ಅಸಹಾಯಕ ಆತ್ಮಗಳು - ನಾಶವಾದ ಆತ್ಮದೊಡನೆ..!

ಕು.ಸ. ಮಧುಸೂದನ್

ಅವನ ಜೊತೆ ಓಡಿ ಹೋದಾಗ ನನಗಿನ್ನು ಹದಿನೈದು ವರ್ಷ. ಅವನೇನು ಮಹಾ ದೊಡ್ಡವನೇನಲ್ಲ. ಅವನಿಗೂ ಹದಿನಾರೊ ಹದಿನೇಳು. ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ಸೆಕ್ಸ್ ಅನ್ನೋದು ಸಹ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾವಾಗಲು, ಯಾರ ಹೆದರಿಕೇನೂ ಇರದಂತೆ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕೂತು ಮಾತಾಡ್ತಾ ಇರಬೇಕು ಅನ್ನೊದಷ್ಟೆ ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಲ್ಪನೆಯಾಗಿತ್ತು. ಆ ಸಣ್ಣ ಊರಲ್ಲಿದ್ದ ಸರಕಾರಿ ಸ್ಕೂಲಲ್ಲಿ ಒಂಭತ್ತನೇ ಕ್ಲಾಸ್ ಓದ್ತಾ ಇದ್ದಾಗ ಅವನ ಪರಿಚಯ ಆಗಿತ್ತು. ಅವನು ಬಾಳೆಮಂಡೀಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದ. ನಾನು ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗೋ ದಾರೀಲೆ ಅವನ ಮಂಡಿಯಿತ್ತು. ನೋಡ್ತಾ ನೋಡ್ತಾ ಪ್ರೀತಿಯಾಗಿ ಬಿಡ್ತು. ಸಾಯಂಕಾಲ ಸ್ಕೂಲು ಬಿಟ್ಟ ಮೇಲೆ ನಾನು ನೇರವಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಬರದೆ, ಊರಾಚೆಯ ರೈಲ್ವೇ ಸ್ಟೇಷನ್ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗ್ತಿದ್ದೆ. ನಾನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವನು ಸೈಕಲ್ ತಗೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಗೇ ಬರೋನು. ಸಾಯಂಕಾಲ ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಯಾವ ರೈಲೂ ಬರ್ತಾ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಖಾಲಿಯಿರುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ಟೇಷನ್ ಒಳಗೆ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೂತು ಮಾತಡ್ತಾ ಇದ್ವೀ. ಹೀಗೇ ಒಂದಾರು ತಿಂಗಳು ಕಳೆದವು. ಅದೆನು ಮಾತಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೆವೋ ಈಗಂತು ನೆನಪೂ ಆಗ್ತಿಲ್ಲ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲು ಜೊತೆಗಿದ್ದು ಮಾತಾಡ್ತಾನೇ ಇರಬೇಕು ಅನ್ನೊ ಆಸೆ ಆ ವಯಸ್ಸಲ್ಲಿ. 

ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಇಬ್ಬರೂ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದದ್ದೇ ಕತ್ತಲಾದ ಮೇಲೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಅವರು ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮನೆ ಸೇರಿರ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಒಬ್ಬಳೇ ಮಗಳಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಬಡತನದಲ್ಲೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ದರು. ಯಾವುದೂ ಅರ್ಥವಾಗದ ಆ ವಯಸ್ಸಲ್ಲಿ ಅವನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೇನು ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ಒಂದು ದಿನ ನಾನು ಸ್ಕೂಲಿಂದ ಬರೋವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮುಂದೆ ಅಪ್ಪನ ಹೆಣ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಅಮ್ಮ ಅಳ್ತಾ ಇದ್ದಳು. ರೈಸ್ ಮಿಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಿದ್ದ ಅಪ್ಪ ಬತ್ತ ಲೋಡ್ ಮಾಡುವಾಗ ಲಾರಿಯಿಂದ ಆಯಾ ತಪ್ಪಿ ಬಿದ್ದು ಅಲ್ಲೇ ಸತ್ತು ಹೋಗಿದ್ದ. ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆ ಸೇರಿ ನಾನೂ ಅತ್ತೆ. ಅವನ ತಿಥಿ ಇತ್ಯಾದಿಯೆಲ್ಲ ಮುಗಿದು ನೆಂಟರಿಷ್ಟರೆಲ್ಲ ಊರಿಗೆ ಹೋದಮೇಲೆ ಮನೇಲಿ ಉಳಿದದ್ದು ನಾನು,ಅಮ್ಮ ಮತ್ತು ಅಮ್ಮನ ತಮ್ಮ ಅಂದರೆ ನನ್ನ ಸೋದರ ಮಾವ ಮಾತ್ರ. ಅವನು ಅದ್ಯಾವುದೋ ಸರಕಾರಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಲಿ ಅಟೆಂಡರ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದ. ನನ್ನ ಅವನಿಗೇ ಕೊಟ್ಟು ಮದುವೆ ಮಾಡಬೇಕು ಅಂತ ಅಪ್ಪ ಇದ್ದಾಗಲೇ ಮಾತಾಡಿಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ದಿದ್ದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಆ ಹುಡುಗನ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ನನಗೆ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಸೀರಿಯಸ್ ಆಗಿ ಯೋಚನೆ ಮಾಡೋ ಅಗತ್ಯ ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ತಿಥಿ ಮುಗಿದ ಮಾರನೆ ದಿನ ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೊರಡೋಕೆ ರೆಡಿಯಾಗ್ತ ಇದ್ದರೆ ಅಮ್ಮ ತಡೆದು ಇವತ್ತಿಂದ ನೀನು ಸ್ಕೂಲಿಗೇನು ಹೋಗೋದು ಬೇಡ. ನಾವೆಲ್ಲ ನಿಮ್ಮ ಮಾವನ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲೇ ಇರೋದು ಅಂತ ತೀರ್ಮಾನ ಮಾಡಿದೀವಿ. ನಿನ್ನ ಮಾವ ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಟಿ.ಸಿ.ತರ್ತಾನೆ. ಅಲ್ಲೆ ಓದೋವಂತೆ. ಒಂದು ಎಸ್.ಎಸ್.ಎಲ್.ಸಿ ಮುಗಿಸೋವಂತೆ ಆಮೇಲೆ ಮಾವನಿಗೆ ನಿನ್ನ ಮದುವೆ ಮಾಡಿ ನಾನು ಕೈ ತೊಳ್ಕೊಳ್ತೀನಿ ಅಂದಳು. ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿರದ ನನಗೆ ಎದೆ ಒಡೆದ ಹಾಗಾಯ್ತು. ಅಮ್ಮ, ಮಾವ ಬಂದು ಟಿ.ಸಿ. ತಗೊಳ್ಳಲಿ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ನಾನು ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಟೀಚರ್‍ಗಳಿಗೆ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್‍ಗೆ ಹೇಳಿಬರ್ತೀನಿ ಅಂತ ಹಟ ಮಾಡಿ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಟೆ. ಸೀದಾ ಅವನು ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದ ಮಂಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅವನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ರೈಲ್ವೇ ಸ್ಟೇಷನ್ನಿಗೆ ಹೋದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಅವನಿಗೆ ಎಲ್ಲ ವಿಷಯ ಹೇಳಿ ಈಗೆನು ಮಾಡೋದು ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ. ಅವನಿಗೂ ಏನು ಮಾಡೋದು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗದೆ ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ತಾಇದ್ದಾಗ ನಾನೇ ಎಲ್ಲಾದರು ದೂರ ಓಡಿಹೋಗಿ ಮದುವೆ ಆಗಿಬಿಡೋಣವಾ ಅಂದೆ. ಹತ್ತೇ ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಭವಿಷ್ಯಗಳನ್ನು ನಾವೇ ತೀರ್ಮಾನ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೋ.

ಸರಿ ಮಾತಾಡಿಕೊಂಡಂತೆ ಅವತ್ತೆ ಮದ್ಯಾಹ್ನ ಬಟ್ಟೆ ಬರೇ ಏನೂ ತಗೊಳ್ಳದೆ ಸಿಟಿ ಬಸ್ಸು ಹತ್ತಿಬಿಟ್ಟಿವಿ. ನಾವು ಸಿಟಿ ತಲುಪಿದಾಗ ರಾತ್ರಿ ಎಂಟು ಗಂಟೆಯಾಗಿತ್ತು.ನನ್ನ ಕೈಲಿ ಒಂದು ರೂಪಾಯಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಮಾತ್ರ ಮಂಡಿ ಸಾಹುಕಾರರಿಗೆ ಏನೋ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿ ಒಂದಷ್ಟು ದುಡ್ಡು ತಂದಿದ್ದ. ಆ ರಾತ್ರಿ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು ಏನು ಮಾಡಬೇಕು ಅನ್ನೋದೇನು ಗೊತ್ತಿರದೆ ಬಸ್ ಇಳಿದು ಬಸ್‍ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಲ್ಲಿ ಕೂತು ಬಿಟ್ಟೆವು ರಾತ್ರಿ ಹತ್ತು ಗಂಟೆಯವರೆಗು ಕೂತಿದ್ದ ನಮಗೆ ಆ ಡಿಸೆಂಬರ್ ತಿಂಗಳ ಚಳಿ ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆಗವನು ಲಾಡ್ಜಲ್ಲಿ ರೂಂ ಮಾಡೋಣ, ನಡಿ ಅಂತ ಬಸ್‍ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿಂದ ಹೊರಬಂದು ಅಲ್ಲೇ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಸಣ್ಣ ಲಾಡ್ಜಿಗೆ ಹೋದ್ವಿ. ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿದ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ನೂರೆಂಟು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿ ಕೊನೆಗೊಂದು ರೂಮ್ ಕೊಟ್ಟ.  ನಾನು ರೂಮಲ್ಲಿ ಮುಖ ತೊಳೆಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವನು ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ಊಟದ ಪ್ಯಾಕೇಟ್ ತಂದ. ಇಬ್ಬರೂ ತಿಂದು ಇನ್ನೇನು ಕೈ ತೊಳೆಯಬೇಕು ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬಾಗಿಲು ಬಡಿದಂತಾಯಿತು. ತೆಗೆದರೆ ಮೂರುಜನ ಪೋಲಿಸರು ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದವವನನ್ನೇ ದಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಒಳಗೆ ಬಂದು ನಮ್ಮ ಊರು ಕೇರಿಯೆಲ್ಲ ವಿಚಾರಿಸಿದರು. ನಾವು ಹೆದರಿಕೆಯಿಂದ ಎಲ್ಲ ಹೇಳಿದೆವು. ಆದರದನ್ನು ಕೇಳದ ಪೋಲಿಸಿನವರು. ಅವನಿಗೆ ಲೇಯ್ ಸೂಳೆ ಮಗನೆ ಸಣ್ಣ ಹುಡುಗೀನಾ ಕಿಡ್ನಾಪ್ ಮಾಡಿದೀಯಾ ಬಾ ಸ್ಟೇಷನ್ನಿಗೆ ಅಂತ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಲಾಡ್ಜಿನ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಇವರ ಬಗ್ಗೆ ಅನುಮಾನ ಆಗೀನೆ ಸರ್ ನಾನು ನಿಮಗೆ ಪೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದು ಅಂದಾಗ ಅವನೇ ಅವರಿಗೆ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸಿದ್ದು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಯಿತು.

ಸರಿ ಇಬ್ಬರನ್ನು ಸ್ಟೇಷನ್ನಿಗೆ ಅಂತ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ ಪೋಲಿಸರು ಸ್ಟೇಷನ್ನಿನ ಒಳಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗದೆ ಅದರ ಹಿಂದಿದ್ದ ಒಂದು ಕ್ವಾಟ್ರಸ್ಸಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಕೂರಿಸಿದರು. ಅವನಿಗೆ ಸೂಳೆ ಮಗನೆ ಅವಳಿಗೆ ಎಲ್ಲ ಮುಗಿಸಿಬಿಟ್ಟೇನೊ ಅಂತ ಕೇಳಿದಾಗ ಅವನು ಇಲ್ಲ ಅನ್ನುವಂತೆ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದ. ಅದಕ್ಕೊಬ್ಬ ಪೋಲಿಸನವನು ಹಾಗಾದ್ರೆ ಇವತ್ತು ನಾವು ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳ್ತೀವಿ ನಾಳೆಯಿಂದ ನೀನೆ ನೋಡಿಕೊ ಅಂತ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಾಗಿ ಮೂರು ಜನವೂ ಅವನ ಕಣ್ಣೆದುರಲ್ಲೆ ನನ್ನ ಅತ್ಯಾಚಾರ ಮಾಡಿದರು. ನಾನು ಕೂಗಿಕೊಂಡರೆ ಅವನನ್ನು ಸಾಯಿಸಿ ಬಿಡೋದಾಗಿ ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಜೈಲಿಗೆ ಹಾಕಿಸೋದಾಗಿ ಹೆದರಿಸಿ ಆ ರಾತ್ರಿ ನನ್ನ ಕಿತ್ತು ತಿಂದು ಬಿಟ್ಟರು.ಇನ್ನೂ ಹದಿನೈದು ವರ್ಷದ ಸಣ್ಣ ಹುಡುಗಿಯ ಮೇಲೆ ಮೂರೂ ಜನ ನಡೆಸಿದ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಗೆ ನಾನು ಪ್ರಜ್ಞೆ ತಪ್ಪಿಬಿಟ್ಟೆ. ಎಚ್ಚರವಾದಾಗ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಸೂರ್ಯ ಹುಟ್ತಾ ಇದ್ದ. ಕಣ್ಬಿಟ್ಟು ಸುತ್ತ ನೋಡಿದರೆ ಅವನು ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ಎಲ್ಲಿವರು ಅವನನ್ನ ಸಾಯಿಸೇ ಬಿಟ್ಟರೊ ಅಂತ ಭಯವಾಯಿತು. ಅಲ್ಲೇ ಬಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಆ ಮೂರೂ ಜನ ಕಿರಾತಕರನ್ನ ಎಬ್ಬಿಸಿ ಕೇಳಿದರೆ ಅವನಾ ನಿನ್ನ ನಾವು ಮಜಾ ಮಾಡೋದು ನೋಡಿ ನಾನು ಊರಿಗೆ ಹೋಗ್ತೀನಿ ಅಂತ ಆಗಲೇ ಎದ್ದುಹೋದ. ಬೇಕಾದರ ನೀನೂ ಅವನ ಹಿಂದೇನೆ ಹೋಗು. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ನಡೆದ ವಿಚಾರವನ್ನು ಬೇರೆ ಯಾವನಿಗಾದರು ಹೇಳಿದರೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಶೂಟ್ ಮಾಡಿ ಸಾಯಿಸಿ ಬಿಡ್ತೀವಿ ಅಂತ ಕೈಲಿದ್ದ ಬಂದೂಕು ತೋರಿಸಿ ಹೆದರಿಸಿ ಕಳಿಸಿದರು. ಕೆದರಿದ್ದ ತಲೆ ಬಟ್ಟೆ ಸರಿಮಾಡಿಕೊಂಡು ಓಡೋಡಿ ಬಸ್‍ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿಗೆ ಬಂದು ಹುಡುಕಿದರೆ ಅವನೆಲ್ಲೂ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ನಡು ನೀರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೈಬಿಟ್ಟು ಅವನು ಓಡಿ ಹೋಗಿದ್ದ. ಏನಾದರು ಆಗಲಿ ಅಂತ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹತ್ತುಗಂಟೆ ತನಕ ಅವನು ಇಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲಾದರು ಇರಬಹುದೇನೊ ಅನ್ನೊ ನಂಬಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನಲ್ಲೇ ಕಾದೆ. ಇನ್ನವನು ಬರುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬುದು ಯಾವಾಗ ಗ್ಯಾರಂಟಿಯಾಯಿತೊ ಮುಂದೇನು ಅನ್ನುವ ಚಿಂತೆ ಶುರುವಾಯಿತು. ವಾಪಾಸು ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸಿಟೀಲಿ ಯಾರೂ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ರಾತ್ರಿ ಆ ಲೌಡಿ ಮಕ್ಕಳು ಕೊಟ್ಟ ಹಿಂಸೆಗೆ ಮೈಕೈಯೆಲ್ಲ ನೋವಾಗ್ತಾ ಇತ್ತು. ಕೊನೆಗೆ ಆ ಪೋಲಿಸರಿಗೇ ಕೇಳಿದರೆ ಅವನು ಎಲ್ಲಿ ಹೋದ ಅನ್ನುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಏನಾದರು ಹೇಳಬಹುದೇನೋ ಅನ್ನೋ ಆಸೆಯಿಂದ ಮತ್ತೆ ಪೋಲಿಸ್ ಸ್ಟೇಷನ್ನಿನ ಹಿಂದಿದ್ದ ಆ ಕ್ವಾಟ್ರಸ್‍ಗೆ ಹೋಗಿ ಬೀಗ ಹಾಕಿದ್ದ ಬಾಗಿಲ ಮುಂದೆ ಕೂತು ಕಾಯತೊಡಗಿದೆ. ಎಷ್ಟೊ ಹೊತ್ತಾದ ಮೇಲೆ ಯಾರೋ ಒಬ್ಬ ಬೇರೆ ಪೋಲಿಸಿನವನು ಬಂದು ಯಾರು ನೀನು ? ಇಲ್ಯಾಕೆ ಕೂತಿದಿಯಾ ಅಂತ ಜೋರು ಮಾಡಿಕೇಳಿದಾಗ ಅಳಲು ಶುರು ಮಾಡಿದೆ. ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ತಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದ ದು:ಖ ಒಂದೇ ಸಾರಿಗೆ ಹೊರಬಂದಿತ್ತು. ರಾತ್ರಿಯಿಂದ ನಡೆದದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಅವನಿಗೆ ಹೇಳಿ ಬಿಟ್ಟೆ.. ಓ ಅವರು ಮೂರೂ ಜನ ರಾತ್ರಿ ಬೀಟಿನವರು ಈಗ ಮನೆಲಿ ಮಲಗಿರ್ತಾರೆ. ಮತ್ತವರ ಕೈಲಿ ಸಿಕ್ಕರೆ ನಿನ್ನ ಬಿಡಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೇ ಊರಿಗೆ ವಾಪಾಸು ಹೋಗಿಬಿಡು ಅಂದ. ಅವನ ಮಾತು ಕೇಳಿದ್ದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತೆನೊ. ಆದರೆ ಯಾಕೋ ಊರಿಗೆ ಹೋಗೊ ಮನಸ್ಸಾಗಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ವಾಪಾಸು ಊರಿಗೆಹೋಗಲ್ಲ ಅಂದೆ. ಅದಕ್ಕವನು ಏನು ಮಾಡ್ತೀಯಾ ಇಲ್ಲಿದ್ದು ಅಂದ. ಸತ್ತೋಗ್ತೀನಿ ಅಂದೆ. ಸಿಟ್ಟುಬಂದ ಅವನು ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಗು! ನೀನಿಲ್ಲಿ ಕೂತಿರೋದನ್ನ ಸಾಹೇಬರು ನೋಡಿದರೆ ಜೈಲಿಗೆ ಹಾಕ್ತಾರೆ. ಮೊದಲು ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೋಗು ಅಂದ.

ಅಲ್ಲಿಂದ ಬಂದವಳಿಗೆ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ತಾಂಡು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೇನು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಅಲ್ಲಿಗೇ ಬಂದು ಸಾಯಂಕಾಲದವರೆಗೂ ಅಲ್ಲೆ ಒಂದು ಕಡೆ ಕೂತು ಬಿಟ್ಟೆ. ಸಾಯಂಕಾಲ ಕತ್ತಲಾಗೊ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ಮುವತ್ತು ವರ್ಷದ ಒಬ್ಬ ಬಂದು ಏಯ್ ಹುಡುಗಿ ಮದ್ಯಾಹ್ನದಿಂದ ನೋಡ್ತಾ ಇದೀನಿ ಇಲ್ಲೇ ಕೂತಿದಿಯಲ್ಲ ಯಾವ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು? ಅಂದ ನಾನು ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಅಂತ ಹೇಳಿ ಸುಮ್ಮನೇ ಕೂತೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಹೆಂಗಸು ಬಂದು ಏನು ರಾಮಣ್ಣ ಯಾರಿದು ಏನಂತೆ ಅಂದಳು. ಆಗ ಅವರಿಗೆ ರಾತ್ರಿ ಪೋಲಿಸಿನರು ಮಾಡಿದ ಅತ್ಯಾಚಾರವೊಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಉಳಿದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟೆ. ಅದಕ್ಕವಳು ಈಗ ಬಾ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಹೋಗೋಣ. ಅಲ್ಲಿ ಇವತ್ತು ರಾತ್ರಿ ಇದ್ದು ನಾಳೆ ನಿನಗೆ ಹೇಗನಿಸುತ್ತೊ ಹಾಗೆ ಮಾಡುವಂತೆ ಅಂದಳು. ಬೇರೇ ದಾರಿಯಿರದೆ ಅವರ ಹಿಂದೆ ಹೋದೆ.

ಆಮೇಲೇನು ಹೇಳಲಿ? ರಾತ್ರಿಯ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅಂತ ಹೋದವಳು ಬೇರೆಲ್ಲೂ ಹೋಗಲು ಗೊತ್ತಿರದೆ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದು ಬಿಟ್ಟೆ. ಅವಳು ಕಸುಬು ಮಾಡುವ ಹೆಂಗಸು. ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಪಳಗಿಸಿದಳು ಅನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಪಳಗುವಂತೆ ಮಾಡಿತು.ಅವಳು ಮನೇಲಿ ದಂಧೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಗಿರಾಕಿಗಳು ಹೇಳಿದ ಕಡೆಗೆ ಹುಡುಗೀರನ್ನ ಕಳಿಸೋಳು.ಮನೆಲಿ ನಾವೊಂದಿಬ್ಬರು ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲದ ಹುಡುಗೀರನ್ನ ಬಿಟ್ರೆ ಉಳಿದವರು ಮದುವೆಯಾಗಿ ಸಂಸಾರ ನಡೆಸೋ ಹೆಂಗಸರನ್ನ ಸಂಪರ್ಕದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಅವರಿಗೆ ದುಡ್ಡಿನ ಅಗತ್ಯ ಬಿದ್ದಾಗ ಇವಳು ಅವರಿಗೆ ಗಿರಾಕಿಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಕೊಡೋಳು. ಅಂತ ಸಂಸಾರಸ್ಥ ಹೆಂಗಸರನ್ನು ಗಿರಾಕಿಗಳು ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗದ ಹಾಗೆ ಬೇರೆ ಊರಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗೋರು. ಇವಳು ಕೂತ ಕಡೇಲೆ ಕಮಿಷನ್ ತಗೊಳ್ತಾ ಇದ್ದಳು. ಮೊದಲು ಒಂದಷ್ಟು ದಿನ ನನ್ನ ಹೊರಗೆಲ್ಲೂ ಕಳಿಸ್ತ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಮನೆಗೆ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದ ಒಂದಿಬ್ಬರು ಮಾಮೂಲಿ ಗಿರಾಕಿಗಳಿಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ನನ್ನ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡೋಳು. ಒಂದಾರು ತಿಂಗಳಾದ ಮೇಲೆ ಹೊರಗೆ ಕಳಸೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದಳು. ಹೀಗೆ ಸುಮಾರು ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಅವಳ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಜೀವನ ಮಾಡಿದೆ. ಆ ಎರಡು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಅಂತ ಒಂದಷ್ಟು ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಕೊಡಿಸಿದ್ದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಅವಳು ಒಂದು ರೂಪಾಯಿನೂ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಅವಳಿಗೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ನಗರಗಳಲ್ಲೂ ಇವಳಂತಹ ಕಸುಬು ಮಾಡೊ ಹೆಂಗಸರು ಪರಿಚಯವಿದ್ದರು. ಇವರುಗಳೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಎಕ್ಸಚೇಂಜ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ದರು. ಇಂತಹ ಎಕ್ಸಚೇಂಜ್ ಮಾಡುವಾಗ ನಾನು ಸಹ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ನಗರಗಳನ್ನು ನೋಡಿಬಂದೆ.

