ಮಾರಿ ಬಿಸ್ಕೆಟ್ಟು. ಎರಡು ಬಿಸ್ಕೆಟ್ಟು ತಿಂದು ಕಾಫಿ ಕುಡಿದ. ಅವನು ಕಾಫಿ ಕಪ್ಪು ಮೇಜಿನ ಮೇಲಿಟ್ಟಾಗ ಮಗಳನ್ನು ತರಲು ಮೇಲೆದ್ದೆ.
“ಮಲಗಿದ್ರೆ ಬಿಡೆ. ಇನ್ನೊಂದ್ಸಲ ಬರ್ತೀನಿ. ಸುಮ್ನೆ ಯಾಕೆ ಎಬ್ಬಿಸ್ತಿ”
ಒಂದೊಂದೇ ಎಪಿಸೋಡು ಹುಡುಕುಡುಕಿ ಓದೋಕೆ ಬೇಸರವಾ? ಪೂರ್ತಿ ಇ - ಪುಸ್ತಕ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಇಲ್ಲಿ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿ.
ಒಂದೊಂದೇ ಎಪಿಸೋಡು ಹುಡುಕುಡುಕಿ ಓದೋಕೆ ಬೇಸರವಾ? ಪೂರ್ತಿ ಇ - ಪುಸ್ತಕ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಇಲ್ಲಿ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿ.