ಎರಡು ವರ್ಷವಾದ ಮೇಲೆ ನನಗೊಬ್ಬ ಗಿರಾಕಿ ಪರಿಚಯವಾದ. ಅವನು ಇಲ್ಯಾಕಿರ್ತೀಯಾ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಬಾ ನಿನಗೆ ಒಳ್ಳೆ ದುಡ್ಡು ಸಿಗೋ ಕಡೆ ಬಿಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ಆಸೆ ಹುಟ್ಟಿಸಿದ. ಆಗ ನಾನು ಅವಳಿಗೆ ನಾನು ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ದುಡಿದ ದುಡ್ಡು ಕೊಡು ಅಂತ ಜಗಳವಾಡಿದೆ. ಕೊನೆಗವಳು ಸತಾಯಿಸಿ ಸತಾಯಿಸಿ ಐದು ಸಾವಿರ ಅಷ್ಟೆ ಕೊಟ್ಟಳು. ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಆ ಗಿರಾಕಿಯೊಂದಿಗೆ ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳದೆ ಕೇಳದೆ ಈ ನಗರಕ್ಕೆ ಬಂದು ತಲುಪಿದೆ. ನನಗೆ ಆಸೆ ಹುಟ್ಟಿಸಿ ಕರೆತಂದವನು ಇಲ್ಲಿ ಯಾವಳೋ ಒಬ್ಬ ಕಸುಬು ಮಾಡೊ ಹೈಟೆಕ್ ಹೆಂಗಸಿಗೆ ನನಗೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಂತೆ ನನ್ನ ಮಾರಿ ಹೊರಟು ಹೋದ. ಇಲ್ಲಿ ಬಂದ ಮೇಲೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೇನು ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ಲಾಡ್ಜುಗಳಲ್ಲಿ ಮಾಮೂಲಿ ಮದ್ಯಮವರ್ಗದ ಗಿರಾಕಿಗಳ ಜೊತೆ ಮಲಗ್ತಾ ಇದ್ದವಳು ಇಲ್ಲಿ ಎಸಿ ರೂಮುಗಳಲ್ಲಿ, ಶ್ರೀಮಂತರ ಜೊತೆ ಮಲಗ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಆದರೆ ದುಡ್ಡಿಗೇನೂ ಮೋಸ ಇರಲಿಲ್ಲ ತುಂಬಾ ದುಡ್ಡು ಸಿಕ್ತಾ ಇತ್ತು. ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷ ಅಂದರೆ ಕಡಿಮೇನಾ ಸರ್? ದುಡೀತಾ ಹೋದೆ. ಈ ನಗರದಲ್ಲಿನ ಅಂಡರ್‍ವಲ್ರ್ಡ ಜನಗಳು ಪರಿಚಯವಾದರು. ಅವರುಗಳಲ್ಲಿದ್ದ ಗುಂಪುಗಾರಿಕೆ ನಮ್ಮ ವ್ಯವಹಾರಕ್ಕು ತಟ್ತಾ ಇತ್ತು. ಡಿಪಾರ್ಟಮೆಂಟಿಗಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಅಂಡರ್‍ವಲ್ರ್ಡ ಮುಖಂಡುರುಗಳಿಗೂ ಮಾಮೂಲಿ ಕೊಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಜೊತೆಗೆ ಅವರು ಆಗಾಗ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದವರ ಜೊತೆಗೂ ಮಲಗಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅಂತ ಗ್ಯಾಂಗಿನ ಒಬ್ಬ ಲೀಡರ್‍ಗೆ ನಾನು ತುಂಬಾ ಹತ್ತಿರದವಳಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಅವನು ನೀನೇ ಯಾಕೆ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಕಸುಬು ನಡೆಸಬಾರದು ಅಂತ ಹೇಳಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡಮನೆಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿದ,ಸ್ವಲ್ಪ ದುಡ್ಡನ್ನೂ ಕೊಟ್ಟ. ಹಳೆಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕೆಲವರು ಹುಡುಗಿಯರು ನನ್ನ ಜೊತೆ ಬಂದರು. ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ಸೇರಿಸ್ತಾ ಇದ್ದ ಏಜೆಂಟರುಗಳು ಸಹ ಒಂದಷ್ಟು ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದರು. ನೋಡ ನೋಡುತ್ತಲೆ ನಾನು ನಗರದ ನಂಬರ್ ಒನ್ ಆಗಿಬಿಟ್ಟೆ. ಒಂದು ಕಡೆ ಅಂಡರ್ ವಲ್ರ್ಟ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿದ್ದ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ ಸರಕಾರಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಬೆಂಬಲದಿಂದ ನೋಡನೋಡುತ್ತಲೆ ಸಮಾಜದ ಶ್ರೀಮಂತರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಳಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಆಗಲೆ ನೋಡಿ ಸಮಾಜಸೇವೆಯ ಹುಚ್ಚು ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದು. ಗಣಪತಿ ಕೂರಿಸೋದರಿಂದ ಹಿಡಿದು ನಗರದ ಯಾವುದೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗಾಗಲಿ ಇಲ್ಲವೆನ್ನದೆ ದುಡ್ಡು ಕೊಡ್ತಾ ಹೋದೆ. ನಗರದ ಯಾವ ಬೀದಿಯ ಎಲ್ಲ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಪೋಸ್ಟರ್-ಬ್ಯಾನರುಗಳಲ್ಲೂ ನಾನು ಮಿಂಚತೊಡಗಿದೆ.

ಈಗ ನಾನು ನೇರವಾಗಿ ಕಸುಬು ನಡೆಸಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಏರಿಯಾಗಳಲ್ಲಿ ಬೇರೇ ಹೆಂಗಸರಿದ್ದಾರೆ. ನಾನು ನಿಯಂತ್ರಕಿಯಷ್ಟೆ. ಇದೀಗ ನಾನು ಸಮಾಜಸೇವಕಿ. ಚುನಾವಣೆಗೆ ನಿಂತು ಗೆದ್ದು ಅಧಿಕಾರ ಪಡೆಯಬೇಕೆಂದೇನೂ ಇಲ್ಲ. ಎಲ್ಲ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ನಾಯಕರುಗಳೂ ನನ್ನ ಮನೆ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತಟ್ಟುತ್ತಾರೆ. ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ನಾಶಮಾಡಿದ ಪೋಲಿಸ್ ಇಲಾಖೆಯ ಬಗ್ಗೆ ನನಗಿವತ್ತು ಸಿಟ್ಟಿಲ್ಲ ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡಿದ ಅದೆ ಪೋಲಿಸ್ ಇಲಾಖೆಯ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ನನಗಿವತ್ತು ಸೆಲ್ಯೂಟ್ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಹೋಗಲಿ ಬಿಡಿ, ಇಷ್ಟಾದ ಮೇಲೆ ಈ ಕಸುಬನ್ಯಾಕೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿಲ್ಲ ಅಂತ ಕೇಳಿದರೆ ಏನು ಹೇಳೋದು ಸಾರ್. ಹೋಗಲಿ ನಾನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದರೆ ನೀವು ಗಂಡಸರು ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲದ ನೊಂದ ಹೆಂಗಸರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತೀರಾ? ಅವಳ ಮೈ ಸುಖ ಬಯಸದೇ? ಇಲ್ಲ. ನೀವುಗಳು ಪುಗಸಟ್ಟೆಯಾಗಿ ಅವಳಿಗೇನೂ ಕೊಡಲ್ಲ ಅಂದಮೇಲೆ. ಮೂರುಕಾಸಿಗಾಗಿ ಅವಳ್ಯಾಕೆ ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಕೈ ಚಾಚಿ ನಿಲ್ಲಬೇಕು. ಅವಳೂ ದಂದೇನ ಒಂದು ಉದ್ಯೋಗ ಅಂತ ಮಾಡ್ತಾಳೆ. ತನ್ನ ಮೈಮಾರಿ ಜೀವನ ಮಾಡ್ತಾಳೆ. ಆತ್ಮಾನ ಮಾರಿಕೊಳ್ಳೋದಕ್ಕಿಂತ ಇದು ವಾಸಿಯಲ್ವಾ?. ಆದರೂ ನಾನು ಒಂದು ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಬರ್ತಾ ಇದೀನಿ. ಬಲವಂತದಿಂದ ಯಾವ ಹುಡುಗೀನೂ ಈ ದಂದೆಗೆ ಬರದ ಹಾಗೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ವಹಿಸಿದೀನಿ. ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದ ಬಹಳಷ್ಟು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬದುಕೊದಿಕ್ಕೆ ಸಾದ್ಯವಾದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಬೇರೆ ದಾರೀನು ತೋರಿಸಿದಿನಿ. ಅಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನಾನು ಪಾಪಿಯಲ್ಲ.ಕಲಿಯೋದು ಎಲ್ಲಿಂದ ಸರ್? ಬದುಕು ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತೆ. ಇನ್ನೇನು ಹೇಳಲಿ ಸರ್. ದಯವಿಟ್ಟು ನನ್ನ ಹೆಸರು, ಊರುಕೇರಿ ಎಲ್ಲೂ ಹಾಕಬೇಡಿ ಹಾಕಿದರೆ ಪರಿಣಾಮ ಚೆನ್ನಾಗಿರಲ್ಲ. ಹೆದರಬೇಡಿ,ಇದು ದಮಕಿಯಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಮಾತಾಡಿ ಅಭ್ಯಾಸ ಆಗೋಗಿದೆ. ಹೇಳಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ನೆನಪಿರಲಿ.

ಇನ್ನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಕಳಿಸಿ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಸಿದ ಆ ನಟಿಗೆ ನಾನು ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಹೇಳಬೆಕು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಎಷ್ಟೊ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಒಳಗೇ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ ವಿಚಾರಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳಿ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಾನ ಆಗಿದೆ ಈಗ. ಅವಳಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಮಾತಾಡ್ತೀನಿ ಬಿಡಿ. ಬರ್ತಾ ಆಟೋದಲ್ಲಿ ಬಂದರಾ. ತಡೀರಿ, ಈಗ ನಮ್ಮ ಹುಡುಗ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಾರಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕೋ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಡ್ರಾಪ್ ಮಾಡ್ತಾನೆ.

ಅವಳ ಒಂದು ಕೂಗಿಗೆ ಓಡಿಬಂದ ಇಪ್ಪತ್ತೈದರ ಹರಯದ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗ ಅವಳ ಮಾತಿಗೆ ಕಾದು ನಿಂತ. ಮುನ್ನಾ ಇವರನ್ನು ಹೇಳೋ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಡ್ರಾಪ್ ಮಾಡಿ ಬಾ, ಹುಶಾರು. ಅಂದಳು. ಅವಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರ ಹೇಳಿ ಬಂಗಲೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದು ಕಾರನ್ನು ಹತ್ತಲು ಹೊರಟಾಗ ಆಳೊಬ್ಬ ಡಿಕ್ಕಿಯಲ್ಲಿ ಏನನ್ನೊ ಇಡುತ್ತಿದ್ದ. ಏನು ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ತೋಟದಲ್ಲೇ ಬೆಳೆದ ಮಾವಿನ ಹಣ್ಣುಗಳು ಸಾರ್. ಅಮ್ಮಾವ್ರೆ ಇಡೋದಿಕ್ಕೆ ಹೇಳಿದಾರೆ ಅಂದಾಗ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಪಿಚ್ಚೆನ್ನಿಸಿತು. ಕಾರಿನ ಒಳಗೆ ಹತ್ತಿ ಕೂತೆ. ಅಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ವಿದೇಶಿ ಕಾರನ್ನು ನಾನೆಂದು ಹತ್ತಿರದಿಂದ ಸಹ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಡ್ರೈವರ್ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಕೂತ ಮುನ್ನಾ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿ ಸಾರ್ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಬಿಡಬೇಕು ಎಂದಾಗ ವಿಳಾಸ ಹೇಳಿ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿದೆ!

ನಾನು ಅವಳ ಕಥೆ ಕೇಳಿದೆನೊ ಇಲ್ಲ ಯಾವುದಾದರು ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಿದೆನೊ ಎಂಬ ಅನುಮಾನ ಕಾಡತೊಡಗಿತು! ಇದನ್ನೊಂದು ಚಿತ್ರಕಥೆ ಮಾಡಿ ಸಿನಿಮಾ ಮಾಡೋಕ್ಯಾಕೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬಾರದೆಂಬ ಸಣ್ಣದೊಂದು ಸ್ವಾರ್ಥದ ಬಾವನೆ ನನ್ನೊಳಗೆ ಬಂದದ್ದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ.

ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ‘ಯಾನ’ದಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗುವ ಭೈರಪ್ಪ.

Dr Ashok K R

ಯಾನ ಕಾದಂಬರಿಯ ಹಿನ್ನುಡಿಯಲ್ಲಿ ಭೈರಪ್ಪನವರು ‘ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಲ್ಲಿ ವಿಜ್ಞಾನಕಥೆ ಎಂಬ ಒಂದು ಹೊಸ ಜಾತಿಯೇ ಬೆಳೆದು ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿದೆ. ಇದರ ಕೆಲವು ಉಪಯೋಗಗಳನ್ನು ಕೆಲವು ಮಾಂತ್ರಿಕ ವಾಸ್ತವವಾದೀ ಲೇಖಕರು ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ‘ಯಾನ’ವು ಈ ಯಾವ ಜಾತಿಗೂ ಸೇರಿದ್ದಲ್ಲ. ನನ್ನ ಇತರ ಕಾದಂಬರಿಗಳಂತೆ ಮನುಷ್ಯನ ಅನುಭವವನ್ನು ಶೋಧಿಸುತ್ತದೆ. ಮುಂದಿನ ಶತಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಘಟಿಸುವ ಮಾನವ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತದೆ ಅಷ್ಟೇ’ ಎಂಬ ಮಾತನ್ನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಶತಮಾನಗಳು ಕಳೆದ ನಂತರದ ಮನುಷ್ಯ ಯಾನದಲ್ಲೂ ಪುರುಷ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸುವುದೇ ಮುಖ್ಯವಾಗಿಬಿಟ್ಟ ಕಾರಣ ಕಥನಕಲೆ ಹಿಂದಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಇಡೀ ಯಾನ ಕಾದಂಬರಿಯ ಗುರಿ ಮಹಿಳೆ ಪುರುಷನಿಗಿಂತ ಎಲ್ಲ ವಿಧದಲ್ಲೂ ಕೀಳು ಎಂಬ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ನಿರೂಪಿಸುವುದು. ಹೋಗಲಿ ಆ ನಿರೂಪಣೆಯಲ್ಲಿ ಭೈರಪ್ಪನವರ ಹಿಂದಿನ ಕಾದಂಬರಿಗಳ ಚಾಕಚಕ್ಯತೆ ಇದೆಯೇ ಎಂದರೆ ಅಲ್ಲೂ ನಿರಾಸೆ ಮೂಡುತ್ತದೆ. 

ಭೂಮಿಯಿಂದ ದೂರದೂರಕೆ ಭಾರತದಿಂದ ಒಂದು ಆಕಾಶನೌಕೆ ಪಯಣ ಬೆಳೆಸುತ್ತದೆ, ಲಕ್ಷಾಂತರ ಮಿಲಿಯನ್ ವರುಷದ ಪಯಣವದು. ಪಯಣದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗಂಡು ಸುದರ್ಶನ್, ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು ಉತ್ತರೆ. ಲೈಂಗಿಕ ಸಂಪರ್ಕದಿಂದ ಒಂದು ಮಗು ಪಡೆಯಬೇಕು. ಶೇಖರಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ವೀರ್ಯಾಣುವಿನಿಂದ ಮತ್ತೊಂದು ಲಿಂಗದ ಮಗುವನ್ನು ಕೃತಕ ಗರ್ಭಧಾರಣೆಯ ಮುಖಾಂತರ ಪಡೆಯಬೇಕು. ಹುಟ್ಟಿದ ಹೆಣ್ಣು ಮತ್ತು ಗಂಡು ಮಗು ಆಕಾಶನೌಕೆಯ ಪಾಠವನ್ನೆಲ್ಲ ಕಲಿಯುತ್ತ ದೊಡ್ಡವರಾಗಿ ಮದುವೆಯಾಗಿ ವಂಶವನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಬೇಕು, ಮಿಲಿಯಾಂತರ ವರುಷಗಳ ತನಕ ಇದು ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕು. ಆಕಾಶನೌಕೆ ಸಾಯುವವರೆಗೆ. ಇದಿಷ್ಟು ಯಾನದ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ತಿರುಳು. ಹುಟ್ಟಿದ ಮಕ್ಕಳು ವಯಸ್ಕರಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆಯೇ ಖಾಯಿಲೆ ಬಂದು ಸತ್ತರೆ? ಎಂಬಂತಹ ಅನೇಕ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಈ ತಿರುಳಿನ ಕುರುತಾಗಿ ಬರುತ್ತವಾದರೂ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಕಾದಂಬರಿಯಾದ ಕಾರಣ ಆ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಮರೆತುಬಿಡಬಹುದು. ಭೈರಪ್ಪನವರ ಕಾದಂಬರಿಗಳೆಂದರೆ ಅತ್ಯದ್ಭುತ ವಿವರಗಳ ಸಂಗ್ರಹ. ಅವರ ನಿರಾಕರಣ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿನ ಹಿಮಾಲಯದ ವಿವರಗಳನ್ನು ಓದಿ ಹಿಮಾಲಯಕ್ಕೆ ಹೋಗಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದವರು ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರಿದ್ದಾರೆ. ಮಂದ್ರ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಓದಿ ವೀಣೆ ಹಿಡಿದು ಸಂಗೀತ ಕಲಿಯಲೊರಟವರಿದ್ದಾರೆ. ಆ ರೀತಿಯ ಅದ್ಭುತ ವಿವರಗಳು ಯಾನದಲ್ಲಿ ಕಾಣಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಪ್ರಕೃತಿ ಮತ್ತು ಸಂಗೀತ ನಮ್ಮ ದಿನನಿತ್ಯದ ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ಕಡೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತಟ್ಟುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಆಕಾಶದ ಸಂಗತಿಗಳು ದಿನವಹೀ ಮನಸ್ಸು ತಲುಪುವ ಸಂಗತಿಗಳಲ್ಲ. ಈ ಕಾರಣವೂ ಯಾನದ ವಿವರಗಳು ಸಪ್ಪೆ ಎಂಬ ಭಾವ ಮೂಡಿಸಬಹುದು. 

ಈ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ತಿರುಳಿನ ಹಿಂದೆ ಸುದರ್ಶನ್ ಮತ್ತು ಉತ್ತರೆಯ ಭೂಮಿ ಮೇಲಿನ ಜೀವನ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಉತ್ತರೆ ಬುದ್ಧಿವಂತ ಧೈರ್ಯಸ್ಥ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳಾಗಿ, ದೇಶದ ಪ್ರಪ್ರಥಮ ಯುದ್ಧ ವಿಮಾನದ ಚಾಲಕಳಾಗಿ ಪರಿಚಯವಾಗುತ್ತಾಳೆ. ಅಂತರಿಕ್ಷ ಕೇಂದ್ರದ ಮೊದಲ ಪ್ರಯೋಗಕ್ಕೆ ಆಹ್ವಾನಿತಳಾಗುತ್ತಾಳೆ. ಅಂತರಿಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣಿನ ನಡುವೆ ನಡೆಯುವ ಲೈಂಗಿಕತೆ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿಸುವ ಬದಲಾವಣೆಗಳೇನು ಎಂಬ ಪ್ರಯೋಗವದು. ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಪೈಲಟ್ ಯಾದವನೊಡನೆ ಲೈಂಗಿಕ ಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಬೇಕು ಎಂಬ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಉತ್ತರೆ ಮೊದಲಿಗೆ ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ನಂತರ ಯಾದವನೊಡನೆ ಮಾತನಾಡಿ ದೇವಸ್ಥಾನವೊಂದರಲ್ಲಿ ಮದುವೆಯಾಗಿ ಪ್ರಯೋಗಕ್ಕೆ ಒಡ್ಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲಿಂದಲೇ ‘ಹೆಣ್ಣಿನ ಬುದ್ಧಿ ಮೊಣಕಾಲಿನ ಕೆಳಗೆ’ ಎಂಬ ‘ಸಿದ್ಧಾಂತ’ವನ್ನು ನಿರೂಪಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಲೇಖಕರು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರೀತಿಸುವ ಯಾದವನೂ ಕೂಡ ನಿನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯದಿಂದ ಇಷ್ಟು ಮೇಲೆ ಬಂದಿದ್ದೀಯ, ನೀನು ಇಷ್ಟಕ್ಕೆಲ್ಲ ಅರ್ಹಳಲ್ಲ ಎಂದು ಪದೇ ಪದೇ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಮುಂದಿನ ಹಂತದ ಪ್ರಯೋಗ ಮಿಲಿಯನ್ ವರ್ಷದ ಆಕಾಶನೌಕೆಯ ಪಯಣ. ಕುಟುಂಬದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಯಾದವ ಬರಲು ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾದವ ಬರುವುದು ಪ್ರಯೋಗದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಸಂಶೋಧನಾ ಕೇಂದ್ರದವರಿಗೂ ಇಷ್ಟವಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿದ್ದು ಭಯಂಕರ ಬುದ್ಧಿವಂತ, ಧ್ರುವ ಪ್ರದೇಶದ ಆರು ತಿಂಗಳ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನೇ ಸಂಶೋಧನೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದ ಸುದರ್ಶನ. ಆಕಾಶನೌಕೆಯಲ್ಲಿ ಸುದರ್ಶನ ಮತ್ತು ಉತ್ತರೆ ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿಯಾಗಿ ಬಾಳಬೇಕು. ಈ ಅಂತರಿಕ್ಷ ಮದುವೆಯ ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಉತ್ತರೆಗೆ ಲೈಂಗಿಕ ಅನುಭವಗಳಿರುವ ಹಾಗೆಯೇ ದೇಶ ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಸುದರ್ಶನನಿಗೂ ಎರಡು ಗಾಢ ಲೈಂಗಿಕ ಅನುಭವಗಳಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಉತ್ತರೆ ಯಾದವನೊಡನೆ ಕೂಡುವ ಮೊದಲು ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತಾಳೆ. ಸುದರ್ಶನ ಮದುವೆಯ ಕಟ್ಟುಪಾಡಿರದೆ ಲೀಸಾ ಎಂಬ ಸಹಪಾಠಿ ಮತ್ತು ಇಂಗಾ ಎಂಬ ಜರ್ಮನ್ ಪ್ರವಾಸಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಲೈಂಗಿಕತೆಯನ್ನನುಭವಿಸುತ್ತಾನೆ. ಸಂಸ್ಕೃತಿಯೆಂಬುದು ಹೆಣ್ಣಿಗಿರಬೇಕೆ ಹೊರತು ಗಂಡಸಿಗಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತಾರೆ ಭೈರಪ್ಪ! ಕೊನೆಗೆ ಅಧಿಕೃತ ಮದುವೆಗೆ ಮುಂಚೆಯೇ ಲೈಂಗಿಕ ಅನುಭವದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದ ಉತ್ತರೆ ‘ಎಂಜಲೆಂದು’ ಬಯ್ಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ, ಸುದರ್ಶನನಿಂದ!

ಯಾನದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸಂಶೋಧನಾ ಕೇಂದ್ರದವರು ಮಾಡಿದ ಮೋಸದಿಂದ, ಯಾದವ ಬರಲು ಒಪ್ಪದ ಬೇಸರದಿಂದ ಉತ್ತರೆ ಖಿನ್ನತೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತಾಳೆ. ಸುದರ್ಶನನೊಡನೆ ಲೈಂಗಿಕ ಸಂಪರ್ಕಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ, ಕೃತಕ ಗರ್ಭಧಾರಣೆಗೂ ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಸಂಶೋಧನೆ ವ್ಯರ್ಥವಾದರೆ ಆಗಲಿ ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಾಳೆ. ಸುದರ್ಶನನ ಲೈಂಗಿಕ ಆಸಕ್ತಿಗೆ ಉತ್ತರೆ ಸ್ಪಂದಿಸದಾದಾಗ ಬಲಾತ್ಕರಿಸುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೂ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ಆ ಬಲಾತ್ಕಾರಕ್ಕೂ ಸಮರ್ಥನೆಗಳಿವೆ! ‘ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಬಲಾತ್ಕರಿಸುವುದನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಾರೆ’ ಎಂಬ ಮಾತನ್ನು ಮಹಿಳೆಯಿಂದಲೇ ಹೇಳಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ! ಭಾರತೀಯ ಮಹಿಳೆ ಆ ರೀತಿ ಹೇಳಬಾರದು ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೋ ಏನೋ ಇಂಗಾ ಎಂಬ ಜರ್ಮನ್ ಮಹಿಳೆಯ ಬಾಯಿಂದ ಈ ಹಿತೋಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೇಳಿಸಿ ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳಿಸುತ್ತಾರೆ ಭೈರಪ್ಪ! ಮತ್ತೊಂದು ಸಮರ್ಥನೆ ಸಂಶೋಧನೆ ಮುಂದುವರಿಯಲೇಬೇಕಾದ ಒತ್ತಡ. ದೇಶದ ಸಂಶೋಧನೆಯ ಮುಂದುವರಿಕೆಯ ಸಲುವಾಗಿ ಅತ್ಯಾಚಾರ ಮಾಡುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲ ಎಂಬ ಭಾವ. ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಾಚಾರದ ಪ್ರಯತ್ನವಾಗುತ್ತದೆಯೇ ಹೊರತು ಅತ್ಯಾಚಾರವಾಗುವುದಿಲ್ಲ! ಕೊನೆಗೆ ಉತ್ತರೆ ಮಕ್ಕಳು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದ್ಹೇಗೆ ಎಂಬ ವಿವರಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಕಾದಂಬರಿ ಓದಿ.

ಉತ್ತರೆ ಬುದ್ಧಿವಂತೆ, ಯಾನದ ಕಾದಂಬರಿ ಲೇಖಕರೇ ತಿಳಿಸಿರುವಂತೆ ಶತಮಾನಗಳ ನಂತರ ನಡೆಯುವಂತಹದ್ದು. ಆದರೆ ಲೇಖಕರ ಮನಸ್ಸು ಶತಮಾನಗಳ ನಂತರವೂ ಮನುಷ್ಯನ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಇವತ್ತು ಅಥವಾ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದಂತೆಯೇ ಇರಬೇಕು ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದಂತಿದೆ. ಆ ಕಾರಣದಿಂದ ಯಾನದಲ್ಲೂ ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ಅಡುಗೆಮನೆಗೆ ಮತ್ತು ಅಬ್ಬಬ್ಬಾ ಎಂದರೆ ಕೃಷಿಗೆ ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಗಂಡಸು ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ಅಡುಗೆಮನೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾನಾದರೂ ಅಡುಗೆ ಮಹಿಳೆಯ ಕೆಲಸ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ! ವಂಶವೃಕ್ಷದ ಕಾತ್ಯಾಯಿನಿಗೂ ಉತ್ತರೆಗೂ ಅನೇಕ ಸಾಮ್ಯತೆಗಳಿವೆ. ಇಬ್ಬರೂ ಮನೆಯವರ ವಿರೋಧದ ನಡುವೆ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರನಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಇಬ್ಬರೂ ಸಂಕಷ್ಟಗಳನ್ನನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕೊನೆಗೆ ಎರಡೂ ಕಾದಂಬರಿಗಳಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯದೇ ತಪ್ಪು ಎಂದು ನಿರೂಪಿಸಿದ್ದಾರೆ. ವಂಶವೃಕ್ಷದ ಕಾತ್ಯಾಯಿನಿ ಮಾಡಿದ್ದೆಲ್ಲವೂ ತಪ್ಪು ಎಂದು ಮೊದಲ ಓದಿನಲ್ಲಿ ಅನ್ನಿಸುವುದಕ್ಕೆ (ಕಾತ್ಯಾಯಿನಿ ಪಾತ್ರರಚನೆ ಎಷ್ಟು ತಪ್ಪಿಂದ ಕೂಡಿತ್ತು ಎಂದು ನನಗೆ ಅರಿವಾಗಿದ್ದು ಲಿಯೋ ಟಾಲ್ ಸ್ಟಾಯ್ ರ ಅನ್ನಾ ಕೆರಾನೀನ ಓದಿದ ನಂತರ) ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣ ಕಾತ್ಯಾಯಿನಿ ವಿರುದ್ಧವಿರುವ ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಶ್ರೋತ್ರಿಗಳ ಪಾತ್ರದ ಶುದ್ಧತೆ ಮತ್ತು ಬದ್ಧತೆ. ಇಲ್ಲಿ ಉತ್ತರೆಗೆ ಎದುರಿಗಿರುವ ಸುದರ್ಶನ್ ಅಥವಾ ಯಾದವರಲ್ಲಿ ಆ ಶುದ್ಧತೆಯೂ ಇಲ್ಲ ಬದ್ಧತೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ಗಂಡಸೆಂಬ ಪ್ರಾಣಿ ಏನು ಬೇಕಾದರೂ ಮಾಡಬಹುದು, ಹೆಣ್ಣು ಸಂಸ್ಕೃತಿ ರಕ್ಷಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಅಹಂಕಾರವಷ್ಟೇ ಇದೆ. ಈ ಅಹಂಕಾರದ ಭಾವವೇ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಪೇಲವವಾಗಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ, ಹಿಮಾಲಯದ ವಿವರಗಳ ಕೆಲವು ಪುಟಗಳನ್ನೊರತುಪಡಿಸಿ. ಹಿಂದಿನ ಶತಮಾನದ ಮನಸ್ಥಿತಿಯನ್ನೇ ಮುಂದಿನ ಶತಮಾನದಲ್ಲೂ ಕಾಣಬಯಸುವ ಭೈರಪ್ಪನವರ ಕಾದಂಬರಿಯ ಪಾತ್ರಗಳು ಮನುಷ್ಯನ ಆಲೋಚನೆಯಲ್ಲಿನ ಚಲನೆಯನ್ನೇ ಮರೆತುಬಿಟ್ಟಂತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ.

ಲವ್ ಮೂಡಿತಣ್ಣ!.....ಹೀಗೆ ಮೂಡಿತಣ್ಣ!

ಆರಂಭ ಚಿತ್ರದ ‘ಲವ್ ಮೂಡಿತಣ್ಣ’ ಹಾಡು ಹುಟ್ಟಿದ ರೀತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಚಿತ್ರದ ನಿರ್ದೇಶಕ ಎಸ್. ಅಭಿ ಹನಕೆರೆ ಅವರು ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರೀತಿ ಮೂಡುವ ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಒಂದು ಹಾಡಿಗೆ ಟ್ಯೂನ್ ಹಾಕಲು ಗುರುಕಿರಣ್ ಅವರ ಜೊತೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಾಗ ಗುರುಕಿರಣ್ ಅನೇಕ ಟ್ಯೂನುಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದರು. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಇಷ್ಟವಾಗಿ, ಅದರ ಮೇಲೆ ಎರಡು ತಿಂಗಳು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಗುರುಕಿರಣ್ ಅವರಿಗೆ, ಈ ಚಿತ್ರ ಬೇರೆ ರೀತಿಯೆ ಇದೆ, ಇದಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ವಿಭಿನ್ನವಾದ ಟ್ಯೂನ್ ಮಾಡೋಣವೆಂದು ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಮಾಡಿದ್ದ ಟ್ಯೂನುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ತೆಗೆದು ಹಾಕಿದರು, ಇಷ್ಟವಾದ ಟ್ಯೂನನ್ನೂ ತೆಗೆದುಹಾಕಿದರು. ಬೇರೆ ಆಲೋಚನೆಗೆ ತಡಕಾಡುವಾಗ , ಒಂದು ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಂಟರಿಂದ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ ಎರಡು ಮೂವತ್ತರ ತನಕ ಗುರುಕಿರಣ್ ಮತ್ತು ಅಭಿ ಲೋಕಾರೂಢಿ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಆಡುತ್ತ ಕಾಲ ಕಳೆದರು.

ಅಭಿಯವರು ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಇನ್ನೇನು ಮಲಗಬೇಕು, ಆಗ ಕರೆ ಮಾಡಿದ ಗುರುಕಿರಣ್ ಒಂದು ಸಾಲು ಹೊಳೆದಿದೆ ಎನ್ನುತ್ತ ಟ್ಯೂನ್ ಜೊತೆಗೆ ’ಲವ್ ಮೂಡಿತಣ್ಣ' ಎಂದರು (ಹಾಡು ಕೇಳಲು ಇಲ್ಲಿ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿ). ಅಭಿಯವರು, ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ; ಮೂರು ದಿನದ ನಂತರ ಮತ್ತೆ ಕಾಡುತ್ತಾ ನೋಡೋಣ ಎಂದರು. ಒಂದು ವಾರದ ನಂತರ ಗುರುಕಿರಣ್ ಭೇಟಿಯಾಗಿ , ಸಂಗೀತ ಮಾಡಲು ಕುಳಿತಾಗಲು, ಆ ಟ್ಯೂನ್ ಕಾಡಿತು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅದನ್ನು ಅಂತಿಮ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದರು. ಆ ಟ್ಯೂನ್‍ಗೆ ಗೊಟೂರಿಯವರ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಸಾಹಿತ್ಯ ಬರೆಸಿದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತೆ ಎಂದು ಗುರುಕಿರಣ್ ಸಲಹೆ ನೀಡಿದರು. ಅದರಂತೆ ಅಭಿಯವರು, ಗೊಟೂರಿಯವರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ, ಅವರ ಜೊತೆ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ಎರಡು ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ , ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಸುತ್ತಮುತ್ತಾ ಓಡಾಡುತ್ತ ಹಾಡಿನ ಸಂದರ್ಭವನ್ನು ವಿವರಿಸಿ, ಆಮೇಲೆ ಕಾಡುಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತ ಕಾಲ ತಳ್ಳಿದರು. ನಂತರ, ಗುರುಕಿರಣ್ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಮತ್ತೆ ಮೂರು ಗಂಟೆ ಹರಟೆ! ಹರಟೆ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಕೇವಲ ಹತ್ತು ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ, ಗೊಟೂರಿಯವರು ಲವ್ ಮೂಡಿತಣ್ಣ ಹಾಡನ್ನು ಬರೆದು ಅಭಿಯವರ ಕೈಗಿತ್ತು, “ಇದು ದೈವ ಪ್ರೇರಣೆ, ನನ್ನಿಂದ ಈ ಹಾಡು ಬರೆಯುವಂತಾಗಿದೆ. ಈ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ನೀವು ಯಾವ ಒಂದು ಪದವನ್ನೂ ಬದಲಾಯಿಸದೆ, ಸಂಗೀತಕ್ಕೆ ಅಳವಡಿಸುತ್ತೀರ ಎನ್ನುವ ನಂಬಿಕೆ ನನಗಿದೆ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹೊರಟು ಹೋದರು. ಈ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಮಾಲ್ಗುಡಿ ಶುಭ ಅವರ ಧ್ವನಿ ಹೊಂದುತ್ತದೆ ಎಂದ ಗುರುಕಿರಣ್ ಮಾಲ್ಗುಡಿ ಶುಭಾರನ್ನು ಕರೆಸಿ, ಹಾಡಿಸಿದಾಗ, ಅವರು ಸಹ, ಹಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ತಲ್ಲೀನರಾಗಿ “ಈ ಹಾಡು, ನಾನು ಹಾಡಿದ, ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಹಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಲಿದೆ” ಎಂದು ಸಂತಸ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತ “ಶುಭವಾಗಲಿ” ಎಂದು ಹಾರೈಸಿದರು.

ಹಾಡು ಸಿದ್ಧವಾದ ನಂತರ, ಅಭಿಯವರಿಗೆ ಭಯ ಕಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಶುರುವಾಗಿತ್ತಂತೆ, ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಈ ಹಾಡೇ ಹೈಲೈಟ್ ಆಗಿಬಿಟ್ಟು, ಉಳಿದಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ಸಪ್ಪೆಯಾಗಬಹುದು ಎಂಬುದೇ ಆ ಭಯ.

ಇನ್ನು ಹಾಡಿನ ಚಿತ್ರೀಕರಣವನ್ನು ಮೂವತ್ತು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ, ಬೆಳಗ್ಗೆ ಮತ್ತು ಸಂಜೆ, ಹೊಂಬಣ್ಣದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ (ಗೋಲ್ಡನ್ ಅವರ್ಸ್) ಒಂದೊಂದೆ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ನೃತ್ಯ ಸಂಯೋಜಕರಿಲ್ಲದೆ, ಸ್ವತಃ ಅಭಿಯವರೇ ಚಿತ್ರೀಕರಣ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸಿದರು. ಹಾಡು ಕೇಳಿದವರೆಲ್ಲ, ಗುರುಕಿರಣ್ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗು ಕಂಪೋಸ್ ಮಾಡಿದ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಹಾಡುಗಳಲ್ಲಿ, ಲವ್ ಮೂಡಿತಣ್ಣ ಹಾಡು ಕೂಡ ಒಂದು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಈಗಾಗಲೇ, ಈ ಚಿತ್ರದ ಹಾಡುಗಳು, ಭಾರಿ ಸದ್ದು ಮಾಡಿವೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ಲವ್ ಮೂಡಿತಣ್ಣ ಹಾಡು ತುಂಬಾ ಜನರ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಪಾತ್ರವಾಗಿದೆ. ಡಿ.ಟಿ.ಎಸ್ ಹಂತದಲ್ಲಿರುವ ಆರಂಭ ಚಿತ್ರ ಇನ್ನು ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಜನರ ಮುಂದೆ ಬರಲು ಸಿದ್ಧವಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಅಸಹಾಯಕ ಆತ್ಮಗಳು - ಲಾರಿಯಿಂದ ಲಾರಿಗೆ

ನಾನು ಎಂಟು ವರ್ಷದವಳಾಗಿದ್ದಾಗ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ವಲಸೆ ಬಂದೆ. ಮೂಲತ: ನಮ್ಮದು ಆಂದ್ರದ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿ. ಅಲ್ಲಿ ನಮಗಿದ್ದ ತುಂಡು ನೆಲಕ್ಕಾಗಿ ದಾಯಾದಿಗಳ ಜೊತೆ ಹೊಡೆದಾಡಿಕೊಂಡು ಪೋಲಿಸ್ ಕೇಸ್ ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡ ನಮ್ಮಪ್ಪ ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ನನ್ನನ್ನು ಅಮ್ಮನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಓಡಿಬಂದು ಬಿಟ್ಟ. ಇಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದಮೇಲೆ ಒಬ್ಬ ಆಂದ್ರದವನೇ ಕಂಟ್ರಾಕ್ಟರ್ ಪರಿಚಯವಾಗಿ ಅವನು ಕಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕಟ್ಟಡಗಳಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿಗೆ ಸೀಮೆಂಟು ಹೊರುವ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಸೇರಿಕೊಂಡರು. ಅವತ್ತಿಂದ ನಮ್ಮ ಅಲೆಮಾರಿ ಜೀವನ ಶುರುವಾಯಿತು. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಡಗಳನ್ನು ಕಟ್ತಾ ಇದ್ರೋ ಅಲ್ಲೇ ತಗಡಿನ ಶೆಡ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಜೀವನ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಬಹುಶ: ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಎಲ್ಲ ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿಯೂ ನಮ್ಮ ಶೆಡ್ ಓಡಾಡ್ತಾ ಇತ್ತು. ನನಗೆ ಒಂದತ್ತು ವರ್ಷವಾಗೊತನಕ ಎಲ್ಲವೂ ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಇತ್ತು. ಯಾವ ದುರಬ್ಯಾಸವೂ ಇರದ ಅಪ್ಪ, ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನಿರುತ್ತಿದ್ದ ಅಮ್ಮ ನನ್ನನ್ನು ಮುದ್ದಿನಿಂದಲೇ ಸಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಒಂದು ದಿನ ಕಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ ಕಟ್ಟಡದ ಸೆಂಟ್ರಿಂಗ್ ಕುಸಿದು ಅಪ್ಪ ಸತ್ತುಹೋಗಿಬಿಟ್ಟ. ಹಾಗಂತ ನಾವು ಮತ್ತೆ ವಾಪಾಸು ಊರಿಗೆ ಹೋಗೋ ಹಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ವಿಧಿಯಿಲ್ಲದೆ ಅಮ್ಮ ಅಲ್ಲೇ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರೆಸಿದಳು.

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: ಬಾಣಲೆಯಿಂದ ಬೆಂಕಿಗೆ

ಅದೇನಾಯಿತೊ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ,ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನಿರುತ್ತಿದ್ದ ಅಮ್ಮ ಆಂದ್ರವನೇ ಆದ ಒಬ್ಬ ಮೇಸ್ತ್ರಿಯ ಬಲೆಗೆ ಬಿದ್ದು ಬಿಟ್ಟಳು. ನಮ್ಮ ಅಪ್ಪನಿಗಿಂತ ವಯಸ್ಸಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡವನಾಗಿದ್ದ ಅವನಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಿ ಹೆಂಡತಿ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ಆಂದ್ರದಲ್ಲೇ ಇರ್ತಾ ಇದ್ದರು. ಅವನದು ಅಂತ ಒಂದು ಬೇರೇ ದೊಡ್ಡ ಶೆಡ್ ಇರ್ತಾ ಇತ್ತು. ಆಮೆಲೆ ನಾವು ಸಹ ಅವನ ಶೆಡ್ಡಿನಲ್ಲೇ ಇರತೊಡಗಿದೆವು. ಅಮ್ಮ ಅವನು ಮದುವೆಯಾದರೋ ಬಿಟ್ಟರೊ ನನಗೆ ನೆನಪಿಲ್ಲ. ಆದರವನನ್ನು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಅಂತ ಕರೀ ಅಂತ ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಳು. ನಾನೂ ಹಾಗೇ ಕರೀತಾ ಇದ್ದೆ. ಅವನು ನನ್ನ ತುಂಬಾ ಮುದ್ದು ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದ. ಕೇಳಿದ ತಿಂಡಿ ತೆಗೆದುಕೊಡ್ತಾ ಇದ್ದ. ಅವನು ಅಮ್ಮ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ನಾನು ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಶೆಡ್ಡುಗಳ ಪುಟಾಣಿ ಮಕ್ಕಳ ಜೊತೆ ಆಟ ಆಡ್ತಾ ಬೆಳಿತಾ ಇದ್ದೆ.

ನನಗೆ ಹದಿನಾಲ್ಕು ವರ್ಷವಾದಾಗ ಮೈನೆರೆದೆ. ಅಮ್ಮ ಆ ಶೆಡ್ಡಲ್ಲೇ ಒಂದಷ್ಟು ಶಾಸ್ತ್ರ ಮಾಡಿದಳು. ಇನ್ನು ಮುಂದೆನಾವು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ಹೊರಗೆಲ್ಲೂ ಹೋಗದೆ ಶೆಡ್ಡಲ್ಲೇ ಇರಬೇಕು ಅಂತ ಅವರಿಬ್ಬರು ಹೇಳಿ ಬಿಟ್ಟರು. ಅವತ್ತಿಂದ ಶೆಡ್ಡಿನ ಒಳಗೇ ಕೂತು ಹಳೇ ರೇಡಿಯೋದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ತೆಲುಗು ಚಿತ್ರಗೀತೆಗಳನ್ನು ಕೇಳ್ತಾ ಕಾಲ ಕಳೀತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಜೀವನವನ್ನ ನರಕ ಮಾಡೋ ಆ ದಿನ ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ನಾನು ಮೈನೆರೆದ ಆರು ತಿಂಗಳಿಗೆ ನಾನು ಸರ್ವನಾಶವಾಗಿ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಏಳುಗಂಟೆಗೇ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಮದ್ಯಾಹ್ನ ಅಲ್ಲೇ ಕಂಟ್ರಾಕ್ಟರ್ ಕೊಡಿಸೋ ಊಟ ಮಾಡಿ ಸಾಯಂಕಲ ಆರುಗಂಟೆಗೆ ಶೆಡ್ಡಿಗೆ ವಾಪಾಸು ಬರೋರು. ಅವತ್ತೊಂದು ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹತ್ತುಗಂಟೆಗೆಲ್ಲ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ವಾಪಾಸು ಬಂದುಬಿಟ್ಟ. ಬರುವಾಗ ತುಂಬಾ ಕುಡಿದಿದ್ದ. ಅವನ್ಯಾವತ್ತು ಹಗಲು ಹೊತ್ತು ಕುಡಿದಿದ್ದನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಶೆಡ್ಡಿನೊಳಗೆ ಬಂದವನು ತಗಡಿನ ಬಾಗಿಲು ಮುಚ್ಚಿ ಚಾಪೆಯ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿ, ನನಗೆ ತಲೆ ನೋವಾಗ್ತಾ ಇದೆ ಹಣೆಯನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಅಮುಕು ಅಂದ. ನಾನು ಸರಿಯೆಂದು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕೂತು ಬೆರಳುಗಳಿಂದ ಹಣೆಯನ್ನು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಒತ್ತತೊಡಗಿದೆ. ಅಷ್ಟೇ ತಟಕ್ಕನೆ ನನ್ನನ್ನು ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಮಲಗಿಸಿಬಿಟ್ಟು ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಕಿತ್ತು ಹಾಕಿ ನನ್ನನ್ನು ಕೆಡಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಅವನ ಆವೇಶದ ಮುಂದೆ ಕೂಗಲಾಗಲಿ ಎದ್ದು ಓಡಿಹೋಗಲಾಗಲಿ ನನಗಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅರ್ದ ಗಂಟೆ ಅವನ ಆಸೆ ಪೂರೈಸಿಕೊಂಡವನು,ಇದನ್ನು ನಿಮ್ಮಮ್ಮನಿಗೆ ಹೇಳಿದರೆ ನಿಮ್ಮಬ್ಬರನ್ನೂ ಕೊಂದು ಹಾಕಿಬಿಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ಹೆದರಿಸಿ ಹೊರಗೆ ಹೊರಟುಹೋದ. ನನಗೇನೂ ತೋಚದಂತಾಗಿ ಮಂಕಾಗಿ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೂತುಬಿಟ್ಟೆ. ಸಾಯಂಕಾಲ ಅಮ್ಮ ಬಂದಾಗ ಮೈ ಬೆಚ್ಚಗಾಗಿತ್ತು. ಅವಳದನ್ನು ಜ್ವರ ಅಂದುಕೊಂಡು ಅಂಗಡಿಯಿಂದ ಮಾತ್ರೆ ತಂದು ಗಂಜಿ ಕುಡಿಸಿ ಮಲಗಿಸಿದಳು. ಮಾರನೇ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದಾಗ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಅನಿಸಿಕೊಂಡವನು ಏನೂ ಆಗಿಯೇ ಇಲ್ಲವೇನೋ ಅನ್ನುವಂತೆ ನಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದ.

ಆಮೆಲೆ ಸತತವಾಗಿ ಒಂದೂವರೆ ವರ್ಷ ಅವನು ನನ್ನ ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಂಡ. ಈ ನಡುವೆ ಕಟ್ಟಡದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳನ್ನು ತರುತ್ತಿದ್ದ ಲಾರಿ ಡ್ರೈವರ್ ಒಬ್ಬ ಪರಿಚಯವಾಗಿದ್ದ. ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿ ಕಟ್ಟಡದ ಕೆಲಸ ನಡೆಯೋ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೆ. ಆಮೇಲೊಂದು ದಿನ ಮದ್ಯಾಹ್ನ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದಾಗ ನಮ್ಮ ಶೆಡ್ಡಿಗೆ ಬಂದು ನನ್ನನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗ್ತೀಯಾ ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ದ. ನಾನು ಅವನಿಗೆ ಏನೂ ಹೇಳಿರಲಿಲ್ಲ.

ಅದೊಂದು ರಾತ್ರಿ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ತುಂಬಕುಡಿದಿದ್ದು ಅಮ್ಮನ ಎದುರಿಗೇ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಕೈಹಾಕಿದ. ಅದುವರೆಗೂ ಏನೂ ಗೊತ್ತಿರದ ಅಮ್ಮ ಅವನನ್ನು ವಿರೋದಿಸಿ ಕೂಗಾಡಿದಾಗ, ಕುಡಿದ ಅಮಲಿನಲ್ಲಿ ಅವನು ಕಳೆದ ಒಂದು ವರ್ಷದಿಂದ ಅವಳ ಜೊತೆ ಮಲಗ್ತಾ ಇದೀನಿ, ಏನೇ ಮಾಡ್ತೀಯಾ ಬೋಸುಡಿ? ಎಂದು ಬಿಟ್ಟ. ರೊಚ್ಚಿಗೆದ್ದ ಅಮ್ಮ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಈಳಿಗೆ ಮಣೆಯಿಂದ ಅವನ ಕತ್ತಿಗೆ ಹೊಡೆದು ಬಿಟ್ಟಳು. ಒಂದೇ ಏಟಿಗೆ ಅವನು ಸತ್ತು ಹೋಗಿದ್ದ. ಆಮೆಲೆ ಪೋಲಿಸರು ಅವಳನ್ನು ಅರೆಸ್ಟ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಅವಳಿಗಿನ್ನು ಗಲ್ಲು ಶಿಕ್ಷೆಯಾಗುತ್ತೆ ಅಂತ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದವರೆಲ್ಲ ಮಾತಾಡಿಕೊಂಡರು. ಒಂಟಿಯಾಗಿದ್ದ ನಾನು ಅವರಿವರು ಕೊಟ್ಟದ್ದನ್ನು ತಿಂದುಕೊಂಡು ಒಂದು ವಾರ ಕಳೆದೆ. ಮದುವೆಮಾಡಿಕೊಳ್ಳ್ತೀಯಾ ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ದ ಡ್ರೈವರ್ ಅಮ್ಮ ಜೈಲಿಗೆ ಹೋದ ಹತ್ತನೆ ದಿನಕ್ಕೆ ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಶೆಡ್ಡಿಗೆ ಬಂದ. ಅವನು ಮಾತಾಡುವ ಮುಂಚೇನೇ ನಾನು ನನ್ನ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತೀಯಾ ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ. ಆಯ್ತು ಅಂದವನು ಸಂಜೆ ಕತ್ತಲಾದ ಮೇಲೆ ಕಟ್ಟಡದ ಪಕ್ಕದ ರಸ್ತೆಗೆ ಬಾ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹೋದ.

ಸಾಯಂಕಾಲ ನನ್ನ ಒಂದೆರಡು ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಗಂಟುಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಅವನು ಹೇಳಿದ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಲಾರಿ ಹತ್ತಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಅವನು ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಯಾವುದೋ ಊರಿಗೆ ಅಂತ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಮತ್ತೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದೆವು.ಒಂದೆರಡು ತಿಂಗಳು ಬೆಳಗಾಂ,ಚಿತ್ರದುರ್ಗ, ಮೈಸೂರು ಅಂತ ಲಾರಿಯಲ್ಲೇ ಅವನ ಜೊತೆ ಸಂಸಾರ ಮಾಡಿದೆ. ಅವನಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಕಡೆಯಲ್ಲೆಲ್ಲ ಲಾರಿ ನಿಲ್ಲಸೋನು,ಆಗೆಲ್ಲ ಅವನ ಜೊತೆ ಮಲಗಬೇಕಾಗಿತ್ತು.

ಆಮೇಲೊಂದು ದಿನ ದಾವಣಗೆರೆ ಚಿತ್ರದುರ್ಗದ ನಡುವೆ ಹೈವೇಯ ಪಕ್ಕದ ಒಂದು ಗುಡಿಸಲು ಹೋಟೆಲಿನಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿ ಊಟಕ್ಕೆ ಅಂತ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದ. ಬೇಗಬೇಗ ಊಟ ಮುಗಿಸಿದ ಅವನು ನನ್ನನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಬಿಟ್ಟು ಪರಾರಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಮತ್ತೆ ನಾನು ಒಂಟಿಯಾದೆ. ಅವತ್ತು ರಾತ್ರಿ ಆ ಗುಡಿಸಲು ಹೋಟೆಲಿನ ಓನರ್ ಜೊತೆ ಮಲಗಬೇಕಾಗಿಬಂತು. ಮಾರನೇ ದಿನ ಹಗಲು ಪೂರಾ ಅವನ ಹೋಟೆಲ್ಲಿನಲ್ಲೇ ಕೂತಿದ್ದೆ. ಕತ್ತಲಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಲಾರಿಗಳು ಬಂದು ನಿಲ್ಲಲಾರಂಬಿಸಿದವು.ಬಂದವರಿಗೆ ಓನರ್ ನನ್ನ ತೋರಿಸಿ ಏನೋ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ. ಅವರು ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಲಾರಿ ಹತ್ತು ಬಾ ಅಂತ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅವತ್ತು ರಾತ್ರಿ ಹತ್ತುಗಂಟೆಯತನಕ ನಾನು ಯಾರಿಗೂ ಉತ್ತರ ಕೊಡದೆ ಸುಮ್ಮನೇ ಇದ್ದೆ. ಕೊನೆಗೆ ಹೋಟೆಲಿನವನು ಹತ್ತಿರ ಕರೆದು ನೋಡು ಸುಮ್ಮನೇ ಅವರ ಜೊತೆ ಹೋಗು, ದುಡ್ಡು ಊಟ ಕೊಡ್ತಾರೆ ನಿನ್ನನ್ನಿಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಸಾಕಲ್ಲ. ಅಂದ. ಅವನ ಹೋಟೆಲ್ಲಿನಲ್ಲೇ ಕೂತಿದ್ದರೂ ಅವನು ಕುಡಿಯಲು ನೀರೂ ಕೊಟ್ಟಿರಲಲ್ಲ. ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿದಿತ್ತು. ಹು ಅಂದು ಬಿಟ್ಟೆ. ಅವಾಗ ಬಂದ ಲಾರಿಯ ಡ್ರೈವರ್ ಒಬ್ಬ ಊಟ ಕೊಡಿಸಿ ಲಾರಿ ಹತ್ತು ಅಂದ. ಮರುಮಾತಾಡದೆ ಹತ್ತಿಬಿಟ್ಟೆ.

ಅಲ್ಲಿಂದ ಶುರುವಾಯಿತು ನೋಡಿ ಅಲೆದಾಟದ ಬದುಕು. ಆ ಲಾರಿಯಿಂದ ಈ ಲಾರಿ. ಈ ಊರಿನಿಂದ ಆ ಊರು. ಹೀಗೆ ಹದಿನೈದು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ದೇಶದ ಎಲ್ಲ ಹೈವೇಗಳನ್ನು ಕಂಡುಬಿಟ್ಟೆ. ಸಿಕ್ಕಸಿಕ್ಕವರ ಜೊತೆಮಲಗಿದೆ,ಸಿಕ್ಕಿಸಿಕ್ಕಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ತಿಂದು,ಕುಡಿದೆ. ಮೈ ಎಷ್ಟೂ ಅಂತಾ ಕೇಳುತ್ತೇ?ಒಂದು ದಿನ ಅದು ಸುಸ್ತಾಯಿತು. ಪ್ರಯಾಣ ಸಾಕು ಅನಿಸಿ, ಈ ಕೊಳಕು ಬಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತೆ. ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇರೋ ಸ್ಲಮ್ಮಿನ ಗುಡಿಸಲಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತೇನೆ. ಕತ್ತಲಾಗೊ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಈ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿಗೆ ಬಂದು ನಿಲ್ಲುತ್ತೇನೆ. ಒಬ್ಬರೋ ಇಬ್ಬರೋ ಗಿರಾಕಿಗಳು ಸಿಗುತ್ತಾರೆ., ಅವರು ಕೊಟ್ಟಷ್ಟು ತಗೊಂಡು ಮಲಗ್ತೀನಿ ಇಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲಾದರು. ಮೂಳೇ ಚಕ್ಕಳವಾಗಿರೋ ಈ ಮೈಗಿನ್ಯಾರು ಜಾಸ್ತಿಕೊಡ್ತಾರೆ ಹೇಳಿ? ಎರಡು ಹೊತ್ತು ತಿನ್ನೋಕೆ,ಸಾಯಂಕಾಲ ಬ್ರಾಂಡಿಗೆ ಸಾಕಾಗುತ್ತೆ,ಬಿಡಿ. 

ಈ ಕೆಲಸ ಬಿಡು ಅಂತ ಈಗ ಹೇಳೋದನ್ನ ನೀವು ಅವತ್ತು ಮೈಯಲ್ಲಿ ನೆಣ ಇರೋವಾಗಲೇ ಹೇಳಿದ್ದರೆ ಕೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೆನೋ ಏನೋ? ಈಗ ಅದನ್ನ ಬಿಟ್ಟರೆ ಅನ್ನ ಯಾರು ಹಾಕ್ತಾರೆ? 

ಮಾತು ಮುಗಿಸಿ ಎದ್ದವಳ ಕೈಲಿ ನೂರು ರೂಪಾಯಿಗಳ ಐದು ನೋಟು ತುರುಕಿ,ಇವತ್ತು ನಿಮ್ಮ ದುಡಿಮೆ ಹಾಳು ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ,ಕ್ಷಮಿಸಿ. ಎಂದು ಹೊರಟೆ. ಹೊರಟವನಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಅವಳ ಮುಖ ನೋಡುವ ದೈರ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಒಳಗೆಲ್ಲೋ ಅಪರಾದಿಪ್ರಜ್ಞೆಯ ನೋವು!

ಬಿ.ಬಿ.ಎಂ.ಪಿ ವಿಭಜನೆಗೆ ಸುಗ್ರೀವಾಜ್ಞೆ ಪ್ರಹಸನ!

ಹೂವಿನಹಿಪ್ಪರಗಿಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಶಾಸಕ ಎ.ಎಸ್.ನಡಹಳ್ಳಿ ತಮ್ಮದೇ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸರಕಾರದ ವಿರುದ್ಧ ತಿರುಗಿಬಿದ್ದಿದ್ದಾರೆ. ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ, ಕೃಷ್ಣಾ ಮೇಲ್ದಂಡೆ ಯೋಜನೆಗೆ ಪದೇ ಪದೇ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಅನ್ಯಾಯದ ವಿರುದ್ಧ ಮಾತನಾಡಿರುವ ನಡಹಳ್ಳಿಯವರು ಪೂರ್ಣ ಕರ್ನಾಟಕವನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಪಡಿಸುವುದು ನಿಮಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗದೇ ಇದ್ದರೆ ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕವನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ರಾಜ್ಯವನ್ನಾಗಿಯಾದರೂ ಮಾಡಿಬಿಡಿ ಎಂದಿದ್ದಾರೆ. ಅದನ್ನೇನು ಅವರು ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ, ಬೇಸರದಿಂದ ಹೇಳಿದರೋ ಅಥವಾ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ರಾಜ್ಯವಾದರೆ ತಪ್ಪೇನು ಎಂಬರ್ಥದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಎಂಟು ವರುಷಗಳ ಹಿಂದೆ ‘ಬೃಹತ್ತಾಗಿಸಿದ್ದ’ ಬೆಂಗಳೂರು ಮಹಾನಗರ ಪಾಲಿಕೆಯನ್ನು ಬಲವಂತದಿಂದ ಮತ್ತೆ ಚಿಕ್ಕದು ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧರಾಮಯ್ಯ ನೇತೃತ್ವದ ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರ ಹೊರಟಿರುವ ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಶಾಸಕರ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ರಾಜ್ಯ ಬೇಡಿಕೆಯೂ ಸರಿಯೇ ಅಲ್ಲವೇ?!

ಒಂದು ವರದಿಯ ಪ್ರಕಾರ 1949ರಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರ ಪಾಲಿಕೆ ಅರವತ್ತೊಂಭತ್ತು ಚದರ ಕಿ.ಮಿಗಳಷ್ಟು ಮಾತ್ರವಿತ್ತು. ರಾಜಧಾನಿಯೆಂಬ ಕಾರಣ, ಆರ್ಥಿಕತೆ ಇಲ್ಲೇ ಕೇಂದ್ರೀಕೃತವಾದಂತೆ ಉದ್ಯೋಗಗಳನ್ನರಸಿ ವಿವಿಧ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಿಂದಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ದೇಶದ ವಿವಿದೆಡೆಯಿಂದಲೂ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ವಲಸೆ ಬರುವವರ ಸಂಖೈ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಲೇ ಸಾಗಿತು. 2007ರಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರು ಮಹಾನಗರ ಪಾಲಿಕೆಯ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿದ್ದಿದ್ದು ನೂರು ವಾರ್ಡುಗಳು. ‘ಅಭಿವೃದ್ಧಿ’ಗೆ ಪೂರಕವಾಗಲಿ ಎಂಬ ಕಾರಣದಿಂದ ಈ ನೂರು ವಾರ್ಡುಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಬೊಮ್ಮನಹಳ್ಳಿ, ಬ್ಯಾಟರಾಯನಪುರ, ದಾಸರಹಳ್ಳಿ, ಎಲೆಕ್ಟ್ರಾನಿಕ್ಸ್ ಸಿಟಿ, ಕೃಷ್ಣರಾಜಪುರ, ಮಹದೇವಪುರ, ರಾಜರಾಜೇಶ್ವರಿ ನಗರ, ಯಲಹಂಕ ಮತ್ತು ಕೆಂಗೇರಿ ನಗರ/ಪಟ್ಟಣ ಪಂಚಾಯತ್ ಗಳನ್ನು ಬೆಂಗಳೂರು ಪಾಲಿಕೆಯ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ತರಲಾಯಿತು. ಇದರ ಜೊತೆಜೊತೆಗೆ ನಗರಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡ ನೂರಹನ್ನೊಂದು ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ‘ಬೃಹತ್ ಬೆಂಗಳೂರು ಮಹಾನಗರ ಪಾಲಿಕೆ’ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬಂತು. ಅರವತ್ತೊಂಭತ್ತು ಚದರ ಕಿ.ಮಿ ಇದ್ದ ಬೆಂಗಳೂರು ಈಗ 716 ಚದರ ಕಿ.ಮಿಗಳವರೆಗೆ ಬೆಳೆದು ನಿಂತಿತು! ಮಾಗಡಿ ಕೆಂಪೇಗೌಡರು ಕಟ್ಟಿದ ಬೆಂಗಳೂರು ಮಾಗಡಿಯವರೆಗೂ ಚಾಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಲ್ಲ.

ಈಗ ಬೃಹತ್ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಂತಿರುವ ಹಳ್ಳಿಗಳು ತಾವ್ಯಾವಾಗ ಬಿ.ಬಿ.ಎಂ.ಪಿ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ಬರುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಕಾಯುತ್ತಿವೆ! ‘ಮಹಾನಗರ ಪಾಲಿಕೆ’ ಎಂಬ ಬೋರ್ಡು ಬಿದ್ದಾಗ ನಡೆಯುವ ರಸ್ತೆ, ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿನ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಕೆಲಸಗಳು ನಗರ/ಪಟ್ಟಣ/ಗ್ರಾಮ ಪಂಚಾಯ್ತಿ ಎಂಬ ಬೋರ್ಡು ಬಿದ್ದಾಗ ನಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಇದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಕಾರಣವಾದರೆ ‘ಬಿ.ಬಿ.ಎಂ.ಪಿ’ ವ್ಯಾಪ್ತಿಕೆ ಒಳಪಟ್ಟ ಕ್ಷಣದಿಂದಲೇ ಭೂಮಿಯ ಬೆಲೆ ಆಕಾಶಕ್ಕೇರುವುದು ಮತ್ತೊಂದು ಕಾರಣ. ‘ಮಹಾನಗರ ಪಾಲಿಕೆ’ಯ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ‘ಅಭಿವೃದ್ಧಿ’ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಇತರ ಬೋರ್ಡುಗಳಡಿಯಲ್ಲೂ ಮಾಡಿದ್ದರೆ ಬೃಹತ್ ಬೆಂಗಳೂರು ಮಹಾನಗರ ಪಾಲಿಕೆಯ ಅವಶ್ಯಕತೆಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲವೇ? ಇಷ್ಟಗಲವಿದ್ದ ಊರನ್ನು ಊರಗಲ ಮಾಡಿ ಒಂದು ಸರಕಾರ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರೆ ‘ಇಲ್ಲಾರೀ ಇದ್ಯಾಕೋ ಸರಿ ಕಾಣ್ತಿಲ್ಲ’ ಎಂದು ಬಿ.ಬಿ.ಎಂ.ಪಿಯನ್ನೇ ಮೂರು ಭಾಗ ಮಾಡಲೊರಟು ಈಗಿನ ಸರಕಾರ ಮತ್ತೊಂದು ತಪ್ಪು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಆಗಿನ ಮತ್ತು ಈಗಿನ ಸರಕಾರ ಮತ್ತು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳು ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾದರೂ ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಇವರೆಲ್ಲರ ಆಡಳಿತ ನೀತಿ ತುಘಲಕ್ಕನ ತಿಕ್ಕಲುತನವನ್ನು ತೋರುತ್ತಿದೆಯಲ್ಲವೇ?

ಎಲ್ಲವೂ ಅಂತರ್ಜಾಲಮಯವಾಗಿರುವಾಗ ಬಿ.ಬಿ.ಎಂ.ಪಿಯನ್ನು ಒಂದಾಗಿಯೇ ಇಟ್ಟು ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ವಿಕೇಂದ್ರೀಕರಣಗೊಳಿಸುವುದು ಕಷ್ಟದ ಮಾತೇನಲ್ಲ. ವಿಭಜನೆಗೆ ಸರಕಾರ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಪೂರಕವಾದ ನಿರ್ಧಾರವಿದು ಎಂಬ ಸಮರ್ಥನೆ ಕೊಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದೆಯಾದರೂ ಈ ವಿಭಜನೆಯನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತರಲು ಸುಗ್ರೀವಾಜ್ಞೆಯ ಮೊರೆ ಹೊಕ್ಕಿರುವುದು ಇದು ರಾಜಕೀಯ ಕಾರಣದ ವಿಭಜನೆ ಎಂಬ ಅನುಮಾನಕ್ಕೆ ಪುಷ್ಟಿ ನೀಡುತ್ತದೆ. ವಿಭಜನೆಯ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಬಿ.ಬಿ.ಎಂ.ಪಿ ಚುನಾವಣೆಯನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಮುಂದೂಡಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಎಂಬ ಯೋಚನೆ ಕೂಡ ಸರಕಾರಕ್ಕಿರುವಂತಿದೆ. ಮೂರು ಭಾಗಗಳನ್ನಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಿದ ನಂತರ ಮೂವರು ಮೇಯರ್ರುಗಳು, ಮತ್ತಷ್ಟು ಹುದ್ದೆಗಳು, ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೊರೆ, ಆ ಮೂರು ಭಾಗಗಳಿಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹಳ್ಳಿಗಳ ಸೇರ್ಪಡೆ, ನಂತರ ಮತ್ತೆ ಆ ಮೂರು ಭಾಗಗಳನ್ನು ಆರು ಭಾಗಗಳನ್ನಾಗಿ………. ಇವೆಲ್ಲ ಕೊನೆಗಾಣುವುದಾದರೂ ಯಾವಾಗ? ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲೇ ಠಿಕಾಣಿ ಹಾಕಬಯಸುವ ಉದ್ದಿಮೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತೊಂದು ನಗರದತ್ತ ಹೋಗುವಂತೆ ಮಾಡುವವರೆಗೂ ಈ ಯಾವ ಸಮಸ್ಯೆಗೂ ಪರಿಹಾರ ದೊರಕುವುದಿಲ್ಲ.

ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರವಾದ ಮತ್ತೊಂದು ಭಯವೆಂದರೆ ಈಗಾಗಲೇ ಸೊರಗಿರುವ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಕನ್ನಡ ಮತ್ತಷ್ಟು ನಿಶ್ಯಕ್ತವಾಗಿಬಿಡಬಹುದು. ಪರಭಾಷಿಕರನ್ನು ಬಿಡಿ ಕನ್ನಡಿಗ ಉದ್ಯಮಿಗಳನೇಕರು ಬೆಂಗಳೂರನ್ನು ಕೇಂದ್ರಾಡಳಿತ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಆಗೀಗ ಮಾತನಾಡಿದ್ದಿದೆ. ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೇ ಸೇರಿದ ಬೆಳಗಾವಿಯಲ್ಲಿ ಮರಾಠಿ ಭಾಷಿಕರು ಅಲ್ಲಿನ ಸ್ಥಳೀಯ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಬಹುಮತ ಸಿಕ್ಕಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಕನ್ನಡ, ಕರ್ನಾಟಕದ ವಿರುದ್ಧ ನಿರ್ಣಯ ಜಾರಿಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಜನರ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಕೆರಳಿಸಿ ಮುಂದಿನ ಸಲದ ಮತ ಬ್ಯಾಂಕನ್ನು ಗಟ್ಟಿಗೊಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿನ ಸ್ಥಳೀಯ ಶಾಸಕರು, ಸಂಸದರು ಪಕ್ಷಾತೀತವಾಗಿ ಸುಮ್ಮಗಿದ್ದುಬಿಡುತ್ತಾರೆ! ಕಾರಣ ಮರಾಠಿ ಭಾಷಿಕರ ಮತಗಳು ತಮ್ಮ ಕೈತಪ್ಪಿ ಹೋದರೆ ಎಂಬ ಭಯ!. ಅನ್ಯಭಾಷಿಕರ ಸಂಖೈ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಬೆಂಗಳೂರನ್ನು ಈಗ ವಿಭಜಿಸಿದರೆ ಬೆಳಗಾವಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದದ್ದು ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಯದೇ ಇದ್ದೀತೆ? ತಮಿಳು, ತೆಲುಗು, ಹಿಂದಿ ಭಾಷಿಕರ ಮತಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲಿಚ್ಛಿಸದ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಶಾಸಕ – ಸಂಸದರು ಮೌನವಾಗಿದ್ದುಬಿಟ್ಟರೆ ಕನ್ನಡದ ಗತಿಯೇನಾಗಬೇಕು? ಇವ್ಯಾವುದನ್ನೂ ಯೋಚಿಸದೆ ತತ್ ಕ್ಷಣದ ರಾಜಕೀಯ ಲಾಭಕ್ಕಾಗಿ ಬೆಂಗಳೂರನ್ನು ವಿಭಜಿಸುವ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಅತ್ಯಾತುರದಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಸಿದ್ಧರಾಮಯ್ಯ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಭವಿಷ್ಯದ ಭಾಷಾ ಕಲಹಕ್ಕೆ ಮುನ್ನುಡಿ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರಾ?

ಯೆಮೆನ್ನಿನ ಆಂತರಿಕ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಪರದೇಶಗಳದ್ದೇ ಕಾರುಬಾರು

Dr Ashok K R

ಯೆಮೆನ್ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಸೈನಿಕರು ಪರಾಕ್ರಮ ಮೆರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಆಂತರಿಕ ಯುದ್ಧ ಮತ್ತು ಬಾಹ್ಯ ಶಕ್ತಿಗಳ ಕೈವಾಡದಿಂದ ಭುಗಿಲೆದ್ದಿರುವ ಹಿಂಸೆಯಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ದೇಶದ ನಾಗರೀಕರು ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಮೂರು ಸಾವಿರಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ ಭಾರತೀಯರನ್ನು ನಮ್ಮ ಸೈನಿಕರು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ವಾಪಸ್ಸು ತರುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ಸು ಕಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೇ ಅನ್ಯದೇಶದ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ಕಾಪಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಮಾಜಿ ಜೆನರಲ್ ಆದ ಕೇಂದ್ರ ಸಚಿವ ವಿ.ಕೆ.ಸಿಂಗ್ ಗಲಭೆಗ್ರಸ್ಥ ದೇಶದ ಸಮೀಪದಲ್ಲೇ ಇದ್ದು ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಗೆ ಸಲಹೆ ಸೂಚನೆಗಳನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ಭಾರತೀಯ ಸೈನಿಕರ ಈ ಸಾಹಸದ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿದ ಅನೇಕ ದೇಶಗಳು ಭಾರತದ ವಿದೇಶಾಂಗ ಕಛೇರಿಗೆ ತಮ್ಮ ದೇಶವಾಸಿಗಳನ್ನೂ ಪಾರು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಕೇಳಿದ್ದಾರೆಂದು ಸುಷ್ಮಾ ಸ್ವರಾಜ್ ಟ್ವೀಟ್ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಇದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ದೇಶ ನಿವಾಸಿಗಳನ್ನು ಕಾಪಾಡಲು ಯೆಮೆನ್ನಿಗೆ ತೆರಳಿದ್ದ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ ಸೈನಿಕರು ಭಾರತದ ಕೆಲವು ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಕರೆತಂದಿದ್ದಾರೆ. ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಹದಗೆಡುತ್ತಲೇ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಪಾಕ್ – ಭಾರತ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧ ಯೆಮೆನ್ನಿನ ಹಿಂಸೆ ಮತ್ತಾ ಹಿಂಸೆ ಮೂಡಿಸಿದ ಮಾನವೀಯತೆಯ ಅನುಭವದಿಂದ ಒಂದಷ್ಟು ಸುಧಾರಣೆಗೊಳ್ಳಬಹುದೇ?

ಮಧ್ಯ ಪ್ರಾಚ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ ನಂತರ ಮತ್ತೊಂದು ದೇಶಕ್ಕೆ ಹಿಂಸೆ ಹರಡುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಬಹುತೇಕ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂಸೆಗೆ – ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುವ ಅನೇಕ ಅಂಶಗಳು ಪುನರಾವರ್ತನೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ತೈಲಭರಿತ ದೇಶಗಳು, ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿ, ಮುಸ್ಲಿಂ ಮೂಲಭೂತವಾದಿಗಳು, ಸುನ್ನಿ – ಶಿಯಾ ಮುಸ್ಲಿಮರ ನಡುವಿನ ಕಿತ್ತಾಟ, ಪ್ರಭಾವಿ ದೇಶಗಳ ತೈಲ ದಾಹ – ಇವಿಷ್ಟು ಕಾರಣಗಳು ಮಧ್ಯ ಪ್ರಾಚ್ಯದ ಅನೇಕ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಆಂತರಿಕ ಹಿಂಸೆಗೆ ಪ್ರೇರಣೆಯಾಗಿವೆ. ದೇಶವೊಂದರ ಆಂತರಿಕ ಹಿಂಸೆಯನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕಿ, ಮಾನವ ಹಕ್ಕು ಉಲ್ಲಂಘನೆಯನ್ನು ತಡೆದು, ‘ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ’ವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಅನ್ಯ ದೇಶಗಳು ಹಿಂಸೆಯನ್ನು ಪ್ರಿಯವಾಗಿಸಿಕೊಂಡ ಒಂದು ಗುಂಪನ್ನು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಬೆಂಬಲಿಸುವ ಮತ್ತು ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿಯೇ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳ ನೆರವಿನಿಂದ, ಸ್ಪೂರ್ತಿಯಿಂದ ಶುರುವಾದ ‘ಅರಬ್ ಕ್ರಾಂತಿ’ ಕ್ರಾಂತಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಹಿಂಸಾವಿನೋದದಲ್ಲೇ ಅಂತ್ಯವಾಗುತ್ತಿರುವುದು ‘ಕ್ರಾಂತಿ’ಯ ಅಪಹಾಸ್ಯವಲ್ಲದೇ ಮತ್ತೇನೂ ಅಲ್ಲ. ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿ ಹೊಸ್ನಿ ಮುಬಾರಕ್ ವಿರುದ್ಧ ನಡೆದ ಇಜಿಪ್ಟ್ ಕ್ರಾಂತಿ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ನಡೆದ ಹೋರಾಟವೇ ಆಗಿತ್ತಾದರೂ ಕೊನೆಗದು ಪರ್ಯಾವಸನಗೊಂಡದ್ದು ಮಿಲಿಟರಿ ಮತ್ತು ಮುಸ್ಲಿಂ ಮೂಲಭೂತವಾದಿಗಳ ಅಟ್ಟಹಾಸದಲ್ಲಿ. ಗದಾಫಿಯ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರತನವಿದ್ದ ಲಿಬಿಯಾದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಹೋರಾಟ ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿನ ರೆಬೆಲ್ ಗಳಿಗೆ ಅಮೆರಿಕಾ ನೀಡಿದ ಸರಕಾರದಿಂದ ಗದಾಫಿಯ ಆಡಳಿತವೇನೋ ಅಂತ್ಯಗೊಂಡಿತು, ಆದರೆ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಯಿತಾ? ಇನ್ನು ಇರಾಕಿನ ವಿಷಯವಂತೂ ಹೇಳುವುದೇ ಬೇಡ. ಭಯಂಕರ ಯುದ್ಧಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಸದ್ದಾಂ ಹುಸೇನ್ ಅಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ನೂರು ಸಲ ಹೇಳಿ ಅದನ್ನೇ ಸತ್ಯವೆಂದು ನಂಬಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು ಅಮೆರಿಕಾ. ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಸ್ಥಾಪನೆಯೇ ನಮ್ಮ ಗುರಿ ಎಂದು ಯುದ್ಧ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಸದ್ದಾಂ ಬಂಧಿತನಾಗಿ ನೇಣಿಗೇರಿ ವರುಷಗಳು ಕಳೆದರೂ ಯಾವ ಭಯಂಕರ ಯುದ್ಧಾಸ್ತ್ರವೂ ಯಾರಿಗೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ! ಬಹುಶಃ ಇರಾಕಿನ ಜನತೆ ಸದ್ದಾಮಿನ ಆಡಳಿತದಲ್ಲೇ ಈಗಿರುವುದಕ್ಕಿಂತ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿದ್ದರೇನೋ! ಸುನ್ನಿ ಪಂಗಡಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದ ಸದ್ದಾಂ ಹುಸೇನ್ ಶಿಯಾ ಪಂಗಡದವರ ಮೇಲೆ ನಡೆಸಿದ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳಿಗೆ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲ. ಕಾಲಚಕ್ರ ತಿರುಗಿದೆ. ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಶಿಯಾಗಳಿದ್ದಾರೆ, ಶಿಯಾಗಳ ಪ್ರಾಬಲ್ಯವನ್ನು ಅಂತ್ಯಗೊಳಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಸುನ್ನಿ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಉಗ್ರರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಇರಾಕ್ ಮತ್ತು ಸಿರಿಯಾದ ಸುನ್ನಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ಉಗ್ರರು ‘ಇಸ್ಲಾಮಿಕ್ ಸ್ಟೇಟ್ ಆಫ್ ಇರಾಕ್ ಅಂಡ್ ಸಿರಿಯಾ’ (ISIS) ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಅವೆರಡು ದೇಶಗಳಿಗೇ ಅಲ್ಲದೇ ಪ್ರಪಂಚದ ಅನೇಕ ದೇಶಗಳ ನಿದ್ದೆಗೆಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನಮ್ಮ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲೇ ಐ. ಎಸ್. ಐ. ಎಸ್ ಸಂಘಟನೆಯನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿ ಟ್ವೀಟುಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಮೆಹದಿ ಬಂಧಿತನಾಗಿರುವುದು ಮುಸ್ಲಿಂ ಮೂಲಭೂತವಾದಿಗಳು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಆಲ್ ಖೈದಾದ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಐ.ಎಸ್.ಐ.ಎಸ್ ನ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದರ ಸಂಕೇತ. ಈಗ ಯೆಮೆನ್ ದೇಶದ ಸರದಿ. ಆಂತರಿಕ ಹಿಂಸೆಯಿಂದ ಸೊರಗಿ ಹೋಗಿದ್ದ ದೇಶದಲ್ಲೀಗ ಅನ್ಯದೇಶಗಳ ವಿಮಾನ – ಗುಂಡುಗಳು ಸದ್ದು ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. 

ಯೆಮೆನ್ನಿನ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ ಅನಕ್ಷರತೆ, ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ, ಬಡತನ, ಅಪೌಷ್ಟಿಕತೆಯ ವಿವರಗಳೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ದೊರಕುತ್ತದೆ. ಸಮುದ್ರ ತೀರದ ಯೆಮೆನ್ ದೇಶ ಒಮನ್ ಮತ್ತು ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾದೊಡನೆ ಗಡಿಯನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದೆ. ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬರುವ ಸಮುದ್ರದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಯೆಮೆನ್ ಬರುವುದರಿಂದ ಬ್ರಿಟೀಷರು ಹಡಗುಯಾನಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲ್ಲನ್ನು ಶೇಖರಿಸಲು ಯೆಮೆನ್ ದೇಶವನ್ನು ಆಯ್ದುಕೊಂಡಿತ್ತಂತೆ. ಬ್ರಿಟೀಷರ ಆಡಳಿತ, ರಷ್ಯಾದ ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿ ನೀತಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸಹಿಸಿ ಬಿಡುಗಡೆ ಹೊಂದಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಪಡೆದಿದ್ದ ಯೆಮೆನ್ ದೇಶದ ಆಧುನಿಕ ಇತಿಹಾಸದುದ್ದಕ್ಕೂ ಹಿಂಸಾ ಕ್ರಾಂತಿಗಳೇ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿವೆ. ಯಾರ ಪರ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಮೂಡುತ್ತದೆ ಎಂಬುದರ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಹಿಂಸೆ ನಡೆಸಿದವರು ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿಗಳೋ ವಿಧ್ವಂಸಕ ಕೃತ್ಯ ಎಸಗುವ ಭಯೋತ್ಪಾದಕರೋ ಎಂಬುದು ನಿರ್ಧರಿತವಾಗುತ್ತದೆ. ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಭಿನ್ನತೆಯನ್ನು ತಳೆದ ಕಾರಣ ಯೆಮೆನ್ ದೇಶ ಉತ್ತರ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾಗಗಳಾಗಿ ಒಡೆದು ಹೋಗಿದ್ದು 1967ರಲ್ಲಿ. ಅನೇಕ ಆಂತರಿಕ ಕಲಹಗಳು, ಎರಡು ದೇಶಗಳ ನಡುವೆ ನಡೆದ ಅನೇಕ ಯುದ್ಧಗಳ ತರುವಾಯ ಯೆಮೆನ್ ಮತ್ತೆ ಒಂದಾಗಿದ್ದು 1990ರಲ್ಲಿ. 1978ರಿಂದಲೇ ಉತ್ತರ ಯೆಮೆನ್ನಿನ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅಲಿ ಮೊಹಮದ್ ಸಲ್ಹೇ ಒಂದಾದ ದೇಶದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಮುಂದುವರೆದರು. 2011ರ ಟ್ಯುನೀಷಿಯ ಮತ್ತು ಇಜಿಪ್ಟಿನ ಕ್ರಾಂತಿಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿಯೇ ಯೆಮೆನ್ನಿನಲ್ಲೂ ಕ್ರಾಂತಿಯ ಕಿಡಿಗಳು ಹೊತ್ತಿಕೊಂಡಿತು. ನಿರುದ್ಯೋಗ, ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ, ಬಡತನ ವಿರುದ್ಧ ನಡೆಯಲಾರಂಭಿಸಿದ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳು ಭಗ್ಗನೆ ಉರಿಯಲಾರಂಭಿಸಿದ್ದು ಅಲಿ ಮೊಹಮದ್ ಸಲ್ಹೇ ಸಾಯುವವರೆಗೂ ಅಧ್ಯಕ್ಷನಾಗಿ ಮರಣಾನಂತರ ಆ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಪದವಿ ತನ್ನ ಮನೆತನದಲ್ಲೇ ಉಳಿಯುವಂತೆ ಸಂವಿಧಾನಕ್ಕೆ ತಿದ್ದುಪಡಿ ತರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ. ಪ್ರತಿಭಟನೆ ಹಿಂಸಾತ್ಮಕ ರೂಪ ಪಡೆದು ಸಲ್ಹೇನನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದವರನ್ನು ಹತ್ಯೆಗೈಯ್ಯಲಾಯಿತು. ಕೊನೆಗೂ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗೆ ಮಣಿದ ಅಲಿ ಮೊಹಮದ್ ಸಲ್ಹೇ 2011ರ ನವೆಂಬರಿನಲ್ಲಿ ಉಪಾಧ್ಯಕ್ಷ ಅಬ್ದುಲ್ ರಬ್ಬೋ ಮನ್ಸೂರ್ ಅಲ್ ಹದಿಗೆ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಹಸ್ತಾಂತರಿಸಿದರು. ಮೂವತ್ತಮೂರು ವರುಷದ ಸಲ್ಹೇ ಆಡಳಿತ ಕೊನೆಗಂಡಿತ್ತು. ಇಷ್ಟರಲ್ಲಾಗಲೇ ಮೊಹಮದ್ ಸಲ್ಹೇ ರಿಯಾದಿಗೆ ಪರಾರಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಜನರ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗೆ ಒಂದು ಹಂತದ ಗೆಲುವು ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ಆ ಗೆಲುವಿಗೆ ಜನರ ಬದುಕನ್ನು ಬದಲಿಸುವಷ್ಟು ಶಕ್ತಿಯಿರಲಿಲ್ಲ.

ವಿಶ್ವ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಒತ್ತಾಯದ ಮೇರೆಗೆ 2014ರ ಜುಲೈ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಹದಿ ನೇತೃತ್ವದ ಯೆಮೆನ್ ಸರಕಾರ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಮತ್ತು ಡೀಸೆಲ್ ಮೇಲಿನ ಸಬ್ಸಿಡಿಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದು ಮತ್ತೊಂದು ಆಂತರಿಕ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಮುನ್ನುಡಿ ಬರೆಯತೊಡಗಿತು. ಅಬ್ದುಲ್ ಮಲಿಕ್ ಹಲ್ ಹುತಿ ನೇತೃತದ ತಂಡ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ಕ್ರಾಂತಿಯನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು. ಶಿಯಾ ಪಂಗಡಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಈ ಹುತಿ ತಂಡವನ್ನು ಭಯೋತ್ಪಾದಕರು ಅಥವಾ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿಗಳೆಂದು ಕರೆಯಲು ನೀವು ಯಾರ ಪರ ಎಂಬುದೇ ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ! ಪ್ರಧಾನಿ ಮಂತ್ರಿಯ ರಾಜೀನಾಮೆ ಪಡೆದ ಈ ಹುತಿಗಳು ಯೆಮೆನ್ನಿನ ರಾಜಧಾನಿ ‘ಸನಾ’ವನ್ನು ಎರಡೇ ದಿನದೊಳಗೆ ತಮ್ಮ ಕೈವಶ ಮಾಡಿಕೊಂಡುಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಉತ್ತರ ಯೆಮೆನ್ನಿನ ಈ ಹುತಿಗಳ ತಂಡ ಅಲ್ ಖೈದಾ ಪ್ರೇರಿತ ಅನ್ಸಾರ್ ಅಲ್ ಶರಿಯಾ ಗುಂಪಿನ ವಿರುದ್ಧವೂ ಆಂತರಿಕ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದೆ. ಆಲ್ ಖೈದಾದ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆಂದು ಹೇಳುವ ಅಮೆರಿಕಾ ಮತ್ತದಕ್ಕೆ ಬೆಂಬಲ ಸೂಚಿಸುವ ಮಾತನಾಡುವ ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾ ದೇಶಗಳು ಈಗ ಅಲ್ ಖೈದಾದ ಅನ್ಸಾರ್ ಅಲ್ ಶರಿಯಾ ಗುಂಪಿನ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡುತ್ತಿರುವ ಹುತಿಯ ಮೇಲೇಕೆ ಯುದ್ಧ ಸಾರಿದೆ?

ಯೆಮೆನ್ನಿನ ಮಾನವ ಹಕ್ಕು ಹೋರಾಟಗಾರ ಬರಾ ಶಿಬಾನ್ ಹೇಳುವ ಪ್ರಕಾರ ‘ಇದು ಇರಾನ್ ಮತ್ತು ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾ ನಡುವೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಪರೋಕ್ಷ ಯುದ್ಧ. ಈ ಯುದ್ಧ ಇರಾನ್ ಅಥವಾ ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾದಲ್ಲಿ ನಡೆಯದೆ ಯೆಮೆನ್ನಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಯಾರನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿದರೆ ಯೆಮೆನ್ನಿಗೆ ಏನುಪಯೋಗ ಎಂದು ಅನೇಕರು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಯುದ್ಧದ ಪರಿಣಾಮ ಏನೇ ಆದರೂ ಅದರ ಲಾಭ, ನಷ್ಟ ಉಂಟಾಗುವುದು ಇರಾನ್ ಅಥವಾ ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾ ದೇಶಗಳಿಗೆ; ಯೆಮೆನ್ ಸೋಲುತ್ತದೆ’. ಅಲ್ ಹುತಿ ಹೋರಾಟಗಾರರಿಗೆ ಬೆಂಬಲ ನೀಡುವವರ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಇರಾನ್ ದೇಶವಿದ್ದರೆ ನಂತರದ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಯೆಮೆನ್ನಿನ ಪದಚ್ಯುತ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಅಲ್ ಮೊಹಮದ್ ಸಲ್ಹೇ ಇದ್ದಾರೆ. ಜನರ ಬೆಂಬಲ ಗಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಸಲ್ಹೇ ಅಗತ್ಯವಾದರೆ ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟುಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಲ್ ಹುತಿ ಉಗ್ರರಿಗೆ ಇರಾನ್ ಅತ್ಯಗತ್ಯ. ಇನ್ನು ವಿರೋಧಿ ಹೋರಾಟಗಾರರಿಗೆ / ಉಗ್ರರಿಗೆ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಲು ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾ ಮತ್ತು ಅಮೆರಿಕಾ ಕೈಚಾಚಿದೆ. ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಯೆಮೆನ್ನಿನಲ್ಲಿ ಪರೋಕ್ಷ ಯುದ್ಧ ಮಾಡಬೇಕಾದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇರಾನ್ ಮತ್ತು ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾಕ್ಕೆ ಏನಿದೆ ಎಂದು ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಇಡೀ ಮಧ್ಯ ಪ್ರಾಚ್ಯದಲ್ಲಿ ತಾವು ನಂಬಿದ ‘ನೈಜ’ ಇಸ್ಲಾಮೇ ವಿಜೃಂಬಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಹಪಾಹಪಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಶ್ರೇಷ್ಟತೆಯ ವ್ಯಸನ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನರ ಹತ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಪರ್ಯಾಯವಸನವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾ ಯೆಮೆನ್ನಿನ ಮೇಲೆ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಮಿಲಿಟರಿ ದಾಳಿಯನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಅಮೆರಿಕಾದ ಸೆನೇಟರ್ ಜಾನ್ ಮೆಕ್ ಕೇನ್ ‘ಇರಾನಿನ ಬೆಂಬಲ ಹೊಂದಿರುವ ಅಲ್ ಹುತಿ ಉಗ್ರರ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾದ ನಿರ್ಧಾರ ಸರಿಯಾಗಿದೆ’ ಎಂದು ಹೇಳಿರುವುದು ಅಮೆರಿಕಾಕ್ಕೆ ‘ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ’ ಜಾರಿಗೆ ತರಲು ಮತ್ತೊಂದು ತೈಲ ದೇಶ ಸಿಕ್ಕಿರುವ ಖುಷಿ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. 

ಅಲ್ ಹುತಿ ಉಗ್ರರು ಶಿಯಾ ಪಂಗಡಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವರು. ಇರಾನ್ ಹೇಳಿಕೇಳಿ ಶಿಯಾ ಪಂಗಡದ ಪ್ರಾಬಲ್ಯದ ದೇಶ. ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾದಲ್ಲಿರುವುದು ಸುನ್ನಿ ಇಸ್ಲಾಂ. ಸುನ್ನಿ ಇಸ್ಲಾಂ ಅನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಮೂಲಭೂತವಾದವನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿ ವಹಾಬಿಸಂ ಅನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿರುವುದು ಇದೇ ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾ ದೇಶ. ತನ್ನ ಗಡಿ ಭಾಗದ ಯೆಮೆನ್ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಇರಾನ್ ಪ್ರೇರಿತ ಶಿಯಾ ಉಗ್ರರು ಮೇಲುಗೈ ಸಾಧಿಸುವುದು ಸೌದಿಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಸೌದಿಯ ವಹಾಬಿ ಪಂಥ ಯೆಮೆನ್ನಿನಲ್ಲಿ ಬೇರೂರುವುದು ಇರಾನಿಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಯೆಮೆನ್ನಿನ ಜನತೆಯ ಆಯ್ಕೆಯೇನೆಂಬುದು ಬಹುಶಃ ಯಾರಿಗೂ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಸ್ವತಃ ತಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲೇ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶ ಕೊಡದ ದೇಶವೊಂದು ನೆರೆದೇಶದ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳುವ ಮಾತುಗಳನ್ನು ನಂಬಲಾದೀತೆ. ಲೆಬನಾನಿನ ಹೆಜ್ಬೊಲ್ಲಾ, ಸಿರಿಯಾದ ಬಶರ್ – ಅಲ್ – ಅಸ್ಸಾದ್, ಐ.ಎಸ್.ಐ.ಎಸ್ ವಿರುದ್ಧದ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ನೆರವು ನೀಡುತ್ತಿರುವ ಇರಾನ್ ಯೆಮೆನ್ನಿನ ಅಲ್ – ಹುತಿ ಉಗ್ರರನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತಿರುವುದರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅನುಮಾನವಿಲ್ಲ. ಇರಾನ್ ಈ ಎಲ್ಲಾ ತಂಡಗಳಿಗೆ ನೀಡುತ್ತಿರುವ ಬೆಂಬಲ ನ್ಯಾಯದ ಪರವಾಗೂ ಅಲ್ಲ, ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಪರವಾಗೂ ಅಲ್ಲ, ಅನ್ಯದೇಶದ ಆಕ್ರಮಣದ ವಿರುದ್ಧದ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಕೊಡುತ್ತಿರುವ ನೈತಿಕ ಬೆಂಬಲವೂ ಅಲ್ಲ; ಶಿಯಾ ಮುಸ್ಲಿಮರ ವಿವಿಧ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಮಧ್ಯಪ್ರಾಚ್ಯದ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಬಲವಾದರೆ ತಾನೂ ಪ್ರಬಲನಾಗುತ್ತೇನೆ ಎಂಬ ದುರಾಸೆ ಮಾತ್ರ ಈ ಬೆಂಬಲಕ್ಕೆ ಕಾರಣ. ಇನ್ನು ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾದ ದಾಳಿಯನ್ನು ಬಹ್ರೇನ್, ಕತಾರ್, ಯು.ಎ.ಇ, ಪಾಕಿಸ್ತಾನ, ಟರ್ಕಿ, ಸೂಡಾನ್, ಮೊರಕ್ಕೋ, ಜೋರ್ಡಾನ್, ಇಜಿಪ್ಟ್, ಕುವೈತ್ ದೇಶಗಳು ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಸುನ್ನಿ ಇಸ್ಲಾಮಿನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮಾತ್ರ. ಸೌದಿ ನೇತೃತ್ವದ ತಂಡವನ್ನು ಅಮೆರಿಕಾ ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಇರಾನ್ ಮೇಲಿನ ಮುಗಿಯದ ದ್ವೇಷ ಮತ್ತು ಯೆಮೆನ್ ಕೂಡ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ತೈಲ ಉತ್ಪಾದಕ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿರುವುದು ಕಾರಣ. ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾ ತನ್ನ ಮಿಲಿಟರಿ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅಮೆರಿಕಾದಿಂದ. ಯುದ್ಧದಂತಹ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ವ್ಯಾಪಾರದ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಅಮೆರಿಕ ಏನು ‘ದಡ್ಡ’ರ ದೇಶವೇ? ಮತ್ತಷ್ಟು ಮಗದಷ್ಟು ಯುದ್ಧ ನಡೆಯುವಂತಾದರೆ ಶಸ್ತ್ರ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳಿಗೆ ಖುಷಿಯೋ ಖುಷಿ. ಸಿರಿಯಾ, ಇರಾಕ್, ಐ.ಎಸ್.ಐ.ಎಸ್, ಲಿಬಿಯಾದ ಬಗ್ಗೆ ಸೊಲ್ಲೆತ್ತದ ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾಗೆ ಪಕ್ಕದ ಯೆಮೆನ್ ದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ ಅಪರಿಮಿತ ಉತ್ಸಾಹ; ಶಿಯಾ ಹೋರಾಟಗಳನ್ನೇ ಬೆಂಬಲಿಸುವ ಇರಾನಿಗೆ ಅಲ್-ಹುತಿಗಳೆಂದರೆ ತೀರದ ಪ್ರೀತಿ. ಮೊದಲೇ ಬಡತನದ ಕೂಪದಲ್ಲಿ ತೊಳಲಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಯೆಮೆನ್ ದೇಶ; ತಿನ್ನುವ ಗೋಧಿ ಮತ್ತು ಅಕ್ಕಿಯಲ್ಲಿ ತೊಂಭತ್ತು ಪ್ರತಿಶತಃದಷ್ಟನ್ನು ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಯೆಮೆನ್ ದೇಶದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಅನ್ಯದೇಶಗಳ ಆಟದಲ್ಲಿ ಏನಾಗಿ ಹೋಗಬಹುದು? ಯುದ್ಧದಾಚೆಯೇ ಉಳಿದುಹೋದ ಯೆಮೆನ್ ದೇಶದ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನತೆ ಹಸಿವಿನಿಂದಲೇ ನಿರ್ನಾಮ ಹೋದರೆ ಅದಕ್ಯಾರು ಹೊಣೆ? ಮಾನವೀಯತೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಮನುಷ್ಯರಿಂದ, ಮನುಷ್ಯತ್ವ ಕಲಿಸಲು ಮರೆತುಹೋದ ಧರ್ಮಗಳಿಂದಲೇ ಮಾನವ ಸಂತತಿ ಈ ಭೂಮಿಯಿಂದ ನಶಿಸಿಹೋಗಬಹುದೇ?
ಪೂರಕ ಮಾಹಿತಿ: ವಿಕಿಪೀಡಿಯಾ, ಎಫ್.ಎಸ್.ಆರ್.ಎನ್, ಮುಫ್ತಾ, ಟೈಮ್ಸ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾ, ಆರ್.ಟಿ ಮತ್ತಿತರ ಅಂತರ್ಜಾಲ ತಾಣಗಳು

ಗುಳಕಮಲೆಯ ಗೆಳೆಯರ ಬಳಗ

ಗುಳಕಮಲೆ

Dr Ashok K R

ನಗರಗಳು ‘ಅಭಿವೃದ್ಧಿ’ಯಾಗುತ್ತ ಜನವಸತಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕ್ರಿಮಿ ಕೀಟ ಪ್ರಾಣಿ ಪಕ್ಷಿಗಳೆಲ್ಲವೂ ವಿಧಿಯಿಲ್ಲದೆ ಊರ ಹೊರಗೆ ಸಾಗುತ್ತವೆ. ಊರು ಊರ ಹೊರಗೂ ಹಬ್ಬಲಾರಂಭಿಸಿದಾಗ ನಶಿಸಿಹೋಗಲೇಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕುತ್ತವೆ. ಕೆರೆಗಳ ನಗರಿ ಬೆಂಗಳೂರು ಕೂಡ ಇದಕ್ಕೆ ಹೊರತಲ್ಲ. ಬಹಳಷ್ಟು ಕೆರೆಗಳನ್ನೀಗಾಗಲೇ ಮುಚ್ಚಿ ಹಾಕಲಾಗಿದೆ, ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಮತ್ತು ಅನಧಿಕೃತವಾಗಿ! ಇರುವ ಕೆಲವು ಕೆರೆಗಳನ್ನು ಸಂರಕ್ಷಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಈಗೀಗ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಸಿಗುತ್ತಿದೆಯಾದರೂ ಆ ಸಂರಕ್ಷಣೆ ಕೆರೆಯ ಮೂಲ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆ ಕೊಡುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತಿದೆ. ಕೆರೆಗಳೆಂದರೆ ನಗರವಾಸಿಗಳು ವಾಕಿಂಗ್ ಮಾಡಲಿರುವ ಜಾಗವೆಂಬಂತೆ ಕೆರೆಯಂಚಿನಲ್ಲಿ ಬೇಲಿ ಸುತ್ತಿ ಪ್ರಾಣಿ ಪಕ್ಷಿಗಳ ಓಡಾಟಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡಿಯುಂಟು ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ. ಜನರ ನಿರಂತರ ಓಡಾಟ ಮತ್ತು ಸುತ್ತಲಿನ ರಸ್ತೆಯ ಗೌಜು ಗದ್ದಲಗಳ ನಡುವೆ ಊರೊಳಗಿನ ಬಹುತೇಕ ಕೆರೆಗಳಲ್ಲೀಗ ಒಂದಿಷ್ಟು ಗಲೀಜು ನೀರು, ಅಲ್ಲೊಂದಿಲ್ಲೊಂದು ಪಕ್ಷಿಗಳಿವೆ ಅಷ್ಟೇ. ಕಮರ್ಷಿಯಲ್ ಅಲ್ಲದ, ಬೇಲಿಗಳಿಲ್ಲದ ಕೆರೆಯನ್ನು ನೋಡಲು ನಗರದಿಂದಾಚೆಗೇ ಹೋಗಬೇಕು. ಅಂತಹುದೊಂದು ಕೆರೆ ಬೆಂಗಳೂರು ಹೊರವಲಯದಿಂದ ಅರ್ಧ ಘಂಟೆ ಹಾದಿಯ ಗುಳಕಮಲೆ ಕೆರೆ.

ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಕನಕಪುರ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಗಿದರೆ ಕಗ್ಗಲಿಪುರ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಕಗ್ಗಲಿಪುರದೊಳಗೆ ಎಡಗಡೆಗೆ ಬನ್ನೇರುಘಟ್ಟಕ್ಕೆ ಸಾಗುವ ರಸ್ತೆ ಹಿಡಿದು ಎರಡು ಮೂರು ಕಿಮಿ ಕ್ರಮಿಸಿದರೆ ಗುಳಕಮಲೆ ಊರು ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಊರು ದಾಟಿದ ನಂತರ ರಸ್ತೆ ಕವಲಾಗಿ ಒಡೆದು ಬಲಗಡೆಯದು ಬನ್ನೇರುಘಟ್ಟಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಎಡಗಡೆಯ ತೊಟ್ಟಿಕಲ್ಲಿಗೆ ಸಾಗುವ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಿಮಿ ಸವೆಸಿದರೆ ಗುಳಕಮಲೆ ಕೆರೆಯ ಏರಿಯ ದರ್ಶನವಾಗುತ್ತದೆ. ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ನೀರಿರುವುದಿಲ್ಲವಾದರೂ ಇರುವ ಸ್ವಲ್ಪ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ತರತರದ ಪಕ್ಷಿಸಂಕುಲಗಳನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಬಹುದು. ಸೂರ್ಯೋದಯವನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಲೂ ತಕ್ಕ ಸ್ಥಳ ಈ ಗುಳಕಮಲೆ. ನಾನು ಹೋದ ದಿವಸ ಮೋಡವಿದ್ದ ಕಾರಣ ಸೂರ್ಯೋದಯ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ.

ಬಿಳಿ ಮಿಂಚುಳ್ಳಿ

ಕೆರೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಕಾಣಸಿಗುವ ಬೆಳ್ಳಕ್ಕಿ(ಎಗ್ರೆಟ್), ಬಿಳಿ ಮತ್ತು ಹಳದಿ ಕುಂಡೆಕುಸ್ಕ (ವ್ಯಾಗ್ ಟೈಲ್), ತೇನೆ ಹಕ್ಕಿ (ರೆಡ್ ವ್ಯಾಟಲ್ಟ್ ಲ್ಯಾಪ್ ವಿಂಗ್), ನೆಲಗುಬ್ಬಿ (ಕ್ರೆಸ್ಟೆಡ್ ಲಾರ್ಕ್) , ಇಂಡಿಯನ್ ಪಾಂಡ್ ಹೆರಾನ್, ಪಿಕಳಾರ (ಬುಲ್ ಬುಲ್), ಕರಿ ಹೂಗುಬ್ಬಿ (ಪರ್ಪಲ್ ಸನ್ ಬರ್ಡ್), ಕೆಮ್ಮಂಡೆ ಗಣಿಗಾರ್ಲ ಹಕ್ಕಿ (ಗ್ರೀನ್ ಬೀ ಈಟರ್) ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲೂ ಕಾಣಬಹುದು. ನಗರದ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಒಂದಷ್ಟು ಅಪರೂಪವಾಗಿರುವ ಬಿಳಿ ಮಿಂಚುಳ್ಳಿ (ಪೈಡ್ ಕಿಂಗ್ ಫಿಷರ್) ಪಕ್ಷಿಗಳಿಲ್ಲಿ ಯಥೇಚ್ಛವಾಗಿವೆ. ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ರೆಕ್ಕೆಯ ಕಾಮನ್ ಕಿಂಗ್ ಫಿಷರ್ ವಿದ್ಯುತ್ ತಂತಿಯ ಮೇಲೆ ಎತ್ತರದ ಮರದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಬೇಟೆಗೆ ಹೊಂಚುಹಾಕಿದರೆ ಕಪ್ಪು ಬಿಳುಪು ಬಣ್ಣದ ಬಿಳಿ ಮಿಂಚುಳ್ಳಿ ಕೆರೆಯ ಮೇಲೆ ಒಂದೇ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಪಟ ಪಟ ರೆಕ್ಕೆ ಬಡಿಯುತ್ತ ಕೆಳಗಿನ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಈಜಾಡುವ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಮೀನುಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತ, ಒಂದ್ಯಾವುದೋ ಮೀನನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಬಾಣದಂತೆ ನೀರಿನೊಳಗೆ ಮುಳುಗಿ ಮೀನಿನೊಡನೆ ಮೇಲೇಳುವ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಬರಿ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಹೊರಬರುತ್ತದೆ. ಬಿಳಿ ಮಿಂಚುಳ್ಳಿಯ ಬೇಟೆಯ ಚಾತುರ್ಯವನ್ನು ಕಂಡೇ ಅನುಭವಿಸಬೇಕು.

ಮೀನು ಗುಟುರ

ಕಾವೇರಿ ನದಿ ತೀರದ ರಂಗನತಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಯಥೇಚ್ಛವಾಗಿ ಕಂಡು ಬರುವ ವಲಸೆ ಹಕ್ಕಿ ಮೀನುಗುಟುರ (ರಿವರ್ ಟರ್ನ್). ರಿವರ್ ಟರ್ನ್ ಪಕ್ಷಿಯನ್ನು ಎರಡು ವರುಷದ ಫೋಟೋಗ್ರಫಿ ಅಭ್ಯಾಸದಲ್ಲಿ ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಗುಬ್ಬಿ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ಕೆರೆಯೊಂದರ ಬಳಿ ಓರಿಯೆಂಟಲ್ ಟರ್ನ್ ನೋಡಿದ್ದೆ. ಈ ಬಾರಿ ರಿವರ್ ಟರ್ನ್ ವೀಕ್ಷಿಸಲು ರಂಗನತಿಟ್ಟಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಗುಳಕಮಲೆಯಲ್ಲಿಯೇ ರಿವರ್ ಟರ್ನಿನ ದರುಶನವಾಯಿತು! ಎರಡೇ ಎರಡು ರಿವರ್ ಟರ್ನುಗಳಿದ್ದವು. ಇಡೀ ಕೆರೆಯನ್ನು ಸತತವಾಗಿ ಸುತ್ತುತ್ತ ಸರ್ವೆ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ ಈ ಪಕ್ಷಿಗಳು. ಕೊನೆಗೊಂದೆಡೆ ಸ್ಥಗಿತವಾಗಿ ಸುಯ್ಯನೆ ನೀರಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಬೇಟೆಯೊಡನೆ ಹೊರಬರುತ್ತವೆ. 

ಬಾಯ್ಕಳಕ

ಗುಳಕಮಲೆ ಕೆರೆಗೆ ಈ ಬಾರಿ ದೊಡ್ಡ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದ ಗೆಳೆಯರು ಬಾಯ್ಕಳಕ (ಏಷಿಯನ್ ಓಪನ್ ಬಿಲ್ ಸ್ಟಾರ್ಕ್). ಬೂದು ಬಣ್ಣದ, ತೆರೆದ ಕೊಕ್ಕಿನ ಈ ಪಕ್ಷಿಗಳು ದಾಸ ಕೊಕ್ಕರೆ (ಪೈಯಿಂಟೆಡ್ ಸ್ಟಾರ್ಕ್)ಯಷ್ಟು ಆಕರ್ಷಕವಲ್ಲ. ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಫೋಟೋಜೆನಿಕ್ ಅಲ್ಲ! ಮೇಲಾಗಿ ಮನುಷ್ಯರ ಇರುವನ್ನು ಅಷ್ಟಾಗಿ ಸಹಿಸುವುದಿಲ್ಲವೆನ್ನಿಸುತ್ತೆ. ದೂರದಿಂದ ಬರುತ್ತಿರುವ ಮನುಷ್ಯನ ಹೆಜ್ಜೆ ಸದ್ದನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಜಾಗ ಬದಲಿಸಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ಒಂದೈದು ದಾಸ ಕೊಕ್ಕರೆಗಳು ಕೆರೆಯಂಚಿನ ಮರದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದವು. ಗೂಡು ಕಟ್ಟಲು, ಆಹಾರ ಹುಡುಕಲು ಈ ಜಾಗ ಸೂಕ್ತವಾ ಎಂದು ಸರ್ವೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಬಾಯ್ಕಳಕಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಈ ಕೊಕ್ಕರೆ ಮನುಷ್ಯನ ಇರುವಿಕೆಗೆ ಭಯ ಬೀಳುವುದಿಲ್ಲ. 

ತೊಟ್ಟಿಕಲ್ಲು

ಸೂರ್ಯ ತೀಕ್ಷ್ಣವಾಗುವವರೆಗೆ ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಿ ನಂತರ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ, ಹತ್ತು ನಿಮಿಷದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಇರುವ ತೊಟ್ಟಿಕಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಬಹುದು. ಸಾಗುವ ದಾರಿ ಚಿಕ್ಕಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿಗಳೊಳಗೆ ಮತ್ತು ಒಂದಷ್ಟು ಕಗ್ಗಲಿಪುರ ಕಾಡಿನೊಳಗೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ. ತೊಟ್ಟಿಕಲ್ಲಿನಲ್ಲೊಂದು ಮುನೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನವಿದೆ. ದೇವಸ್ಥಾನ ದಾಟಿ ನಡೆದರೆ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಜಲಪಾತ ಮೂಡಬಹುದಾದ ಜಾಗ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲೂ ಜಲಪಾತದ ದರ್ಶನ ಸಿಗದಷ್ಟು ಮಳೆಯಾಗುತ್ತಿದೆಂತೆ ಆ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ. ಎಂದಿನಂತೆ ಮನುಷ್ಯರ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೆ ಎರಡೂ ಜಾಗಗಳು ಬಲಿಯಾಗಿವೆ.

ಮುನೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನ

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹೊರಟರೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದೊಳಗೆ ಎರಡೂ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಬರಬಹುದು. ಪಕ್ಷಿ ಪ್ರೇಮಿಗಳು ಗುಳಕಮಲೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ಕಳೆಯಬಹುದು, ಇಲ್ಲವಾದರೆ ತೊಟ್ಟಿಕಲ್ಲಿನ ಸುತ್ತಲಿನ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆದು ವಾಪಸ್ಸಾಗಬಹುದು. ಗುಳಕಮಲೆ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಊರ ಹೊರವಲಯದಲ್ಲಿರುವ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳ ಬಳಿ ತಿನ್ನಲು ಕುಡಿಯಲು ಅಂಗಡಿಗಳಿವೆ. ಕೆರೆ ಮತ್ತು ತೊಟ್ಟಿಕಲ್ಲಿನ ಬಳಿ ಅಂಗಡಿಗಳಿಲ್ಲ. ತಿನ್ನಲೊಂದಷ್ಟನ್ನು ಮನೆಯಿಂದಲೇ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುವುದು ಒಳಿತು.

ಪಿಕಳಾರ

ಬೆಳ್ಳಕ್ಕಿ

ಗಣಿಗಾರ್ಲ

ತೇನೆ ಹಕ್ಕಿ

ದಾಸ ಕೊಕ್ಕರೆ

ಹೂಗುಬ್ಬಿ

ಬಿಳಿ ಕುಂಡೆಕುಸ್ಕ

ಹಳದಿ ಕುಂಡೆಕುಸ್ಕ

ಪೂರಕ ಮಾಹಿತಿ: ಹಕ್ಕಿಪುಕ್ಕ, ಪೂರ್ಣಚಂದ್ರ ತೇಜಸ್ವಿ

ಅಸಹಾಯಕ ಆತ್ಮಗಳು - ಬಾಣಲೆಯಿಂದ ಬೆಂಕಿಗೆ.

ಕು.ಸ.ಮಧುಸೂದನ

ನಾನು ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿ. ಈಗ ಹೆಸರು ಹೇಳಿ ಅದಕ್ಯಾಕೆ ಮಸಿ ಬಳೀಲಿ? ನಮ್ಮಪ್ಪ ಊರಿನ ಸಾಹುಕಾರನ ಹತ್ತಿರ ಜೀತ ಮಾಡ್ತಿದ್ದ. ನಮ್ಮ ತಾತನಿಗೆ ಐದು ಜನ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಂತೆ.ಅಷ್ಟೂ ಜನರ ಮದುವೆಗೆ ಅಂತ ಅವನು ಮಾಡಿದ ಸಾಲಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪ ಒಬ್ಬನೇ ಅಲ್ಲದೇ ನಮ್ಮಮ್ಮನೂ ಸಾಹುಕಾರನ ಹೊಲದಲ್ಲಿ,ಮತ್ತವನ ಮನೇಲಿ ಹಗಲುರಾತ್ರಿ ದುಡಿಬೇಕಾಗಿತ್ತು.ವರ್ಷಕ್ಕೊಂದು ಸಾರಿ ಅವರು ಕೊಡೊ ಕಾಳು ಕಡ್ಡಿ, ಹಬ್ಬ ಹುಣ್ಣಿಮೆಗಳಿಗೆ ಬಟ್ಟೆಬರೆ ಬಿಟ್ರೆ ಬೇರೇನು ಕೊಡ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ಎಂಟೊಂಭತ್ತು ವರ್ಷವಾಗೋತನಕ ನಮ್ಮ ಕೇರಿಯಲ್ಲೇ ಆಟ ಆಡಿಕೊಂಡು ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿದ್ದೆ. ಬಹುಶ: ನನಗೆ ಹತ್ತೊ ಹನ್ನೊಂದೋ ವರ್ಷವಾದಾಗ ಅಮ್ಮ ನನ್ನ ಸಾಹುಕಾರನ ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದಳು. ಅಲ್ಲಿ ನಾನು ಮನೆಗೆಲಸದವಳಾಗಿ ಹೆಂಗಸರು ಹೇಳೊ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಇರಬೇಕಾಯಿತು. ಊಟ,ತಿಂಡಿ ಕೊನೆಗೆ ಮಲಗೋದು ಸಹ ಅಲ್ಲೇ ಆಗ್ತಿತ್ತು.ನಮ್ಮೂರಲಿ ಸ್ಕೂಲ್ ಇಲ್ದೇ ಇದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಅವರ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ಹತ್ತಿರದ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಓದ್ತಾ ಇದ್ದರು.

ಹೀಗೇ ಒಂದು ವರ್ಷ ಕಳೆದ ಮೇಲೆ ಬೇಸಿಗೆ ರಜಕ್ಕೆ ಅಂತ ಸಾಹುಕಾರನ ಮಕ್ಕಳು ಊರಿಗೆ ಬಂದರು. ಅದರಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡವನಿಗಾಗಲೆ ಮೀಸೆ ಬಂದು ಕಾಲೇಜಲ್ಲಿ ಓದ್ತಾ ಇದ್ದ. ಒಂದು ಮದ್ಯಾಹ್ನ ನಾನು ಅಟ್ಟದ ಮೇಲೆ ದೂಳು ಹೊಡೆಯುತ್ತ ಇರಬೇಕಾದರೆ ಅವನು ಮೇಲೆ ಬಂದ. ನಾನು ಏನು ಬೇಕು ಅಂತ ಕೇಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಕಿತ್ತು ಹಾಕಿದ.ಕೂಗೋಕೆ ಅಂತ ಬಾಯಿ ತೆಗೆದರೆ ಬಾಯಿಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಕೇಳು ಇಲ್ಲಾಂದರೆ ಸಾಯಿಸಿಬಿಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ನನ್ನ ಕೆಳಗೆ ತಳ್ಳಿ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ. ಪ್ರಾಣಭಯದಿಂದ ಹಲ್ಲುಕಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನೇ ಬಿದ್ದಿದ್ದೆ. ಅವನೇನು ಮಾಡಿದನೊ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅರ್ದ ಗಂಟೆಯ ನಂತರ ಅವನು ಎದ್ದು ಹೋದಾಗ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಗಾಯದಂತೆ ನೋಯ್ತಾ ಇತ್ತು. ಇನ್ನೂ ಮೈ ನೆರೆಯದ ನನ್ನ ಮೀಸಲು ಮುರಿದಿದ್ದ. ಎಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗಾದರು ಹೇಳಿದರೆ ನನಗೇ ಹೊಡೆದು ಬಡಿದೂ ಮಾಡುತ್ತಾರೋ ಅನ್ನೋ ಭಯದಲ್ಲಿ ನಾನು ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳೋಕೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ.

ಆಮೇಲೆ ಎರಡು ಮೂರು ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಊರಿಗೆ ಬರ್ತಿದ್ದ ಅವನು ಬಂದಾಲೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡ್ತಿದ್ದ. ಆಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಂದು ವರ್ಷಕ್ಕೆ ನಾನು ಮೈನೆರೆದೆ. ನನ್ನಂತ ಕೆಲಸದಾಳುಗಳಿಗೆ ಆರೈಕೆ ಮಾಡೋರ್ಯಾರು? ಅಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಕರಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಅರಿಶಿನದ ನೀರಿನ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಿ, ಗುಡಿಯಿಂದ ತಂದ ಭಂಡಾರ ಬಳಿದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೂರಿಸಿದಳು. ಆಮೇಲೆ ಒಂದು ಹದಿನೈದು ದಿನ ಸಾಹುಕಾರನ ಮನೆಯ ಕಡೆ ತಲೆ ಹಾಕದೆ ಸುಖವಾಗಿದ್ದೆ. ಆಮೇಲಾದರು ಹೋಗದೇ ಇರೋಕೆಲ್ಲಿ ಸಾದ್ಯವಿತ್ತು? ಹದಿನಾರನೆ ದಿನ ಸಾಹುಕಾರನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಯಥಾಪ್ರಕಾರ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದೆ. ಅದೇನು ಬಡವರ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ಗ್ರಹಚಾರನೋ ದೊಡ್ಡವಳಾದ ಮೂರೇ ತಿಂಗಳಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ಹೆಂಗಸಿನ ತರ ಬೆಳೆದು ಬಿಟ್ಟೆ. ಸಾಹುಕಾರನ ಮಗಳ ಹಳೆ ಲಂಗ ಜಾಕೀಟಲ್ಲೂ ಚೆನ್ನಾಗೇ ಕಾಣ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ಮೈನೆರದು ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳಾಗಿದ್ದರೂ ಸಾಹುಕಾರನ ಮಗ ಊರಿನ ಕಡೆ ತಲೆ ಹಾಕಲಿಲ್ಲ. ಸದ್ಯ ಬದುಕಿದೆ ಅಂತ ಅಂದು ಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾಗಿ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿದ್ದೆ.

ಆದರೆ ನಮ್ಮಂತೋರಿಗೆ ದೇವರು ಕರುಣೆ ತೋರಿಸಲ್ಲ. ಒಂದು ದಿನ ಯಾರೋ ತೀರಿಕೊಂಡರು ಅಂತ ಸಾಹುಕಾರನ ಹೆಂಡತಿ ಆಕೆಯ ತವರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಳು. ಅವತ್ತು ರಾತ್ರಿ ಅಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಸಾಹುಕಾರ ಇಬ್ಬರೇ ಇರಬೇಕಾಗಿ ಬಂತು. ಗಂಡಾಳುಗಳೆಲ್ಲ ಮನೆ ಹಿಂದಿನ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ, ಅದರ ಪಕ್ಕದ ಶೆಡ್ಡಿನಲ್ಲಿ ಮಲಗ್ತಾ ಇದ್ದರು. ಇನ್ನು ಅಡುಗೆ ಮಾಡುವ ರಾಮಕ್ಕ ರಾತ್ರಿ ಎಂಟುಗಂಟೆಗೆಲ್ಲ ಅಡುಗೆ ಮುಗಿಸಿ ಸಾಹುಕಾರನಿಗೂ ಬಡಿಸಿ ಅವಳ ಕೇರಿಗೆ ಹೋಗಿಬಿಡೋಳು. ಮತ್ತವಳು ಬರೋದು ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ಐದು ಗಂಟೆಗೆ.

ಇನ್ನೇನು ನಾನೂ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಮಲಗಬೇಕು ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸಾಹುಕಾರ ಕರೆದದ್ದು ಕೇಳಿಸಿತು. ಹೆದರಿಕೊಂಡೆ ಅವನ ರೂಮಿಗೆ ಹೋದೆ. ಹೋದ ಕೂಡಲೇ ರೂಮಿನ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕು ಅಂದ. ನನಗೇನು ಮಾಡಲು ಗೊತ್ತಾಗದೆ ಗಾಬರಿಯಿಂದ ಆ ಕಡೆ ಈ ಕಡೆ ನೋಡ ತೊಡಗಿದೆ. ಸಿಟ್ಟಿಗೆದ್ದ ಸಾಹುಕಾರ ಎದ್ದು ಬಂದವನೇ ನನ್ನ ಕಪಾಳಕ್ಕೊಂದು ಹೊಡೆದು ನನ್ನ ಮೈಮೇಲಿನ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನೆಲ್ಲ ಬಿಚ್ಚಿ ಎಸೆದು ಹಾಸಿಗೆಗೆ ಎಳೆದೊಯ್ದು ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ನನ್ನ ಹೇಗೆ ಬೇಕೋ ಹಾಗೆಲ್ಲ ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಂಡ. ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ಇದನ್ನ ಹೊರಗೆ ಯಾರಿಗಾದರು ಹೇಳಿದರೆ ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯವರನ್ನೆಲ್ಲ ಕೊಂದು ಹಾಕಿಬಿಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ಹೆದರಿಸಿ ಅವನ ರೂಮಿನಿಂದಾಚೆ ಕಳಿಸಿದ. ನಾನು ಸೀದಾ ಅಲ್ಲಿಂದ ನಮ್ಮ ಕೇರಿಗೆ ಬಂದು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ನಡೆದದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳಿದೆ. ಇದನ್ನು ಕೇಳಿ ಅಮ್ಮ ಅಳೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದರೆ ಅಪ್ಪ ದೆವ್ವ ಬಡಿದವನಂತೆ ಕೂತಿದ್ದ. ಬೆಳಗಾದ ಮೇಲೆ ಅಮ್ಮ ನನಗೆ ಸ್ನಾನ ಊಟ ಮಾಡಿಸಿ,ಮಗಳಿಗೆ ಹುಷಾರಿಲ್ಲ ಎರಡು ದಿನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬರಲ್ಲ ಅಂತ ಸಾಹುಕಾರನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಹೇಳಿಬಂದಳು. ಆದರೆ ಮಾರನೇ ದಿನ ಮದ್ಯಾಹ್ನಕ್ಕೇ ಊರಿಗೆ ಬಂದ ಸಾಹುಕಾರನ ಹೆಂಡತಿ ನನ್ನ ಕರೆಸಿಕೊಂಡಳು.ಮತ್ತೆ ಆ ಮನೆಗೆ ಕಾಲಿಡಬೇಕಾದ ನನ್ನ ಅವಸ್ಥೆಗೆ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಮೇಲೆ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದರೂ ಅವರ ಕೈಲಿ ಏನೂ ಮಾಡೋಕ್ಕಾಗಲ್ಲ ಅನ್ನೋದು ಗೊತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ದು:ಖಾನೆಲ್ಲ ನುಂಗಿಕೊಂಡು ಕೆಲಸ ಮಾಡತೊಡಗಿದೆ.

ಗ್ರಹಚಾರ ನೋಡಿ ಇದೆಲ್ಲ ಆಗಿ ಒಂದೇ ವಾರಕ್ಕೆ ಸಾಹುಕಾರನ ಮಗ ಊರಿಂದ ಬಂದುಬಿಟ್ಟ.ಹೇಗೋ ಮಾಡಿ ಒಂದೆರಡು ದಿನ ಅವನಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಓಡಾಡಿದರೂ ಮೂರನೇ ದಿನ ಅವನ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡೆ.ಮತ್ತದೇ ನರಕ, ಕಣ್ಣಿಗೇ ಕಾಣಿಸುವ ಯಾತನೆ ಅನುಭವಿಸಿದೆ. ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನದು ನಾಯಿಪಾಡಾಗಿತ್ತು. ಏನೂ ಮಾಡಲಾಗದ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ, ಸಾಹುಕಾರನ ಎದುರು ನಿಂತು ಮಾತಾಡೋಕು ಹೆದರೋ ಜನಗಳ ನಡುವೆ ಬಂದಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಅನುಭವಿಸಲೇ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಹೇಗೋ ದಿನ ದೂಡ್ತಾ ಇರಬೇಕಾದರೆ ಎರಡು ತಿಂಗಳು ನಾನು ಮುಟ್ಟಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅಪ್ಪನದೋ ಮಗನದೋ ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅವರ ಪಾಪದ ಪಿಂಡ ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೇಲಿ ಬೆಳೆಯೋಕೆ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು. ಇದು ಗೊತ್ತಾದ ಸಾಹುಕಾರನ ಹೆಂಡತಿ ನನ್ನ ಜುಟ್ಟು ಹಿಡಿದು ಇದಕ್ಕೆ ಯಾರು ಕಾರಣ ಹೇಳು ಅಂದಾಗ, ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳಿದರೆ ನನ್ನ ಕಷ್ಟ ಪರಿಹಾರವಾಗಬಹುದೇನೊ ಅನ್ನೊ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ ಅವಳ ಗಂಡ ಮಗ ಮಾಡಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ತಪ್ಪಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ರಾಕ್ಷಸಿಯಂತಾದ ಅವಳು ಇದನ್ನ ಯಾರಿಗಾದರು ಹೇಳಿದರೆ ಸಾಯಿಸಿಬಿಡ್ತೀನಿ, ಬಾಯಿಮುಚ್ಕೊಂಡು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರು ಅಂತ ನಾಲ್ಕು ಹೊಡೆದು ಸುಮ್ಮನಾದಳು. ಆಮೇಲೆರಡು ದಿನದಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ್ನ ಕರೆದು ಕೂರಿಸಿ ಗುಟ್ಟಾಗಿ ಮಾತಾಡಿ, ಅದೇ ಸಾಹುಕಾರನ ಮನೇಲಿ ಜೀತಕ್ಕಿದ್ದ ಹನುಮಂತ ಅನ್ನೋ ಅರವತ್ತು ವರ್ಷದ ಮುದುಕನ ಜೊತೆ ನನ್ನ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸಿಬಿಟ್ಟರು. ಊರಾಚೆಯಿದ್ದ ಹಳೇ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ತಾಳಿ ಕಟ್ಟಿದ ಮುದುಕ ಹನುಮಂತನಿಗೆ ಇದು ಮೂರನೇ ಮದುವೆಯಾಗಿತ್ತು. ಮೊದಲಿನಿಬ್ಬರೂ ಸತ್ತು ಹೋಗಿದ್ದರು.

ಸಾಹುಕಾರನ ಅಪ್ಪಣೆಯಂತೆ ಅವನ ಮನೆ ಹಿಂದಿನ ಶೆಡ್ಡಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಹೊಸ ಸಂಸಾರ ಶುರುವಾಯಿತು.ನಾನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ರಾತ್ರಿಯವರೆಗೂ ಸಾಹುಕಾರನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಶೆಡ್ಡಿಗೆ ಬಂದರೆ ಗಂಡ ಅನಿಸಿಕೊಂಡೋನು ಹೊಟ್ಟೆತಂಬಾ ಕುಡಿದು ಪ್ರಜ್ಞೆ ಇಲ್ಲದೆ ಬಿದ್ದಿರುತ್ತಿದ್ದ. ಒಂದು ದಿನವೂ ಅವನು ನನ್ನ ಮೈ ಮುಟ್ಟಲಿಲ್ಲ.ಅದೇನು ವಿದಿಯಾಟವೋ ನನ್ನ ಮದುವೆಯಾದ ಮೂರೇ ವಾರಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಬಸಿರು ಕಲಸಿ ಹೋಯಿತು.

ಹೀಗೇ ಎಲ್ಲ ನೋವು ನುಂಗಿಕೊಂಡು ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ನಾನು ಬದುಕ್ತಾ ಇರಬೇಕಾದರೂ ಸಾಹುಕಾರನ ಕಾಟ ತಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಆರೋಗ್ಯ ಸುದಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬಲವಂತವಾಗಿ, ನನ್ನ ಗಂಡನ ಸಹಕಾರದಿಂದ ನಾನು ಇನ್ನುಮುಂದೆ ರಾತ್ರಿ ಸಾಹುಕಾರನ ಮನೇಲೇ ಮಲಗಬೇಕು ಅನ್ನೊ ಅಪ್ಪಣೆಯಾಯಿತು. ಅವತ್ತಿಂದ ಮತ್ತೆ ನರಕ ಶುರುವಾಯಿತು. ರಾತ್ರಿ ಯಾವಾಗೆಂದರೆ ಅವಾಗ ಸಾಹುಕರನ ರೂಮಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಹೋದ ತಕ್ಷಣ ಸಾಹುಕಾರನ ಹೆಂಡತಿ ರೂಮಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿಬಿಡೋಳು. ಇದೆಲ್ಲ ಅಸಹ್ಯ ಅನಿಸಿದರೂ ಏನೂ ಮಾಡೋಕೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಇಂತ ಟೈಮಲ್ಲೇ ಮತ್ತೊಂದು ಕೇಡುಗಾಲ ಎದುರಾಯಿತು. ಓದು ಮುಗಿಸಿದ ಸಾಹುಕಾರನ ಮಗ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಊರಿಗೇ ಬಂದುಬಿಟ್ಟ. ಅಲ್ಲಿಂದ ನಾನು ಅಪ್ಪ ಮಕ್ಕಳಿಬ್ಬರ ಕಾಮದಾಟಕ್ಕೆ ಗೊಂಬೆಯಾಗಿಬಿಟ್ಟೆ. ರಾತ್ರಿಯ ಹೊತ್ತು ಸಾಹುಕಾರನ ಮಗ ಅದೇ ಊರಲ್ಲಿದ್ದ ಇನ್ನೊಂದು ಹೊಸಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗ್ತಿದ್ದ. ಹೀಗಾಗಿ ಹಗಲು ಮಗನ ಜೊತೆ ಮಲಗಿದರೆ, ರಾತ್ರಿ ಅಪ್ಪನ ಜೊತೆ ಮಲಗಬೇಕಾಗ್ತಿತ್ತು. ಸಾಹುಕಾರನ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಇದೆಲ್ಲ ಗೊತ್ತಿದ್ದರು, ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದವರ ತರ ಇರ್ತಿದ್ದಳು. ಹೀಗೆ ಒಂದು ವರ್ಷ ಪ್ರಾಣಿಯ ತರ ಬದುಕಿದೆ.

ಆಮೇಲೊಂದು ದಿನ ದೈರ್ಯಮಾಡಿ ಸಾಹುಕಾರ ಊರಲ್ಲಿಲ್ಲದ ರಾತ್ರಿ ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದಂತೆ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಓಡಿಬಂದುಬಿಟ್ಟೆ. ಊರಿಂದಾಚೆ ಇದ್ದ ಪಟ್ಟಣದ ರಸ್ತೇಲಿ ನಿಂತವಳು ಬಂದ ಯಾವುದೋ ಲಾರಿಗೆ ಕೈ ಅಡ್ಡಹಾಕಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ,ಹತ್ತಿಕೊಂಡೆ.ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿ ಕಡೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಲಾರಿಯ ಡ್ರೈವರ್ ದುಡ್ಡು ಕೇಳಿದಾಗ ನನಗೇ ಗೊತ್ತಾಗದ ಹಾಗೆ ನನ್ನ ಕಥೆಯನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳಿ ಹಗುರಾಗಿ ಬಿಟ್ಟೆ. ಅದು ನಾನು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ತಪ್ಪು ಅಂತ ಆಮೇಲೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿ ತಲುಪುತ್ತಲೇ ಅವನು ನನ್ನ ಮನೇಲಿ ಬಂದು ಇರ್ತಿಯಾ ನಾನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳೀನಿ ಅಂದಾಗ ವಿದಿಯಿಲ್ಲದೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟೆ. ಊರಾಚೆಯ ಯಾವುದೋ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೂರಿಸಿ ಹೋದವನು, ಲಾರಿಯನ್ನು ಅದರ ಓನರ್ ಮನೆಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಎರಡು ಹೂವಿನ ಹಾರ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಂದ. ದೇವರ ಎದುರು ಹಾರ ಬದಲಾಯಿಸಿ ನಾವು ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿಯರಾದೆವು. ಆಮೇಲೆ ಊರೊಳಗಿನ ಯಾವುದೊ ಗಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ತನ್ನ ಸಣ್ಣ ಮನೆಯೊಂದಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ. ನಮ್ಮ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ ಇಲ್ಲಿ ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಇರೋದು ಅಂತ ಹೇಳಿದವನು, ರಾತ್ರಿಗೂ ಕಾಯದೆ, ಆಗಲೇ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಮಲಗುವಂತೆ ಬಲವಂತ ಮಾಡಿದ. ಅದಕ್ಕೂ ಮೊದಲು ಗಂಡಸರ ಜೊತೆ ಮಲಗಿದ್ದರೂ ನಿಜವಾದ ಸುಖದ ಅರಿವಾಗಿದ್ದು ಅವತ್ತೇ!

ಆಮೇಲವನು ಮನೆಗೆ ಬೇಕಾದ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪವೇ ತಂದು ಹಾಕಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ. ಅವನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಏಳು ಗಂಟೆಗೇ ಲಾರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು ಐದು ಗಂಟೆಗೆಲ್ಲ ಎದ್ದು ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ರಾತ್ರಿ ಮಾತ್ರ ಅವನು ಬರೋಕೆ ಒಂದು ಟೈಮ್ ಅಂತ ಇರಲಿಲ್ಲ. ವಾರಕ್ಕೊಂದು ರಜಾಮಾಡಿ ಸಿನಿಮಾ ದೇವಸ್ಥಾನ ಅಂತ ತಿರುಗಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ನನಗೆ ಊರಿನ ನೆನಪೇ ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಹುಶ: ಸ್ವರ್ಗ ಅಂದರೆ ಅದೇ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅವನ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನನಗಿದ್ದ ಒಂದೇ ಬೇಜಾರೆಂದರೆ ಅವನು ದಿನವೂ ಕುಡಿದು ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಹಾಗೆ ಕುಡಿದಾಗೆಲ್ಲ ತೀರಾ ಒರಟಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ. ಒಂದೈದಾರು ತಿಂಗಳು ಕಳೆದ ಮೇಲೆ ಅವನು ಇದ್ದಕ್ಕಿದಂತೆ ಲಾರಿಗೆ ಹೋಗೋದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ. ಕೇಳಿದರೆ ಓನರ್ ಲಾರಿ ಮಾರಿ ಬಿಟ್ಟರು ಬೇರೆ ಕೆಲಸ ನೋಡಬೇಕು ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದ. ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಅದೆಲ್ಲ ಸುಳ್ಳು ಅಂತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗತೊಡಗಿತು. ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದೆ ಸೋಮಾರಿಯಾಗಿ ಇರೋದ್ರಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷ ಪಡೋ ಅವನ ನಡತೆ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಸಾರಿ ಜಗಳಗಳೂ ಆದವು. ಅವನು ಯಾಕೋ ಬದಲಾಗಿದ್ದ. ಮುಂಚೆ ರಾತ್ರಿ ಮಾತ್ರ ಕುಡೀತಾ ಇದ್ದೋನು ಈಗ ಹಗಲೂ ಕುಡಿಯೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದ. ಮನೆ ಸಾಮಾನಿಗೆ,ಕುಡಿಯೋಕೆ ಅಂತಾ ಊರೆಲ್ಲ ಸಾಲಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಸಾಲ ಕೊಟ್ಟವರು ಮನೆಗೆ ಬಂದರೆ ಜಗಳವಾಡಿ ಕಳಿಸೋನು. ಅವರ ಮೇಲಿನ ಎಲ್ಲ ಸಿಟ್ಟನ್ನೂ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ತೋರಿಸುತ್ತ ದಿನಾ ಹೊಡೆಯೋನು. ಕೊನೆಕೊನೆಗೆ ಊಟಕ್ಕೂ ಗತಿಯಿಲ್ಲದಂತ ದಿನವೂ ಬಂದು ಬಿಡ್ತು. ಅಂತ ಒಂದಿನ ಸಾಯಂಕಾಲ ಮನೆಗೆ ಬರುವಾಗ ಜೊತೆಗೆ ಯಾರೊ ಒಬ್ಬನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ. ಬಂದವನನ್ನು ಮನೆಯೊಳಗೆ ಕೂರಿಸಿ, ನನ್ನ ಹಿತ್ತಲಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ, ನೋಡು ಇವತ್ತು ರಾತ್ರಿ ನೀನು ಅವನ ಜೊತೆಯಿರಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಸಾಲ ಎಲ್ಲ ತೀರಿಸೋವಷ್ಟು ದುಡ್ಡು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ ಅಂದಾಗ ಆಕಾಶವೇ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಂತಾಯಿತು. ನನ್ನ ಕಷ್ಟ ತೀರಿತು ಅನ್ನೋವಾಗಲೇ ದುಡ್ಡಿಗಾಗಿ ಬೇರೊಬ್ಬನೊಡನೆ ಮಲಗೋಕ್ಕೆ ಗಂಡನಾದವನೇ ಹೇಳ್ತಿದಾನಲ್ಲ ಅನ್ನುವ ದು:ಖದಲ್ಲಿ ನಾನೂ ಜೋರು ದನಿಯಲ್ಲೇ ಆಗಲ್ಲ ಅಂದೆ. ಅದಕ್ಕವನು ನಿನಗೇನಿದು,ಹೊಸದಾ? ಮುಚ್ಕೊಂಡು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಕೇಳು ಅಂತ ಹೇಳಿ ಬಂದವನನ್ನು ಮನೇಲೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಗೆಲ್ಲೊ ಹೊರಟುಹೋದ. ಆ ರಾತ್ರಿ ಸಾಹುಕಾರನ ಮನೆಗೂ ಈ ಮನೆಗೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿಲ್ಲ ಅನಿಸಿತು.

ಮುಂದೆ ಇದು ಮಾಮೂಲಿಯಾಗಿ ಬಿಡ್ತು. ಅವನು ದುಡ್ಡು ತಗೊಂಡು ಕರಕೊಂಡು ಬರೋರ ಜೊತೆ ನಾನು ಮಲಗಲೇ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಒಂದು ದಿನ ಪೂನಾದವನೊಬ್ಬನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡ ಬಂದ. ಬಂದವನು ನನ್ನ ವಯಸ್ಸಿನವನು ತುಂಬಾ ಒಳ್ಳೆಯ ಹುಡುಗ. ಅವತ್ತು ರಾತ್ರಿ ನನ್ನ ಜೊತೆಯಿದ್ದವನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ನೀನು ದುಡಿದು ಈ ಕುಡುಕನಿಗ್ಯಾಕೆ ಕೊಡ್ತೀಯಾ? ನನ್ನ ಜೊತೆ ಪೂನಾಗೆ ಬಂದು ಬಿಡು. ಅಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪರಿಚಯದವಳೊಬ್ಬಳಿದ್ದಾಳೆ. ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರಬಹುದು ಅಂತ ಆಸೆ ಹುಟ್ಟಿಸಿದ. ಸರಿ, ಅವನ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಅವತ್ತು ಮದ್ಯಾಹ್ನವೇ ಅವನ ಜೊತೆ ಗಂಡನಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗದ ಹಾಗೆ ಪೂನಾ ಬಸ್ಸು ಹತ್ತಿಬಿಟ್ಟೆ. ಪೂನಾ ತಲುಪಿದ ಮೇಲೆ ಅವನು ಕನ್ನಡ ಬರ್ತಿದ್ದ ಸುಮಿತ್ರಾಬಾಯಿ ಅನ್ನುವವಳ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ. ಆಮೇಲೆ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು ನನ್ನ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದು ಅವಳ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋಕ್ಕಲ್ಲ,ದಂದೆ ಮಾಡೋಕೆ ಅಂತ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಅಂದುಕೊಂಡೆ ,ಇಲ್ಲ ಇನ್ನು ನನ್ನ ಜೀವನ ಮುಗಿಯಿತು. ಎಲ್ಲಿ ಹೋದರು ಇದೇ ಕಸುಬು ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತೆ ಅಂತ. ಹಾಗಂದುಕೊಂಡವಳು ದೈರ್ಯವಾಗಿ ಕಲ್ಲಿನಂತೆ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟೆ. ದಂದೇನೇ ಮಾಡೋದಾದ್ರೆ ನನಗೋಸ್ಕರ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಮಾಡೋಣ ಅನಿಸಿ ಅದಕ್ಕೆ ದುಮುಕಿಬಿಟ್ಟೆ.

ಏನೇ ಅಗಲಿ, ದಂದೇಲಿದ್ದರೂ ಸುಮಿತ್ರಾ ಬಾಯಿ ಮನುಷ್ಯತ್ವ ಇದ್ದ ಒಳ್ಳೆ ಹೆಂಗಸು! ಅವಳ ಮನೆಯಲಿದ್ದ ನಾವು ಐದಾರು ಹೆಂಗಸರು ದುಡಿದ ದುಡ್ಡಲ್ಲಿ ಮನೆ ಖರ್ಚನ್ನೆಲ್ಲ ಕಳೆದು ಉಳಿದದ್ದನ್ನು ಅವರವರ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಹತ್ತಿರದ ಬ್ಯಾಂಕಿಗೆ ಹಾಕಿಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಉಳಿದವರೆಲ್ಲ ವರ್ಷಕ್ಕೊಂದು ಸಾರಿಯಾದರು ಅವರವರ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬರೋರು. ನಾನು ಮಾತ್ರ ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗದೆ ಅವಳ ಆಪ್ತಳಾಗಿಬಿಟ್ಟೆ. ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ಹದಿನಾಲ್ಕು ವರ್ಷ ಕಳೆದೆ. ಆಮೇಲೊಂದು ದಿನ ಅದೆಂತಹುದೋ ಕಾಯಿಲೆ ಬಂದು ಸುಮಿತ್ರಾಬಾಯಿ ಸತ್ತುಹೋದಳು. ಸಾಯುವ ಮುಂಚೆ ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಕರೆದು, ನಿನಗಿಷ್ಟವಿದ್ದರೆ ನೀನೇ ಈ ಮನೆ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗು. ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಅವರವರ ದುಡ್ಡು ಅವರವರಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಅವರೆಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೊ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಲು ಬಿಡು ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದಳು. ಆಕೆ ಸತ್ತಮೇಲೆ ಆಕೆಯ ಕಾರ್ಯವನ್ನೆಲ್ಲ ನಾವೇ ಹೆಂಗಸರು ಸೇರಿ ಮಾಡಿದೆವು. ನಂತರ ಅವರವರ ದುಡ್ಡನ್ನೆಲ್ಲ ಅವರವರಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟಬಂದ ಕಡೆ ಹೋಗಿ ಅಂತ ಕಳಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ. ನಾನು ದುಡಿದ ದುಡ್ಡನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳದೆ ಈ ಊರಿಗೆ ಬಂದುಬಿಟ್ಟೆ.

ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಾಗ ನನಗೆ ಮೊದಲು ಪರಿಚಯವಾದವರೇ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಈ ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡುಬಂದ ಬಾಲಣ್ಣ. ಸಮಾಜಸೇವೆ ಅದೂ ಇದೂ ಅಂತ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಅವರೇ ನನಗೀ ಮನೆ ಕೊಡಿಸಿದರು. ಜೊತೆಗೆ ಇಲ್ಲಿಂದ ಎರಡು ಮೈಲಿ ದೂರವಿರೊ ಒಂದು ಬುದ್ದಿಮಾಂದ್ಯ ಮಕ್ಕಳ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಆಯಾ ಕೆಲಸವನ್ನೂ ಕೊಡಿಸಿದರು. ಆ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ಆರು ವರ್ಷ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಕೊನೆಗೆ ಆರೋಗ್ಯ ಸರಿಯಿರದೆ ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟೆ. ಈಗ ಈ ಮನೆಯನ್ನು ಎರಡು ಪೋಷನ್ ಮಾಡಿ ಹಿಂದುಗಡೆಯದನ್ನು ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದೀನಿ. ಬ್ಯಾಂಕಲ್ಲಿರೋ ಒಂದಷ್ಟು ದುಡ್ಡಿಂದ ಬಡ್ಡಿ ಬರುತ್ತೆ, ನನ್ನೊಬ್ಬಳ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟು ಸಾಕು. ಒಂದು ಸಾರಿ ನನಗೆ ಆರೋಗ್ಯ ಸರಿಯಿರದೆ ಮಲಗಿದಾಗ ಈ ಬೀದಿಯ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ನನ್ನ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ತೋರಿಸಿ, ಗಂಜಿಯೆಲ್ಲ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟು ಉಪಚಾರ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಪಾಪ ಅವರಿಗೆ ನಾನೆಂತ ಕಸುಬು ಮಾಡ್ತಿದ್ದೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.ಪಾಪ ಯಾರೋ ಗಂಡ ಸತ್ತ ಹೆಂಗಸು ಅನಾಥೆ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಒಳ್ಳೆಯತನ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನಾಟಿ ಹೋಯಿತು. ಅವತ್ತಿಂದ ಈ ಬೀದೀಲಿ ಯಾರಿಗೇ ಆರೋಗ್ಯ ಸರಿಯಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರು ನಾನವರ ಮನೆಗೊ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೊ ಹೋಗಿ ಅವರ ಉಪಚಾರ ಮಾಡ್ತೀನಿ. ಈಗ ಈ ಬೀದಿಯ ಎಪ್ಪತ್ತು ಎಂಭತ್ತು ಕುಟುಂಬಗಳೂ ನನ್ನದೇ ಅನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. ದೊಡ್ಡವರು ಚಿಕ್ಕವರು ಅನ್ನದೆ ಎಲ್ಲರ ಜೊತೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಬದುಕ್ತಾ ಇದೀನಿ. ಅವರ ಮನೆಯ ಮದುವೆ ಮುಂಜಿ ನಾಮಕರಣಗಳಿಗೆ ನನಗೊಂದು ಆಮಂತ್ರಣವಿದ್ದೇ ಇರುತ್ತೆ. ದಿನಾ ಸಾಯಂಕಾಲ ನನ್ನ ವಯಸ್ಸಿನ ಹೆಂಗಸರೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಈ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಸಾಯಿಭಜನೆ ಮಾಡ್ತೀವಿ.

ಹೀಗೇ ಕಾಲ ನೂಕ್ತಾ ಇದೀನಿ. ಮರೆತೇ ಹೋಗಿದ್ದ ಕಥೆ ಇವತ್ತು ನಿಮ್ಮಿಂದ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಯಿತು. ನನ್ನಂತೋರು ಈ ಭೂಮಿ ಮೇಲೆ ಬಹಳ ಜನ ಇದಾರೆ. ಆದರೆ ಅವರೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಹಾಗೆ ಕೊನೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿರೋದು ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟ. ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ನಾನು ಪುಣ್ಯವಂತಳು. ನನ್ನ ಕಥೆಯನ್ನ ನೀವು ಪುಸ್ತಕ ಬರೀತೀರೊ ಸಿನಿಮಾ ಮಾಡ್ತೀರೋ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇದರಿಂದ ಬೇರೆ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಇಂತ ನರಕಕ್ಕೆ ಬಂದುಬೀಳೋದು ನಿಂತರೆ ಸಾಕು. 

ಪೂರಾ ಕಥೆ ಹೇಳಿದರೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ದುಡ್ಡು ಕೊಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ಬಾಲಣ್ಣನಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ರಂತೆ.ನಿಮ್ಮ ದುಡ್ಡು ನನಗೆ ಬೇಡ. ನೀವು ಕೊಡಬೇಕು ಅಂತಿರೋ ದುಡ್ಡನ್ನು ಆಗಲೆ ಹೇಳಿದ್ನಲ್ಲ ಆ ಬುದ್ದಿಮಾಂದ್ಯ ಮಕ್ಕಳ ಶಾಲೆಗೆ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡಿ.ಅವರು ಬಹಳ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಆ ಶಾಲೆ ನಡೆಸ್ತಾ ಇದಾರೆ. ಪಾಪ ಯಾರೂ ದಿಕ್ಕಿರದ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ತಿರೊ ಆ ಕಮಿಟಿಯವರಿಗಾದರು ಸಹಾಯವಾಗುತ್ತೆ.

ಎದುರಿಗೆ ಕೂತಿದ್ದವಳು ಮಾತು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಮೇಲೆದ್ದು, ಮನೆಗೆ ಬಂದವರನ್ನು ಬರೀ ಹೊಟ್ಟೇಲಿ ಕಳಿಸಬಾರದಂತೆ ಅನ್ನುತ್ತ ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ಒಂದು ಲೋಟ ಹಾಲು ತಂದು ಕೊಟ್ಟಳು.ಹಾಲು ಕುಡಿದ ನಾನು,ನಿಮ್ಮದೊಂದು ಫೋಟೊ ತೆಗೆಯಲಾ ಎಂದದ್ದಕ್ಕೆ, ಅದೊಂದು ಮಾತ್ರ ಬೇಡ. ಇನ್ನೊಂದ್ಸಲ ಈ ಕಡೆ ಬಂದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಹೆಂಡತಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ. ಒಂದು ದಿನವಿದ್ದು ಊಟ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಬಹುದು ಅಂದಳು.

ಗೇಟಿನ ಬಾಗಿಲು ದಾಟಿದವನಿಗೆ ಯಾಕೊ ಮನಸ್ಸು ಬಾರವಾದಂತಾಯಿತು. ಶಾಲೆಗೆ ದುಡ್ಡು ಕೊಡಲು ಕೇಳಿಕೊಂಡ ಅವಳ ಮುಂದೆ ನಾನು ತುಂಬ ಸಣ್ಣವನೆನಿಸಿ ನಾಚಿಕೆಯಾಯಿತು.ನಂತರ ಅವಳು ಹೇಳಿದ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಿ ಒಂದಿಷ್ಟುದುಡ್ಡು ಕೊಟ್ಟು ಊರಿಗೆ ಬಂದರೂ ಬಹಳ ದಿನ ಅವಳು ನೆನಪಾಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಫೋನ್ ತೊರೆದು ‘ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಆಗಿ’

Dr Ashok K R

ಹೆಚ್ಚೇನಲ್ಲ, ಕೇವಲ ಹದಿನೈದಿಪ್ಪತ್ತು ವರುಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಲ್ಯಾಂಡ್‍ಲೈನ್ ಫೋನು ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಅದು ಮೇಲ್ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ್ದೋ ಶ್ರೀಮಂತರ ಮನೆಯೆಂದೋ ಊಹಿಸಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ಮೀಟರ್ ದೂರದವರೆಗೆ ಓಡಾಡುತ್ತಾ ಮಾತನಾಡಲು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುವ ವೈರ್‍ಲೆಸ್ ಫೋನನ್ನಂತೂ ಬಾಯ್ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನೋಡಿದ್ದೆವು. ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಯಾವ ಪರಿ ವೇಗ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿತೆಂದರೆ ಅಪರೂಪಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ದರುಶನ ಕೊಟ್ಟು ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮೊಬೈಲು ಫೋನುಗಳು ಎಲ್ಲರ ಜೇಬಿನೊಳಗೂ ನಲಿದಾಡಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಕಪ್ಪು ಬಿಳುಪು ಸ್ಕ್ರೀನ್ ಕಲರ್ ಆಗಿ ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ಕೂಡ ಉಪಯೋಗಿಸಬಹುದು ಎಂಬ ಅಚ್ಚರಿ ಟಚ್ ಸ್ಕ್ರೀನ್ ಬಂದು ಮೊಬೈಲುಗಳೆಲ್ಲ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಆಗುವಲ್ಲಿಗೆ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ನಿಂತಿದೆ. ಮೊಬೈಲುಗಳು ಸ್ಮಾರ್ಟಾದ ವೇಗದಲ್ಲೇ ಜನರೂ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಆಗಿದ್ದಾರಾ? ಸತತ ಎರಡು ವರುಷಗಳ ತನಕ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಫೋನ್ ಉಪಯೋಗಿಸಿದ ಅನುಭವದಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಇಲ್ಲ!

ಅಸಹಾಯಕ ಆತ್ಮಗಳು - ಮನೆಯವರಿಗಾಗಿ ಮಾರಿಕೊಂಡವಳು

ಕು.ಸ.ಮಧುಸೂದನ್

ಮದುವೆಯಾಗಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದಾಗ ನನಗೆ ಕೇವಲ ಹದಿನೈದು ವರ್ಷ. ಅಕ್ಕನ ಮದುವೆ ನಿಶ್ಚಯ ಮಾಡಿದ್ದ ಅಪ್ಪ ಮದುವೆ ಖರ್ಚಿಗಾಗಿ ಇದ್ದ ಒಂದೂವರೆ ಏಕರೆ ಜಮೀನು ಮಾರಬೇಕಾಗಿ ಬಂತು. ಹಾಗೆ ಜಮೀನು ಮಾರಿದರೆ ಎರಡನೆಯವಳ ಮದುವೆಗೇನು ಮಾಡೋದು ಅನ್ನೋ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಲ್ಲಿ, ಆಗಿನ್ನೂ ಎಸ್.ಎಸ್.ಎಲ್.ಸಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೂ ಮದುವೆ ಮಾಡಿ ತಲೆತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟ. ಹಾಗೇನೆ ನನ್ನ ಮದುವೆಯಾದ ನಾಲ್ಕೇ ತಿಂಗಳಿಗೆ ವಿಷ ಕುಡಿದು ಸತ್ತು ಹೋದ.

ನನ್ನ ಮದುವೆಯಾದವನು ದೊಡ್ಡ ಕುಳವೇನಲ್ಲ. ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ವರ್ಕಶಾಪೊಂದರಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಒಂದೇ ರೂಮಿನ ತಗಡು ಶೀಟಿನ ಬಾಡಿಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಸಂಸಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಬಡತನಕ್ಕೆ ಮಕ್ಕಳು ಜಾಸ್ತಿ ಎಂಬಂತೆ, ಮದುವೆಯಾದ ಎರಡು ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಎರಡು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೆತ್ತುಬಿಟ್ಟೆ. ನನ್ನ ಗಂಡ ಹತ್ತು ಕಾಸು ದುಡಿದರೆ ಹನ್ನೆರಡು ಕಾಸು ಕುಡಿಯೋನು. ಕುಡಿತಕ್ಕಾಗಿ ಊರ ತುಂಬಾ ಸಾಲ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಒಂದು ಕಡೆಯ ಸಾಲ ತೀರಿಸಲು ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ ಸಾಲ ಮಾಡೋದು ಅವನ ಚಾಳಿ. ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ವರ್ಕ್‍ಶಾಪಿನಲ್ಲೂ ವರ್ಷಕ್ಕಾಗುವಷ್ಟು ಅಡ್ವಾನ್ಸ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರೂ, ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸಗಾರ ಅನ್ನೋ ಕಾರಣಕ್ಕವನನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಹೀಗೆ ತನಗಿಷ್ಟ ಬಂದಾಗ ದಿನಸಿ ತಂದು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದವನ ಕಾಟ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು ಹೇಗೋ ಜೀವನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಪ್ಪ ಸತ್ತ ಮೇಲೆ ತವರು ಮನೆ ಸೇರಿ, ಅಣ್ಣನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಜೀವನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಅಮ್ಮನಿಂದ ನನಗೇನೂ ಸಹಾಯವಾಗುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ನನ್ನ ಗಂಡನ ಮನೆಯವರ ಕಥೆಯಂತೂ ಕೇಳುವುದೇ ಬೇಡ. ಅದು ಕುಡಿದು ಸಾಯಲೆಂದೇ ಹುಟ್ಟಿದ ವಂಶವಾಗಿತ್ತು. ಅವರ ಮನೆಯ ಬಹಳಷ್ಟು ಗಂಡಸರ್ಯಾರು ಆಯಸ್ಸು ಪೂರಾ ಮಾಡಿ ಸಾಯಲೇ ಇಲ್ಲ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ನನ್ನ ದೊಡ್ಡ ಮಗಳಿಗೆ ಆರು ವರ್ಷವಾದಾಗ ಹತ್ತಿರದ ಕಾರ್ಪೋರೇಷನ್ ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಸೇರಿಸಿದ್ದೆ. ಸೇರಿಸಿ ಒಂದು ವಾರವಾಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ನನ್ನ ಬದುಕು ಬೀದಿಪಾಲಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ಕುಡಿದ ಮತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವರ್ಕ್‍ಶಾಪಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಕಾಲುಗಳು ಮಿಷಿನ್ನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕು ತುಂಡಾಗಿ ಹೋದವು. ಅವನನ್ನು ಹತ್ತಿರದ ಸರ್ಕಾರಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಸೇರಿಸಿದ ವರ್ಕ್‍ಶಾಪ್‍ನವರು ಮತ್ತಾಕಡೆ ತಲೆ ಹಾಕಲೇ ಇಲ್ಲ. ಮದುವೆಯಾಗುವ ತನಕ ಬೆಂಗಳೂರನ್ನು ನೋಡದೆ ಇದ್ದ ನನಗೆ ಅಂತ ಪ್ರಪಂಚ ಜ್ಞಾನವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಸರಿ ಅಂತ ಇದ್ದ ತಾಳಿ, ಮೂಗುಬಟ್ಟು ಮಾರಿ ಅವನನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡೆ. ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದವನಿಗೆ ಕುಡಿಸಲು ಗಂಜಿಯೂ ಇರದ ಸ್ಥಿತಿಯಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ರಾಮಣ್ಣ ಅನ್ನೋರಿದ್ದರು. ಅವರು ಮತ್ತು ಅವರ ಹೆಂಡತಿ ಮಾರ್ಕೆಟ್‍ನಲ್ಲಿ ಹೂ ಮಾರುತ್ತಿದ್ದರು. ಪಾಪ ಅವರು ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಒಂದು ತಿಂಗಳಿಗಾಗುವಷ್ಟು ರೇಷನ್ ತಂದು ಹಾಕಿ ನಾವು ಉಪವಾಸದಿಂದ ಸಾಯುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿದಳು. ಜೊತೆಗೆ ಅವಳಿಗೆ ಪರಿಚಯದವರೊಬ್ಬರಿಗೆ ಮನೆಕೆಲಸದವಳು ಬೇಕಾಗಿದ್ದು ಆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತೀಯ ಎಂದು ಕೇಳಿದರು. ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಲ್ಲದೆ ಕಂಡವರ ಮನೆ ಮುಸುರೆ ತಿಕ್ಕಲು ಶುರು ಮಾಡಿದೆ. ಇದಾಗಿ ಆರು ತಿಂಗಳು ಕಳೆಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ಕಷ್ಟ ಎದುರಾಯ್ತು. ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ ಪಾಶ್ರ್ವವಾಯು ಹೊಡೆಯಿತು. ಅವನ ಬಲಗೈ ಸ್ವಾಧೀನ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಅವನ ಉಪಚಾರದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಹೋಗದಂತಾದ್ದರಿಂದ ಆ ಕೆಲ¸ವನ್ನÀ ಕಳೆದುಕೊಂಡೆ. ಈ ಸಮಯದಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಎರಡನೇ ಮಗಳಿಗೆ ಟೈಫಾಯಿಡ್ ಆಗಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಸೇರಿಸಬೇಕಾಯ್ತು. ಕೈಯಲ್ಲೀ ಕವಡೆಕಾಸೂ ಇಲ್ಲ. ಸಾಲದಕ್ಕೆ ಕಷ್ಟಕ್ಕಾಗುತ್ತಿದ್ದ, ರಾಮಣ್ಣನವರ ಸಂಸಾರ, ಯಾವುದೋ ಚೀಟಿ ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿ ಹೇಳದೆ ಕೇಳದೆ ಊರು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿದ್ದರು. 

ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಪರಿಚಯವಾದವಳೆ ಪಾರ್ವತಿ. ಹುಷಾರಿಲ್ಲ ಎಂದು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಬಂದವಳು ಪರಿಚಯವಾದ ದಿನವೇ ಹತ್ತಿರವಾದಳು. ನನ್ನ ನೋವನ್ನು ಯಾರ ಹತ್ತಿರವಾದರೂ ಹೇಳಿ, ಅತ್ತು ಹಗುರವಾಗುವ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ, ಎರಡು ಮೂರು ದಿನದಲ್ಲಿ ಅವಳ ಬಳಿ ನನ್ನ ಕಥೆಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿಕೊಂಡೆ. ನನ್ನ ಕಥೆ ಕೇಳಿ ಮರುಗಿದ ಅವಳು ಏನು ಹೆದರಬೇಡ ದೇವರಿದ್ದಾನೆ, ದಾರಿ ತೋರಿಸುತ್ತಾನೆ ಅಂದು, ನನ್ನ ಮನೆಯ ಅಡ್ರೆಸ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹುಷಾರಾದ ಮೇಲೆ ನಿನ್ನ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹೊರಟು ಹೋದಳು. ಮಗಳು ಹುಷಾರಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಪಾರ್ವತಿಯನ್ನು ಮರೆತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿ ಅವಳ ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಏನು ಮಾಡಲಿ? ಆದರೆ ಅದಾದ ಒಂದೇ ವಾರಕ್ಕೆ ಅವಳು ಮನೆಗೇ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಳು. 

ಬಂದವಳು ಅದೂ ಇದೂ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಮುಂದೇನು ಮಾಡ್ತೀಯ ಅಂತ ಕೇಳಿದಳು. ಅಳೋದು ಬಿಟ್ಟು ನನಗೇನು ಗೊತ್ತಾಗ್ತಿಲ್ಲ ಅಂದಾಗ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿದವಳು, ನೀನು ತಪ್ಪು ತಿಳಿಯಲ್ಲ ಅಂದರೆ ನಾನು ಮಾಡೋದನ್ನೇ ನೀನು ಮಾಡಬಹುದು ಅಂತ ತನ್ನ ಕೆಲಸ, ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದಳು. ಅಂತವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕನಸು ಮನಸಲ್ಲೂ ಯೋಚಿಸಿರದ ನಾನು ಇಂಥಾ ಹಲ್ಕಾ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋದ ಅಂತ ಬೈದುಬಿಟ್ಟೆ. ತಾಳ್ಮೆ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳದ ಅವಳು ಸಮಾಧಾನದಿಂದ ಆಯಿತು. ನೀನೀಗ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿಲ್ಲ. ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹತ್ತು ಗಂಟೆಗೆ ಶಾಂತಿ ಟಾಕೀಸಿನ ಹತ್ತಿರ ಸಿಗು ಅಂತ ಹೇಳಿ ಎದ್ದು ಹೋದಳು. ಅವತ್ತೆಲ್ಲಾ ಅಳುತ್ತಲೇ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿದೆ. ತಪ್ಪು ಅನಿಸಿತ್ತು. ಗಂಡನ ಖಾಯಿಲೆ, ಮಕ್ಕಳ ಆರೈಕೆಗೆ ಬೇರೆ ದಾರಿಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡುವುದೋ ಇಲ್ಲ ಸಾಯುವುದೋ ದಾರಿಯಾಗಿತ್ತು. ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಅನಾಥರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ ಸಾಯುವುದು ಪಾಪ ಅನಿಸ್ತು. ಕೈಲಾಗದ ಗಂಡನನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳೋರು ಯಾರು ಅನಿಸ್ತು. ಅವತ್ತಿಡೀ ರಾತ್ರಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ನಿದ್ದೆ ಹತ್ತಲಿಲ್ಲ. 

ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದಾಗ ಮನಸ್ಸು ಸ್ವಲ್ಪ ತಿಳಿಯಾಗಿತ್ತು. ಮಕ್ಕಳಿಗೋಸ್ಕರ ಏನು ಮಾಡಿದರೂ ಪಾಪವಲ್ಲ ಅಂತಂದುಕೊಂಡು ಹತ್ತುಗಂಟೆಗೆ ಶಾಂತಿ ಟಾಕೀಸಿನ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಪಾರ್ವತಿಯನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿದೆ. ಆಗವಳು ಹತ್ತಿರದ ಪಾರ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ವಿವರವಾಗಿ ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳಿದಳು. ನಿನಗೇನಾದರೂ ತೊಂದರೆಯಾದರೆ ನಾನಿದ್ದೀನಿ, ಯೋಚನೆ ಮಾಡಬೇಡ ಬಾ ಅಂದು ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಮನೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದಳು. ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಹೆಂಗಸಿಗೆ ನನ್ನ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟು, ನಾಳೆಯಿಂದ ಇವಳು ಬರ್ತಾಳೆ. ಗಿರಾಕಿಗಳು ಕೋಡೋದ್ರಲ್ಲಿ ಅವಳ ಪಾಲಿನದನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಕೊಟ್ಟು ಬಿಡು. ಪಾಪದವಳು ಒಳ್ಳೆ ಹುಡುಗಿ ಯಾರ್ಯಾರೊ ಅಪಾಪೋಲಿಗಳನ್ನು, ಕುಡುಕರನ್ನು ಅವಳ ಹತ್ತಿರ ಕಳಿಸಬೇಡ ಅಂತ ಹೇಳಿ ನನ್ನನ್ನು ವಾಪಾಸು ಕರೆದುಕೊಂಡು ನನ್ನ ಮನೆಗೆ ಬಂದಳು. ಸಂಜೆಯ ತನಕ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದು ನಾನು ಅಲ್ಲಿಗೂ ಇಲ್ಲಿಗೂ ಬರ್ತಾ ಇರ್ತೀನಿ ಹೆದರಬೇಡ ದೇವರಿಟ್ಟ ಹಾಗಾಗುತ್ತೆ. ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿಸು, ಗಂಡನ್ನ ಮಕ್ಕಳನ್ನ ಚನ್ನಾಗಿ ನೋಡಿಕೋ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಹೋದಳು.

ಆಮೇಲಿನದನ್ನು ಹೇಳೋದೇನಿದೆ. ಬೆಳಗೆದ್ದು ಮನೆಕೆಲಸ ಮಾಡಿ, ತಿಂಡಿ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿಟ್ಟು, ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಕಳಿಸಿ, ಗಂಡನಿಗೆ ಬೇಕಾದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅವನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಟ್ಟು ಪಾರ್ವತಿ ಪರಿಚಯಿಸಿದ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮತ್ತೊಂದು ಬದುಕು ಶುರುವಾಯ್ತು. ಮೊದಮೊದಲು ಪ್ರಾಣಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ಅವಮಾನವಾದಂತಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಕಾಲ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮರೆಸುತ್ತೆ ನೋಡಿ. ನಿದಾನವಾಗಿ ಆ ಕಸುಬಿಗೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೋದೆ. ನಿಜ ಹೇಳ್ತೀನಿ ನಾನು ಎರಡು ಮಕ್ಕಳ ತಾಯಯಾಗಿದ್ರೂ ಮೊದಲ ಸಲ ನೋಡಿದ ಯಾರಿಗೂ ಹಾಗನ್ನಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ನನ್ನ ವ್ಯವಹಾರ ಚನ್ನಾಗಿ ನಡೆಯತೊಡಗಿತು. ಸತತ ಮೂರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಆ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ದುಡಿದೆ. ಆಮೇಲೊಂದು ದಿನ ಯಾವುದೋ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಮನಸ್ತಾಪ ಬಂದು ಹೋಗುವುದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ. 

ಆದರೆ ಅಷ್ಟರಲ್ಲಾಗಲೇ ಈ ದಂಧೆಯ ಆಳ ಅಗಲಗಳು ಅದರಲ್ಲಿರುವ ಹೆಂಗಸರ ಪರಿಚಯವಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗೆ ಪರಿಚಯವಾಗಿದ್ದ ಬೇರೆಬೇರೆ ಹೆಂಗಸರ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಏರಿಯಾದಲ್ಲಿ ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಗಿರಾಕಿ ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಕೆಲಸಮಾಡತೊಡಗಿದೆ. ಸುಳ್ಯಾಕೆ ಹೇಳಲಿ ಕೈತುಂಬಾ ಸಂಪಾದಿಸಿದೆ. ಹೆಚ್ಚು ಖರ್ಚು ಮಾಡದೆ ಮುಂದಕ್ಕಿರಲಿ ಅಂತ ಆದಷ್ಟೂ ದುಡ್ಡು ಕೂಡಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನಾನು ಬೇರೆ ಏರಿಯಾದ ಒಳ್ಳೆ ಮನೆಗೆ ಶಿಫ್ಟ್ ಆಗಿದ್ದೆ. ಆ ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಅಂಗಡಿ ಮಳಿಗೆಯ ಅಂಗಡಿಯೊಂದನ್ನು ಬಾಡಿಗೆಗೆ ತಗೊಂಡು ಗಂಡನಿಗೆ ಝೆರಾಕ್ಸ್ ಮತ್ತು ಎಸ್.ಟಿ.ಡಿ ಹಾಕಿಕೊಟ್ಟೆ. ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸ್ಕೂಲ್ ಬೇರೆ ಇತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬೇಕಾಗುವ ಪೆನ್ನು,ಪೆನ್ಸಿಲ್,ಎಕ್ಸೈಜ್ ಮುಂತಾದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ತಂದು ಜೋಡಿಸಿದೆ. ಅದೃಷ್ಟಕ್ಕೆ ವ್ಯಾಪಾರ ಚನ್ನಾಗಿ ನಡೆಯತೊಡಗಿತು. ಮಂಕಾಗಿ ಮಲಗಿರುತ್ತಿದ್ದ ಗಂಡನೂ ಲವಲವಿಕೆಯಿಂದ ಇರಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ. ಮೊದಲ ಮಗಳು ಎರಡನೇ ಬಿಎಸ್ಸ್‍ಸಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಳು. ಎರಡನೆಯವಳ್ಯಾಕೋ ಪಿ,ಯು,ಸಿ ಮುಗಿಸಿ ಮುಂದೆ ಓದಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಅಪ್ಪನ ಜೊತೆ ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೂರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸದ್ಯ ಬದುಕು ಒಂದು ಹಂತಕ್ಕೆ ಬಂತಲ್ಲ ಅಂತ ನೆಮ್ಮದಿಯ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟು ಇನ್ನು ಈ ಕಸುಬು ಬಿಟ್ಟು ಆರಾಮಾಗಿರೋಣ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮತೊಂದು ಆಘಾತ ಕಾದಿತ್ತು. 

ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ನನ್ನ ಆರೋಗ್ಯ ಕೆಟ್ಟು, ಕೆಮ್ಮುಜ್ವರ ತಿಂಗಳಾದರೂ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ವಿಧಿಯಿಲ್ಲದೆ ದೊಡ್ಡಮಗಳು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಅಡ್ಮಿಟ್ ಮಾಡಿದಳು. ಅಲ್ಲಿ ರಕ್ತ ಪರೀಕ್ಷೆ, ಎಕ್ಸರೆ ಮಾಡಿದ ಡಾಕ್ಟರು ನನಗೆ ಹೆಚ್.ಐ.ವಿ. ಇದೆ ಅಂತ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟರು. ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮಗಳು ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಹೂ ಅಂದು ಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ಬಂದವಳು ಅವರಪ್ಪನಿಗೆ, ತಂಗಿಗೆ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದಳು. ಗಂಡನಂತೂ “ನಿನ್ನ ಮುಟ್ಟಿ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷವಾಯ್ತು. ಹೇಳು, ಈ ಕಾಯಿಲೆ ಹೇಗೆ ಬಂತು” ಅಂತ ಕೆಂಡಮಂಡಲವಾಗಿಬಿಟ್ಟ. ಅವನ ಅರಚಾಟದಿಂದ ಇರೋ ವಿಷಯವನ್ನು ಹೇಳಿ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟೆ, ಸಂಸಾರ ಸಾಕೋಕೆ ನಾನೀ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡಿ ಅಂತ ಗಂಡನಿರಲಿ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ಕಾಲನ್ನೂ ಹಿಡಿದು ಬೇಡಿಕೊಂಡೆ. ಉಹುಂ ಯಾರೂ ಕರಗಲಿಲ್ಲ. ಇಂತ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋ ಬದಲು ಅವತ್ತೇ ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ಸಾಯಿಸಿಬಿಡ್ಬೇಕಿತ್ತು ಅಂದು ಕೂಗಾಡಿ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಹಾಕಿಬಿಟ್ಟರು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯ ಹೊತ್ತಿಗಾದರೂ ಅವರ ಕೋಪ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ ನನ್ನ ಸೇರಿಸಬಹುದು ಅನ್ನೊ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ಮನೆ ಬಾಗಿಲಲ್ಲೇ ಕೂತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ನನ್ನನ್ನು ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ರಸ್ತೆಗೆ ಎಸೆದುಬಿಟ್ಟರು. ಅವತ್ತಿಗೆ ನನ್ನ ಅವರ ಋಣ ಮುಗಿದು ಹೋಯಿತು. 

ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಲ್ಲದೆ ಸಾಯುವ ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಬಂದ ನಾನು ಹುಚ್ಚಿಯಂತೆ ಬೀದಿಬೀದಿ ಅಲೆದೆ. ಆದರೆ ಯಾರಿಗಾಗಿ ನಾನು ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟೆನೋ ಅವರೇ ಆರಾಮಾಗಿರಬೇಕಾದರೆ, ಬದುಕು ಒತ್ತೆಯಿಟ್ಟ ನಾನ್ಯಾಕೆ ಸಾಯಬೇಕು ಅನ್ನಿಸಿ ನನ್ನನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದ ಡಾಕ್ಟರ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಹಾಕಿರುವ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದೆ. ಆಗವರು ಈಗ ನಾನಿರುವ ಈ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಅಡ್ರೆಸ್ ಕೊಟ್ಟು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗು ಅಂದರು. ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನೆದುರಿಗೇನೆ ಇಂತಹ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳೊಬ್ಬಳನ್ನು ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಸಹ ಹೇಳಿ ಉಪಕಾರÀ ಮಾಡಿದರು. ನನ್ನಂತಹ ಹೆಚ್.ಐ.ವಿ. ರೋಗಿಗಳ ಪುನರ್ವಸತಿಗಾಗಿರುವ ಈ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ನಾವುಬಹಳಷ್ಟು ಮಕ್ಕಳು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಇದ್ದೇವೆ. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇಲ್ಲೇ ಶಾಲೆಯಿದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಗಟ್ಟಿಮುಟ್ಟಾಗಿರೋ ನನ್ನಂತಹ ಹೆಂಗಸರಿಗೆ ಕೈ ಕೆಲಸ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ನಿರ್ವಂಚನೆಯಿಂದ ಅದನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ, ನಮ್ಮ ಅನ್ನ ನಾವೇ ದುಡಿದು ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಇಲ್ಲಿ ಬಂದು ಒಂದು ತಿಂಗಳಾದ ಮೇಲೆ ಇಲ್ಲಿಯ ಒಬ್ಬ ಸ್ವಯಂಸೇವಕಿಯ ಹತ್ತಿರ, ನಮ್ಮ ಮನೆ ಅಡ್ರೆಸ್ ಕೊಟ್ಟು ನಾನಿಲ್ಲಿರುವ ವಿಚಾರ ಮನೆಗೆ ತಿಳಿಸುವಂತೆ ಹೇಳಿದೆ. ನನ್ನ ಗಂಡ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲವೇ, ಎಂದಾದರೊಂದು ಇನ ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಬಹುದೆಂಬ ಹುಚ್ಚು ಆಸೆ. ಆದರೇನು ಪ್ರಯೋಜನವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಗೆ ಹೋದ ಆಕೆಗೆ ಅವಳ್ಯಾರು ಅಂತ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ನೀವು ಇನ್ನೊಂದು ಸಾರಿ ಬಂದ್ರೆ ಪೋಲೀಸಿಗೆ ಕಂಪ್ಲೇಟ್ ಕೊಡುತ್ತೇವೆಂದು ಹೇಳಿ ಹೆದರಿಸಿ ಓಡಿಸಿದರಂತೆ. ನನಗೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಅವತ್ತಿಂದ ಗಟ್ಟಿ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ. 

ಐದು ವರ್ಷವಾಯ್ತು. ಇವತ್ತಿನವರೆಗೂ ಅವರುಗಳ ವಿಚಾರ ಗೊತ್ತಾಗಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟೇ ಸರ್ ನನ್ನ ಕಥೆ ಅಂತ ಮುಗಿಸಿದವಳಿಗೆ ಕೈಮುಗಿದು ಹೊರಡಲು ಅನುವಾದವನಿಗೆ, ಸರ್ ನನಗೊಂದು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತೀರ? ಏನೂ ಇಲ್ಲ, ಈಗ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಏನು ಮಾಡ್ತಿದಾರೆ ಅಂತ ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ನನಗೆ ತಿಳ್ಸೋಕೆ ಆಗುತ್ತಾ? 

ಆಯ್ತು ಖಂಡಿತಾ ಮಾಡ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹೊರಗೆ ಬಂದವನಿಗೆ ಯಾಕೋ ಅಂತಹ ಕೃತಘ್ಞರ ಮುಖ ನೋಡಬೇಕೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಜೊತೆಗೆ ಹೋಟೆಲ್ಲಿನ ರೂಮಿಗೆ ಬಂದವನಿಗೆ ಆಕೆಯಿಂದ ವಿಳಾಸವನ್ನೇ ಪಡೆಯದೇ ಬಂದದ್ದು ಅರಿವಿಗೆ ಬಂದು ಬೇಸರವಾಯಿತು!